- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
-
- #100.761
iyiyimm tatlımmm sen nasılsınnn nasıl gıdıyor reglın bıttımıı???
herkes en fazla 1 ayda yendi.. ben baslayali 2 ay oldu daha yenemedimcanim sıkılıyorr yaaa ne zaman kurtulcam Allah imm yaaa
arkadaslar hayırlı qeceler :) bayaqıdır giremiyodum ben de bu topikte vajiyi yenenlerdenim ve suan 6 haftalık hamileyimmutluluqumu anlatamam size sormak istediqiniz sorular varsa cvplayabilirim
Kizlar merhaba pazartesi gunu evlilik yil donumumuz ben o gune deneme yapmak istiyorum ama henuz egzersizlerin basindayim.
boyda 11cm alabiliyorum ama ende 6cmdeyim. o gune deneme yapabilmek icinde egzersizlerin sayisini ve suresini uzwttim.
sizce hata mi yapiyorum yani gunde 3-4 defa egzersiz yapsam tahrise neden olur mu?
kaş yapayim derken goz cikarmayayim birde...
Canim bu kisiden kisiye gore degisir.. Hem onemli olan boy degil en.. kimisi ilk egzersiz gunu 1. parmak 2. parmak hepsini birden yapabiliyo.. kimiside bi parmakla gunlerce calisabiliyo..
Kimisi yapicam deyip yapiyo esiyle egzersizlerini tamamlamadan.. kimiside husrana ugruyo ve egzersizden sogabiliyo..
Bilemedim canim hayirlisi olsun
Haklisin canim. offf bende bilemedim.
neyse pazartesiye daha cok var gun ola hayrola(
arkadaşlar,
uzun zamandır burdayım. hepinizle kardeş gibi oldum, her şeyi paylaşıyorum. o yüzden dün gece yaşadıklarımı da paylaşmak istedim.
biliyorsunuz bir süredir eşimle aramız kötü, ne yapsak tam düzelemiyoruz. düzelir gibi oluyor ama tekrar aynı kuyuya düşüyoruz. dün yine bütün gün tartıştık, eve de beş karış suratla geldi. halbuki ben onca tartışmaya rağmen, olsun düzelir diye yemekleri yaptım bekliyorum. geldi, odaya gitmiş yatmış. gittim yemek yiyelim diye kaldırdım, niye böylesin dedim. bayılacak gibi oldum, kötüyüm dedi. sofraya oturduk, her zaman siler süpürür, yemeği bile yemedi doğru dürüst. beğenmedin mi dedim, çok sigara içtim galiba, başım ağrıyor dedi. soda getirdim yemek yerine onu içti. ben yiyorum ama lokmalar boğazıma dizildi, ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. sonra kalktı sigara içmeye hazırlandı, geldi baktı ben kötüyüm noldu dedi. sorma ağlarım dedim, ağlama artık dedi. o öyle diyince boşaldı gözümden yaşlar tabi. ağlama diyor ama ne mümkün, tutamıyorum ki kendimi. o gitti sigaraya balkona. ben ağlayarak sofra topladım, bulaşıkları hallettim. yatana kadar pek konuşmadan öylece oturdum tv izledim o da pcde oyun oynadı her zamanki gibi. yatmaya gitti, yatağa gelecek misin dedi. gelirim dedim ama tabiki içimden gitmek gelmiyordu. yattık yine de. bir süre sonra uyudun mu dedi yok dedim, ağlıyordum çünkü. uykun var mı dedi yok dedim. uyumaya çalış dedi. ama ben gene iyice içlendim, ağlayarak kalktım salona geldim. nereye gidiyorsun dedi, peşimden geldi. ben ağlıyorum ama ne ağlamak... sarsılıyorum, titriyorum, yağmur gibi... o geldi ağlama dedi ama gittikçe kötüleştim artık bağıra bağıra ağlamaya başladım. o anda o da sarıldı bana ağlama artık nolursun ağlama diye o da ağlamaya başladı. bir süre o da ben de birbirimize sarılıp bağıra çağıra ağladık. onu hiç böyle görmemiştim, o kadar üzüldüm ki anlatamam. ve bunun benim suçum olduğunu düşünmek beni iyice mahvetti. sonra beni bırakma diye ağladım, gidecek yerim yok nolursun beni bırakma dedim. ben seni nasıl böyle bırakırım, ayrılmak çözüm mü bu halde seni nasıl bırakırım da iyi olurum dedi. sakinleştik o kadar ağlamaktan sonra, düzelelim, artık bu kadar yeter, elimizden geleni yapalım dedik. ona yine psikoloğa, evlilik terapistine falan gitmeyi önerdim. yine kabul etmedi, o kadar kötü değiliz, ciddi bir sorunumuz yok ki dedi... gittik bir süre de yatakta sohbet ettik ve uyuduk. ben nasıl bitmişsem 12 gibi ancak uyandım. tabi sabah kalkıp ona kahvaltı verip geri yatmıştım. bugün sanki başka biri olarak kalktım. hep onu anladığımı onun için de üzüldüğümü sanıyordum ama böyle olmadığını onu ağlarken görünce ancak anladım. ve anladım ki ben sağlam durmazsam o hiç duramayacak. yani sözün özü iş gene bana kaldı, bu sefer daha kararlı olarak ayakta durmaya çalışacağım. ve ikimiz için de bu yükten kurtulacağım. umarım bir daha eşimi hiç ağlatmam. siz de desteğinizi ve dualarınızı eksik etmeyin ne olur. sırf bu yüzden evliliğimi kaybetmek istemiyorum. okuduğunuz için teşekkürler...
Canim sen egzersizine son gaz devam et ama calisigin cmlere alisana kadar artirma sakin. Aparatinla git gel yapmayida dene mutlaka..
Seni cok iyi anliyorum ama husranla sonuclanmasindan korkuyorum.. Rahat bi sekilde 6cm alabiliyorsan git gel yapabiliyosan ilerle.. Her cm arttirdiginda kucukten baslaki vajin esnesin daha kolay alirsin
arkadaşlar,
uzun zamandır burdayım. hepinizle kardeş gibi oldum, her şeyi paylaşıyorum. o yüzden dün gece yaşadıklarımı da paylaşmak istedim.
biliyorsunuz bir süredir eşimle aramız kötü, ne yapsak tam düzelemiyoruz. düzelir gibi oluyor ama tekrar aynı kuyuya düşüyoruz. dün yine bütün gün tartıştık, eve de beş karış suratla geldi. halbuki ben onca tartışmaya rağmen, olsun düzelir diye yemekleri yaptım bekliyorum. geldi, odaya gitmiş yatmış. gittim yemek yiyelim diye kaldırdım, niye böylesin dedim. bayılacak gibi oldum, kötüyüm dedi. sofraya oturduk, her zaman siler süpürür, yemeği bile yemedi doğru dürüst. beğenmedin mi dedim, çok sigara içtim galiba, başım ağrıyor dedi. soda getirdim yemek yerine onu içti. ben yiyorum ama lokmalar boğazıma dizildi, ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. sonra kalktı sigara içmeye hazırlandı, geldi baktı ben kötüyüm noldu dedi. sorma ağlarım dedim, ağlama artık dedi. o öyle diyince boşaldı gözümden yaşlar tabi. ağlama diyor ama ne mümkün, tutamıyorum ki kendimi. o gitti sigaraya balkona. ben ağlayarak sofra topladım, bulaşıkları hallettim. yatana kadar pek konuşmadan öylece oturdum tv izledim o da pcde oyun oynadı her zamanki gibi. yatmaya gitti, yatağa gelecek misin dedi. gelirim dedim ama tabiki içimden gitmek gelmiyordu. yattık yine de. bir süre sonra uyudun mu dedi yok dedim, ağlıyordum çünkü. uykun var mı dedi yok dedim. uyumaya çalış dedi. ama ben gene iyice içlendim, ağlayarak kalktım salona geldim. nereye gidiyorsun dedi, peşimden geldi. ben ağlıyorum ama ne ağlamak... sarsılıyorum, titriyorum, yağmur gibi... o geldi ağlama dedi ama gittikçe kötüleştim artık bağıra bağıra ağlamaya başladım. o anda o da sarıldı bana ağlama artık nolursun ağlama diye o da ağlamaya başladı. bir süre o da ben de birbirimize sarılıp bağıra çağıra ağladık. onu hiç böyle görmemiştim, o kadar üzüldüm ki anlatamam. ve bunun benim suçum olduğunu düşünmek beni iyice mahvetti. sonra beni bırakma diye ağladım, gidecek yerim yok nolursun beni bırakma dedim. ben seni nasıl böyle bırakırım, ayrılmak çözüm mü bu halde seni nasıl bırakırım da iyi olurum dedi. sakinleştik o kadar ağlamaktan sonra, düzelelim, artık bu kadar yeter, elimizden geleni yapalım dedik. ona yine psikoloğa, evlilik terapistine falan gitmeyi önerdim. yine kabul etmedi, o kadar kötü değiliz, ciddi bir sorunumuz yok ki dedi... gittik bir süre de yatakta sohbet ettik ve uyuduk. ben nasıl bitmişsem 12 gibi ancak uyandım. tabi sabah kalkıp ona kahvaltı verip geri yatmıştım. bugün sanki başka biri olarak kalktım. hep onu anladığımı onun için de üzüldüğümü sanıyordum ama böyle olmadığını onu ağlarken görünce ancak anladım. ve anladım ki ben sağlam durmazsam o hiç duramayacak. yani sözün özü iş gene bana kaldı, bu sefer daha kararlı olarak ayakta durmaya çalışacağım. ve ikimiz için de bu yükten kurtulacağım. umarım bir daha eşimi hiç ağlatmam. siz de desteğinizi ve dualarınızı eksik etmeyin ne olur. sırf bu yüzden evliliğimi kaybetmek istemiyorum. okuduğunuz için teşekkürler...
arkadaşlar,
uzun zamandır burdayım. hepinizle kardeş gibi oldum, her şeyi paylaşıyorum. o yüzden dün gece yaşadıklarımı da paylaşmak istedim.
biliyorsunuz bir süredir eşimle aramız kötü, ne yapsak tam düzelemiyoruz. düzelir gibi oluyor ama tekrar aynı kuyuya düşüyoruz. dün yine bütün gün tartıştık, eve de beş karış suratla geldi. halbuki ben onca tartışmaya rağmen, olsun düzelir diye yemekleri yaptım bekliyorum. geldi, odaya gitmiş yatmış. gittim yemek yiyelim diye kaldırdım, niye böylesin dedim. bayılacak gibi oldum, kötüyüm dedi. sofraya oturduk, her zaman siler süpürür, yemeği bile yemedi doğru dürüst. beğenmedin mi dedim, çok sigara içtim galiba, başım ağrıyor dedi. soda getirdim yemek yerine onu içti. ben yiyorum ama lokmalar boğazıma dizildi, ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. sonra kalktı sigara içmeye hazırlandı, geldi baktı ben kötüyüm noldu dedi. sorma ağlarım dedim, ağlama artık dedi. o öyle diyince boşaldı gözümden yaşlar tabi. ağlama diyor ama ne mümkün, tutamıyorum ki kendimi. o gitti sigaraya balkona. ben ağlayarak sofra topladım, bulaşıkları hallettim. yatana kadar pek konuşmadan öylece oturdum tv izledim o da pcde oyun oynadı her zamanki gibi. yatmaya gitti, yatağa gelecek misin dedi. gelirim dedim ama tabiki içimden gitmek gelmiyordu. yattık yine de. bir süre sonra uyudun mu dedi yok dedim, ağlıyordum çünkü. uykun var mı dedi yok dedim. uyumaya çalış dedi. ama ben gene iyice içlendim, ağlayarak kalktım salona geldim. nereye gidiyorsun dedi, peşimden geldi. ben ağlıyorum ama ne ağlamak... sarsılıyorum, titriyorum, yağmur gibi... o geldi ağlama dedi ama gittikçe kötüleştim artık bağıra bağıra ağlamaya başladım. o anda o da sarıldı bana ağlama artık nolursun ağlama diye o da ağlamaya başladı. bir süre o da ben de birbirimize sarılıp bağıra çağıra ağladık. onu hiç böyle görmemiştim, o kadar üzüldüm ki anlatamam. ve bunun benim suçum olduğunu düşünmek beni iyice mahvetti. sonra beni bırakma diye ağladım, gidecek yerim yok nolursun beni bırakma dedim. ben seni nasıl böyle bırakırım, ayrılmak çözüm mü bu halde seni nasıl bırakırım da iyi olurum dedi. sakinleştik o kadar ağlamaktan sonra, düzelelim, artık bu kadar yeter, elimizden geleni yapalım dedik. ona yine psikoloğa, evlilik terapistine falan gitmeyi önerdim. yine kabul etmedi, o kadar kötü değiliz, ciddi bir sorunumuz yok ki dedi... gittik bir süre de yatakta sohbet ettik ve uyuduk. ben nasıl bitmişsem 12 gibi ancak uyandım. tabi sabah kalkıp ona kahvaltı verip geri yatmıştım. bugün sanki başka biri olarak kalktım. hep onu anladığımı onun için de üzüldüğümü sanıyordum ama böyle olmadığını onu ağlarken görünce ancak anladım. ve anladım ki ben sağlam durmazsam o hiç duramayacak. yani sözün özü iş gene bana kaldı, bu sefer daha kararlı olarak ayakta durmaya çalışacağım. ve ikimiz için de bu yükten kurtulacağım. umarım bir daha eşimi hiç ağlatmam. siz de desteğinizi ve dualarınızı eksik etmeyin ne olur. sırf bu yüzden evliliğimi kaybetmek istemiyorum. okuduğunuz için teşekkürler...
arkadaşlar,
uzun zamandır burdayım. hepinizle kardeş gibi oldum, her şeyi paylaşıyorum. o yüzden dün gece yaşadıklarımı da paylaşmak istedim.
biliyorsunuz bir süredir eşimle aramız kötü, ne yapsak tam düzelemiyoruz. düzelir gibi oluyor ama tekrar aynı kuyuya düşüyoruz. dün yine bütün gün tartıştık, eve de beş karış suratla geldi. halbuki ben onca tartışmaya rağmen, olsun düzelir diye yemekleri yaptım bekliyorum. geldi, odaya gitmiş yatmış. gittim yemek yiyelim diye kaldırdım, niye böylesin dedim. bayılacak gibi oldum, kötüyüm dedi. sofraya oturduk, her zaman siler süpürür, yemeği bile yemedi doğru dürüst. beğenmedin mi dedim, çok sigara içtim galiba, başım ağrıyor dedi. soda getirdim yemek yerine onu içti. ben yiyorum ama lokmalar boğazıma dizildi, ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. sonra kalktı sigara içmeye hazırlandı, geldi baktı ben kötüyüm noldu dedi. sorma ağlarım dedim, ağlama artık dedi. o öyle diyince boşaldı gözümden yaşlar tabi. ağlama diyor ama ne mümkün, tutamıyorum ki kendimi. o gitti sigaraya balkona. ben ağlayarak sofra topladım, bulaşıkları hallettim. yatana kadar pek konuşmadan öylece oturdum tv izledim o da pcde oyun oynadı her zamanki gibi. yatmaya gitti, yatağa gelecek misin dedi. gelirim dedim ama tabiki içimden gitmek gelmiyordu. yattık yine de. bir süre sonra uyudun mu dedi yok dedim, ağlıyordum çünkü. uykun var mı dedi yok dedim. uyumaya çalış dedi. ama ben gene iyice içlendim, ağlayarak kalktım salona geldim. nereye gidiyorsun dedi, peşimden geldi. ben ağlıyorum ama ne ağlamak... sarsılıyorum, titriyorum, yağmur gibi... o geldi ağlama dedi ama gittikçe kötüleştim artık bağıra bağıra ağlamaya başladım. o anda o da sarıldı bana ağlama artık nolursun ağlama diye o da ağlamaya başladı. bir süre o da ben de birbirimize sarılıp bağıra çağıra ağladık. onu hiç böyle görmemiştim, o kadar üzüldüm ki anlatamam. ve bunun benim suçum olduğunu düşünmek beni iyice mahvetti. sonra beni bırakma diye ağladım, gidecek yerim yok nolursun beni bırakma dedim. ben seni nasıl böyle bırakırım, ayrılmak çözüm mü bu halde seni nasıl bırakırım da iyi olurum dedi. sakinleştik o kadar ağlamaktan sonra, düzelelim, artık bu kadar yeter, elimizden geleni yapalım dedik. ona yine psikoloğa, evlilik terapistine falan gitmeyi önerdim. yine kabul etmedi, o kadar kötü değiliz, ciddi bir sorunumuz yok ki dedi... gittik bir süre de yatakta sohbet ettik ve uyuduk. ben nasıl bitmişsem 12 gibi ancak uyandım. tabi sabah kalkıp ona kahvaltı verip geri yatmıştım. bugün sanki başka biri olarak kalktım. hep onu anladığımı onun için de üzüldüğümü sanıyordum ama böyle olmadığını onu ağlarken görünce ancak anladım. ve anladım ki ben sağlam durmazsam o hiç duramayacak. yani sözün özü iş gene bana kaldı, bu sefer daha kararlı olarak ayakta durmaya çalışacağım. ve ikimiz için de bu yükten kurtulacağım. umarım bir daha eşimi hiç ağlatmam. siz de desteğinizi ve dualarınızı eksik etmeyin ne olur. sırf bu yüzden evliliğimi kaybetmek istemiyorum. okuduğunuz için teşekkürler...
Cok tesekkur ederim canim ilgin icin.
zaten egzersize basladigimda once bi onceki asamayi tekrarlayip sonra yenisine geciyorum.
6cmden sonrasi zorlayacakmis gibi geliyor ama imkansiz degil biliyorum :))
koydum kafaya bu is bitecek Allahin izniyle...
arkadaşlar,
uzun zamandır burdayım. hepinizle kardeş gibi oldum, her şeyi paylaşıyorum. o yüzden dün gece yaşadıklarımı da paylaşmak istedim.
biliyorsunuz bir süredir eşimle aramız kötü, ne yapsak tam düzelemiyoruz. düzelir gibi oluyor ama tekrar aynı kuyuya düşüyoruz. dün yine bütün gün tartıştık, eve de beş karış suratla geldi. halbuki ben onca tartışmaya rağmen, olsun düzelir diye yemekleri yaptım bekliyorum. geldi, odaya gitmiş yatmış. gittim yemek yiyelim diye kaldırdım, niye böylesin dedim. bayılacak gibi oldum, kötüyüm dedi. sofraya oturduk, her zaman siler süpürür, yemeği bile yemedi doğru dürüst. beğenmedin mi dedim, çok sigara içtim galiba, başım ağrıyor dedi. soda getirdim yemek yerine onu içti. ben yiyorum ama lokmalar boğazıma dizildi, ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. sonra kalktı sigara içmeye hazırlandı, geldi baktı ben kötüyüm noldu dedi. sorma ağlarım dedim, ağlama artık dedi. o öyle diyince boşaldı gözümden yaşlar tabi. ağlama diyor ama ne mümkün, tutamıyorum ki kendimi. o gitti sigaraya balkona. ben ağlayarak sofra topladım, bulaşıkları hallettim. yatana kadar pek konuşmadan öylece oturdum tv izledim o da pcde oyun oynadı her zamanki gibi. yatmaya gitti, yatağa gelecek misin dedi. gelirim dedim ama tabiki içimden gitmek gelmiyordu. yattık yine de. bir süre sonra uyudun mu dedi yok dedim, ağlıyordum çünkü. uykun var mı dedi yok dedim. uyumaya çalış dedi. ama ben gene iyice içlendim, ağlayarak kalktım salona geldim. nereye gidiyorsun dedi, peşimden geldi. ben ağlıyorum ama ne ağlamak... sarsılıyorum, titriyorum, yağmur gibi... o geldi ağlama dedi ama gittikçe kötüleştim artık bağıra bağıra ağlamaya başladım. o anda o da sarıldı bana ağlama artık nolursun ağlama diye o da ağlamaya başladı. bir süre o da ben de birbirimize sarılıp bağıra çağıra ağladık. onu hiç böyle görmemiştim, o kadar üzüldüm ki anlatamam. ve bunun benim suçum olduğunu düşünmek beni iyice mahvetti. sonra beni bırakma diye ağladım, gidecek yerim yok nolursun beni bırakma dedim. ben seni nasıl böyle bırakırım, ayrılmak çözüm mü bu halde seni nasıl bırakırım da iyi olurum dedi. sakinleştik o kadar ağlamaktan sonra, düzelelim, artık bu kadar yeter, elimizden geleni yapalım dedik. ona yine psikoloğa, evlilik terapistine falan gitmeyi önerdim. yine kabul etmedi, o kadar kötü değiliz, ciddi bir sorunumuz yok ki dedi... gittik bir süre de yatakta sohbet ettik ve uyuduk. ben nasıl bitmişsem 12 gibi ancak uyandım. tabi sabah kalkıp ona kahvaltı verip geri yatmıştım. bugün sanki başka biri olarak kalktım. hep onu anladığımı onun için de üzüldüğümü sanıyordum ama böyle olmadığını onu ağlarken görünce ancak anladım. ve anladım ki ben sağlam durmazsam o hiç duramayacak. yani sözün özü iş gene bana kaldı, bu sefer daha kararlı olarak ayakta durmaya çalışacağım. ve ikimiz için de bu yükten kurtulacağım. umarım bir daha eşimi hiç ağlatmam. siz de desteğinizi ve dualarınızı eksik etmeyin ne olur. sırf bu yüzden evliliğimi kaybetmek istemiyorum. okuduğunuz için teşekkürler...
Canim yazinin ortasinda aglamaya basladim.. Cok etkilendim..Allahtan sabir diliyorum ikinizede.. Esin seni cok seviyo canim sende onu seviyosun.. Bundan sonra daha guzel olcak hersey reglin biter bitmez egzersizlerne basla.. Ben ustesinden gelebileceginize inaniyorum.. Bir engel vardi o da dun gece halloldu.. Dedigin gibi hersey sana bakiyo ve sen basaracaksin.. Nezaman konusmak istersen ozel at gelirm msne konusrz tamammi tatlim. İyiki dun gece boyle bsy yasamissiniz .. Bu sana bundan sonra guc verecekir eminim
Zorlama yok boyle dusunursen zorlanirsin zaten aci yok tatlim unut bunu.. Bak kafaya koydum demissin ozaman bu is bitmistir demekBoyle devam et eminim cok kisa bi surede atlaticaksin ins
selacımmm okurken kavruldum bittim gittim ne hale geldim anlamadım.affffffffffffffffffffffffff yatak odasına gittikten sonra tartışıp uyuyamayıp salona geçip ağlamalarım geldi aklıma.Aman Yarabbimmmm puffff çok kötüyüm ve şuan ağlıyorum 9 ayy çok çektim.rabbimden isteğimdir bu sıkıntı başka bu sıkıntı berbattt bu sıkıntı hayatımızı alt üst ediyor .hiç isayn etmedimm.sadece ağladım sızlandım.eşim şuan bile benim o anki ruh halimi bilmez geçti gitti boş ver hatırlama der.insan başardımı diyorki yuhhhhh bana yaa bunun sıkıntısınımı çekmişim.Rabbime binlerce kez şükürer olsun.bizi darda bırakmasın.duamdasınızzzzzzz sizi tanımasamdaaa
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?