off ben de yazayım başıma gelenleri de rahatlarım belki biraz. ben üç aylık evliyim, ve ilişkiye giremedik henüz. benim annem ve eşimin annesi biliyor durumu, iyi mi yaptık kötü mü bilmiyorum ama doktora giderken yanımda destekçim olsun istedim. eşim zaten annesiyle çok yakın, ikisinden de akıl aldık sağolsunlar ama sık sık da "hala olmadı mı" diye didikliyorlar. iki kez doktora gittim. ilkine giderken kendi teşhisimi koymuştum zaten kesin vajinismusum diyordum. ama doktor vajinismuslu hastaların muayeneden çok çekindiklerini benim rahat olduğumu söyledi, muayene etti. çok gerilmedim nedense, senin öyle bir durumun yok dedi anestol ve jel verip gönderdi. kendini incele, tanı vs. gibi şeyler söyledi, ancak sonuç alamadık. bu kez başka bir jinekoloğa gittim. o da "bakireyseniz muayene edemeyiz, siz vajinismus olduğunuzu düşünüyor musunuz" dedi. evet dediğimde teşhis mi koyacaktı bilmiyorum
neyse ben de ilk doktorun söylediklerini anlattım, "çok ileri bir vaka olmayabilir ama sorun senin kafanda gibi" dedi bu sefer. ha bir de bizim ailede herkeste yaşandı bu durum, evliliği biten iki akrabam var, halamın beş ay sürmüş, annem, teyzem herkeste olmuş, genetik bir tarafı da mı var bilmiyorum. kuzrenimin ameliyat olması gerekti hatta. onu da anlattım doktora, o da anatomimde bir sorun olabileceğini düşünüp ultrason istedi. cuma ultrasona giriyorum ve bir an önce teşhisin konmasını bekliyorum, şimdiden psikologları araştırmaya başladım bu işi ertelemeye hiç niyetim yok. benim de eşim çok anlayışlı ama uzadıkça daha çok geriliyorum sabaha kadar ağladığım oluyor, eşim de esas benim üzülmeme üzülüyor. "hep böyle de yaşasak senden vazgeçecek değilim" diyor ama dediğim gibi iki örnek var önümde evliliği biten, endişeleniyorum ister istemez. 27 yaşındayım, beş senelik ilişkimden sonra evlendim. küçücük, tanımadan bilmeden evlenen insanların çabucak ilişkiye girmelerine şaşıp kalıyorum. neyse burdan okuduktan sonra parmak egzersizlerine başladım ve çok zorlanıyorum. eşimin dokunması daha kolay geliyor bana, ben hemen vazgeçmek istiyorum çünkü. aslında benim endişem sadece kızlık zarı, burda pek çok kişide okuduğum gibi benim de canım çok tatlıdır, kafamdan acı hissini atsam başarabilirim biliyorum, ama olmuyor.
ha son sözüm de bekar bayanlara, lütfen okumasınlar bu sayfayı, ben de vajinismus hakkında pek çok şey okumuştum evlenmeden önce etkilenmiş olabilirim, akışına bıraksınlar, bu konuları deşmek çok da iyi değil.