- 3 Eylül 2012
- 21.884
- 57.710
- 798
- Konu Sahibi nomunomuchua
-
- #1
6 kız kardeşiz biz.
En büyük ablam teyzemin oğlu ile evlendi, küçüktü.
Akraba akrep olabilirmiş bilememişler, nasipmiş oldu.
Oğulları uyuşturucu bağımlısıymış güya bilmiyorlarmış buna rağmen evlendirdiler,
tedavi için destek olmadılar. Öldü gitti genç yaşında ablam dul kaldığında 29 du daha.
Bir kızı ile kaldı, adam gibi bir evlilik yaşamadan uçup gitti hayalleri.
En büyük olan benim anneme oldu.
Diğer ablam ailesini küçük yaşta kaybetmiş biri ile evlendi.
Ailesiz orda burda büyüdüğü için sorumsuz, başıboş, rahatına düşkün biriydi.
Aldatıldı boşanıyor şimdi..
3 yıl evli kaldı. İte kaka, yıprata yıprata..
Yine en büyük yıkım benim anneme oldu.
Sonraki en akıllımız bizi gördü gördü evlilikten soğudu.
Evlenmiyor yaşı 30. En iyisini yapıyor diye düşünür oldum.
Sonra ben parlak bir evlilik gibi görünürken, bol çalkantılı ilk bir yılımla anneciğimin üzülmesine sebep oldum. O melek gibi kadın çirkef, haddini bilmez dünürler ile muhattap oldu.. Sonuçta bol mesafeli, kalpte yaralar,kırgınlıklar ve evladının huzuru için yılda bir görünce selamlaşılan bir dünür ilişkisi..
Benim küçüğüm kültür, gelenek bakmadan sevdi, evlendi.
Kv nin yan binasına geçti. 1 yıl olmadan aldı başını yürüdü sorunlar.
Her gün gelmedi, yanıma çıkmadı kavgası, surat asması. Anneciğine karşı pasif kalan adam.
Kadının gözünde pısırık bir koca. Kendini ezdirmemek için nasıl olsa beni ezdirmeyen annesine dur diyen bir kocam yok diye düşünüp saçmalama boyutunda aslan kesilen kardeşim.
Öyle ki artık kv gel kızım sarılayım dese ''Hayırrr müsait değilim işlerim var'' diyecek.
Kendisini korumaya çalışırken mesafe koyarken eşi ile kötü oldu iyice.
Ve yine tansiyonu tepede olan annem. Bugün artık '' Siz rezilsiniz, kimseyle yapamazsınız. Öyle bir dünya yok yeri gelecek susacaksın, yutacaksın, istemesen de hizmet edeceksin. Kocanın hatrı için yapacaksın. Bu kafayla hepinizin sonu boşanma.
Bana laf getirmeyin yeter. '' diye naralar attı.
En küçüğü de bekar. Aman o da böylesini bulacaksa bulmasın der oldum artık.
İyi insanlar bizi neden bulmuyor?
Üzülüyorum en çok anneme.
Hani şu şeker gibi eş ailesi oluyor.
Kv mi annem gibi severim. Aman kp im bir tanedir diyenler.
Var da bizi mi bulmuyor?
Yoksa biz akılsız başımızın derdini mi çekiyoruz?
Yoksa yok mu yahu?
Benim annem evladını üzmeyen, yormayan insanlarla dünürlüğü tadamayacak mı?
Çok üzgünüm bugün yine..
Okuyan arkadaşlar uzun oldu kusura bakmayın..
Ben hep böyle uzun dökerim içimi..
En büyük ablam teyzemin oğlu ile evlendi, küçüktü.
Akraba akrep olabilirmiş bilememişler, nasipmiş oldu.
Oğulları uyuşturucu bağımlısıymış güya bilmiyorlarmış buna rağmen evlendirdiler,
tedavi için destek olmadılar. Öldü gitti genç yaşında ablam dul kaldığında 29 du daha.
Bir kızı ile kaldı, adam gibi bir evlilik yaşamadan uçup gitti hayalleri.
En büyük olan benim anneme oldu.
Diğer ablam ailesini küçük yaşta kaybetmiş biri ile evlendi.
Ailesiz orda burda büyüdüğü için sorumsuz, başıboş, rahatına düşkün biriydi.
Aldatıldı boşanıyor şimdi..
3 yıl evli kaldı. İte kaka, yıprata yıprata..
Yine en büyük yıkım benim anneme oldu.
Sonraki en akıllımız bizi gördü gördü evlilikten soğudu.
Evlenmiyor yaşı 30. En iyisini yapıyor diye düşünür oldum.
Sonra ben parlak bir evlilik gibi görünürken, bol çalkantılı ilk bir yılımla anneciğimin üzülmesine sebep oldum. O melek gibi kadın çirkef, haddini bilmez dünürler ile muhattap oldu.. Sonuçta bol mesafeli, kalpte yaralar,kırgınlıklar ve evladının huzuru için yılda bir görünce selamlaşılan bir dünür ilişkisi..
Benim küçüğüm kültür, gelenek bakmadan sevdi, evlendi.
Kv nin yan binasına geçti. 1 yıl olmadan aldı başını yürüdü sorunlar.
Her gün gelmedi, yanıma çıkmadı kavgası, surat asması. Anneciğine karşı pasif kalan adam.
Kadının gözünde pısırık bir koca. Kendini ezdirmemek için nasıl olsa beni ezdirmeyen annesine dur diyen bir kocam yok diye düşünüp saçmalama boyutunda aslan kesilen kardeşim.
Öyle ki artık kv gel kızım sarılayım dese ''Hayırrr müsait değilim işlerim var'' diyecek.
Kendisini korumaya çalışırken mesafe koyarken eşi ile kötü oldu iyice.
Ve yine tansiyonu tepede olan annem. Bugün artık '' Siz rezilsiniz, kimseyle yapamazsınız. Öyle bir dünya yok yeri gelecek susacaksın, yutacaksın, istemesen de hizmet edeceksin. Kocanın hatrı için yapacaksın. Bu kafayla hepinizin sonu boşanma.
Bana laf getirmeyin yeter. '' diye naralar attı.
En küçüğü de bekar. Aman o da böylesini bulacaksa bulmasın der oldum artık.
İyi insanlar bizi neden bulmuyor?
Üzülüyorum en çok anneme.
Hani şu şeker gibi eş ailesi oluyor.
Kv mi annem gibi severim. Aman kp im bir tanedir diyenler.
Var da bizi mi bulmuyor?
Yoksa biz akılsız başımızın derdini mi çekiyoruz?
Yoksa yok mu yahu?
Benim annem evladını üzmeyen, yormayan insanlarla dünürlüğü tadamayacak mı?
Çok üzgünüm bugün yine..
Okuyan arkadaşlar uzun oldu kusura bakmayın..
Ben hep böyle uzun dökerim içimi..