Dün 1. yıldönümüzde bu illetten kurtulmuş bulunmaktayım. artık 1 yıldan sonra benim için yeni bir sayfa açılmış oldu. aslına bakarsanız çok rahatladım mı, tüm dünya aydınlandı mı, sabah kalktığımda herşey toz pembemiydi diye sorarsanız. hayır, yine normal bir gün. ama bu illetin verdiği eksiklik hali ve kendini yarım hissetme duygusundan kurtulmuş olmak dünyalara bedel işte. ben 11 cm le yendim ve oldu. burayı 9 aydır okuyorum. pek çok kişi kurtuldu, onların mutluluğu bana umut oldu. bu site olmasa mümkün değildi yenmem. ya diyorum eskiden internet olmadan önce bu siteyi okumayan kadınlar naaptı acaba. biz çok şanslıyız kızlar. yenmek için 1-0 öndeyiz. sadece egzersiz yapın ve üzgün omayın. egzersiz yaparken kitap okuyun, film seyredin. neşeli olun. karamsarlık kurtulmanın önündeki en büyük engel.
egzersiz yaptıkça o kadar rahatlıyorsunuzki eskiden eşimle deneme fikri geldiğinde korkan ben, artık hadi deneyelim diye atlıyordum. hiç korku kalmamıştı. ben bu sitede yazan tüm arkadaşlara cadıkedi, gncemr, karamsar başta olmak üzere bu sayfalara yazan herkese ama herkese çok teşekkür ediyorum. her bir yorum o kadar önemliydi ki ve yol göstericiydi ki benim için hiç birini hiç kimseyi ayırt edemem. böyle bir desteği hiç bir doktor, eş veya arkadaş veremez. ben her ağladığımda açtım ve buradaki başarı hikayelerinde moral buldum ve başaracam dedim. umarım buradaki herkes en kısa zamanda başarır.