Ve beklenen cinnet geldi

Sıradan giydirdim.
Kalbi mi var tansiyonu mu, şekeri mi var ölür mü kalır mı anam mı babam mı tanımadan.
Hala rahatlamadım.

Telefonun diğer ucunda sakin sakin "Söyle, söyle, rahatlarsın" diyen annem, yanımda "Şşş ne oluyorsun, onlar nasıl sözler? Sus artık" diyen babam. Dönüp ona da saydırmam, susup kalması vb...

İtina ile en ağır sözleri seçmedim; ne nasıl geldiyse, ne varsa zihnimde onlar döküldü. Bu kadar ağır olacağını ağzımdan çıktıktan sonra fark ettim ve buna üzülmedim, zerre "İncittim mi?" düşüncesi taşımadım. Bu uzun bir zaman sonra gelen bir başka gerçek sinir krizi olmalı ve hiçbir pişmanlık barındırmıyor. Sesim yükselmedi, sözlerim ciddi manada ağırdı. Evladım bana söylese ağlardım, çok ağlardım. Annem ağlamadı, önce kendini savunmaya çalıştı, sonra olmayınca "Böyle düşünüyorsan görüşmeyelim o zaman kızım, beni ölmüş say, sen bilirsin, sen nasıl huzurlu olacaksan öyle olsun" dedi.

"Huzur bulamıyorum anlamıyor musun?!" deyip devam ettim "Zekan mı yetmiyor?" diye. "Aaa anneye öyle şey denir mi?" diyerek kendi çaplarında ayıplayacaklar defolup gidebilirler konumdan; ya da ayıplayın, alışkınım.

Evet. Mümkün değil anlamıyor.
Anlamasını isterdim.
Kabullenemiyorum.
Nasıl işlediyse, atamıyorum.
Nereye gizlediyse bulamıyorum.

Çoğu kişinin kabullenip yoluna devam edemeyeceği ağır noktalardan geçtim, bir annemden geçemedim.
Dövüp sövseydi, atsaydı; onu silip atmam kolay olurdu belki.
Canının içine kadar sarsa, anladığını hissetsem ve gerçek bir gayret ile özür dilediğini görsem de affederdim.

Çok blur.

İçimi dökmek istedim.
Drama Queen demek serbest.
Ben de size "Anlayamazsınız" derim olur biter.
"Annen hayatta en azından" diyeceklere de baştan diyeyim; "Evet, şükür ki."

Okuduğunuz için teşekkür ederim; anneden ağır yaralı olanlara selamlar.
A.s bende anneden ağır hemde en ağırından yaraliyim
 
her insanın mizacı bir mi? bu ne yani "hmm ağır yaralısın seni şu köşeye alalım" filan mı? ağır yaralıyım, sinirimi konuşarak atıyorum, çok sabrediyorum ve her şeyden önce insan olduğum için patlıyorum, konu sahibi de aynen öyle. insanlar yaşamadıkları şeyler için böyle kesin hüküm vermemeli.

Konuşmak var çok çok ağır konuşmak var.

Konu sahibi yine kendi üzülecek , annesinden daha çok.
 
Biliyor musun aslında tek sorun sen annenin hayalindeki evlat değilsin annende senin hayalindeki anne değil.. birbirinizi olduğunuz gibi kabul etmedikce hep mutsuz olacaksınız belli ki. Ya da belki sadece burç uyumunuz yoktur :P
 
Konuşmak var çok çok ağır konuşmak var.

Konu sahibi yine kendi üzülecek , annesinden daha çok.

ben konu sahibinin annesiyle düzgünce konuşmadan direkt daldığını zannetmiyorum ve kırılan insanların susması gerektiğine de inanmıyorum her insan farklıdır. kimsenin yaşamadığı acılar hakkında peşin hüküm verme hakkı yok diyorum sadece.
 
her insanın mizacı bir mi? bu ne yani "hmm ağır yaralısın seni şu köşeye alalım" filan mı? ağır yaralıyım, sinirimi konuşarak atıyorum, çok sabrediyorum ve her şeyden önce insan olduğum için patlıyorum, konu sahibi de aynen öyle. insanlar yaşamadıkları şeyler için böyle kesin hüküm vermemeli.

Hayır o anlamda değil, anne babadan yaraliysak kosemize çekilip mesafeli olunmalidir yani. Kalp kirmaktansa mesafe koymak.
 
Kayınvalidemi görmemiş olsaydım sana katılmazdım ama oğlu ölüm döşeğindeyken kağıt imzalatıp herşeyini elinden alan bir anne gördüğüm için susuyorum haketmiş olabilir.
 
aleykum selam :)))
iyi yapmissin, cok sabrettin. bende ayni boyle patlamistim gelisine gidisine.
pisman olmadim.
hala ayni o ama ben artik patlicak kadar onemsemiyorum. gülüp pöf yapip geciyorum. bu seviyeye gelmen dilegimle mjx :* :))
 
Hayır o anlamda değil, anne babadan yaraliysak kosemize çekilip mesafeli olunmalidir yani. Kalp kirmaktansa mesafe koymak.

sen ki koşulsuz evlat sevgisinin ne olduğunu burada hepimizden iyi biliyorsun.
böyle sevilmek istemek hak değil mi.?
köşene çekilmek çözüm değil el değil ki bu.
kalp kırılıyorsa hala umut ettiğimizden. hala vazgeçmediğimiz bir nokta olduğundan.
 
Ben annemi görmüyorum bile yaptıklarından sonra verdiği zarardan sonra öyle bir hale geldi ki ne ozlem ne heyecan hiç bir duygum kalmadi ona karşı nefrette bir duygudur o bile yok icimde
 
Annem 10 yıldır annesiyle görüşmüyor.Biz sana aynısını yapsak ne derdin?Üzülmez miydin diyorm.Aynısını yapmanıza izin vermezdim.Kapınızda yatardım yine de küs kalamazdınız diyor.Haklı.Yatar.
Bazen sebeplerini sadece siz bilirsiniz.Baskasına anlatılınca anlaşılmaz.
Benim çocukluğumdan hatırladığım kare ,annemin cmrtsi günleri anneanneme temizliğe gittiği.Ozmanlar annem 30 larında anneannem 50 küsr.Eli ayağı tutuyor.Basında orayı düzgün sil bak olmadı falan diyor.
Ömrünce annemi böyle gördü.
Sizinde yaranız derinki bukadr patladınız.Söyleneceklere kulak asmayın derim.İciniz nezman soğursa ozman görüsün..
 
Ben 26 27 senedir hatirladigim yaştan itibaren ne sevgi ne ilgi ne bir bakım gördüm annemde hiçbiri 3 yaşındayken ben babamdan ayrılıp beni snnrannemin başına ayıp keyfine gezip evlenen bir insan ben ise salak gibi belirli bir yaşa gelene kadar anne anne diye zırladım ne vardıysa hiç evlatlarını duushmeyen bedil duygusuz bir insandır kendisi tek amacı var yemek içmek gezmek tozmak ona buna süslenmek evlatlarını hiçe saymak olmaz olsun böyleleri anne...
 
Şu an rahatlamış hissediyor olabilirsin ama bir iki iki gün sonra vicdan azabı saracak içini, böyle işte ne kızıp adam akıllı rahatlayabiliyorsun ne de her şey geçip gitmiş gibi sıkıca sarılabiliyorsun insan kendini sıkışmış gibi hissediyor. Ben çözümü uzaklaşmakta buldum, ne derdimi anlatıp ağladım ne de sevincimi paylaşıp daha çok mutlu oldum, içim buruk olur her şeyde o yüzden. Şimdi şimdi anlamaya başladılar beni neden uzaksın aileni hiç arayıp sormuyorsun deyip sitem ediyorlar ama mazinin yarası bende cok derin, ittire kaktira götürmeyi bırakıp olduğu yere çiviledim ilişkimi yapacak bir şey yok. Siz de mesafe koymayı deneseydiniz keşke deneyip de yapamadıysanız hayırlısı olsun sıkmayın canınızı
 
Çok iç içe yaşadığınız bir düzeniniz var gangsta... biraz da çocuktan sonra sanırım, baktıkları için ama artık biraz kendi düzenine, ailene dönmen, onlarında ellerindeki şartlara göre hayatlarını düzenlemeleri lazım.

Bu somut bir sorun değil, bu yüzden çözümü de bu kadar somut değil.
 
Bu somut bir sorun değil, bu yüzden çözümü de bu kadar somut değil.

Ben kendisine sarıldığımda, ben sarılmanı/öpmeni istemiyorum, kalk da şu mutfağı topla bir işe yara diyen bir anne ile büyüdüm.
Kabus gibi ergenlik, kabus gibi bir gençlik.
Evlendikten sonra rahata erdim. Aramız düzeldi. Mesafeli ve seviyeli bir ilişki kurduk.
Bu süreçte sadece ilk doğumumda yanımda 5 gün kaldı, onda da bana çocuğu emziremiyorum, beceremiyorum diye eziyet etti :)
Hatta 4 günlük Doğum yapmış kadın olarak
‘Sütün sidik gibi, bu çocuğa yaramaz’ lafını annemden duydum.
2 gün sonra da arkadaşları ile tatile gitti.
Kırgınlıklarım var.
Her şeyi ben bilirim havasından yoruldum.
Çok iyi yönleri de olan biri.
Becerikli, toplumda sevilir, insanlara saygılı, her ortamda esprili, Güleryüzlü.
Neden bana böyle İnan bilmiyorum :)
Uzak kalınca iyiyiz. Uzak kalıyorum.
Her gün konuşuruz ama nasılsın iyi misin, o kadar.
Fazlasına girince b.ka sarıyor.
Senin kadar iç içe olsam şimdiye çoktan kriz üstüne krizler geçirmiştim.
Her anne iyi olmuyor. Enteresan ama her anne her çocuğuna da iyi olmayabiliyor.
Kabul ettim, devam ettim.
Huzurlu muyum? Evet.
İhtiyaç duyuyor muyum? Evet
Zaman zaman üzülüyor muyum? Çoğunlukla.
Bana yaşattığı pek çok şey için kırgınım, diğer kardeşlerim nispeten daha hafif atlattığı için mutluyum.
Karışığım :)
Anneme ben de çok saydırdım. Genel olarak evlatlarından bul diye geri döndü.
Bakalım neler bulacağım :)
 
ben konu sahibinin annesiyle düzgünce konuşmadan direkt daldığını zannetmiyorum ve kırılan insanların susması gerektiğine de inanmıyorum her insan farklıdır. kimsenin yaşamadığı acılar hakkında peşin hüküm verme hakkı yok diyorum sadece.

Haklısın. Bu duyguyu tatmadigim için o öfkeyi anlamam mümkün değil. En son konuşması gerekenlerdir aynı yolda olmayanlar.

Ben böyle konulara yazmıyorum aslında , yazmamın tek nedeni konu sahibinin annesine olan sevgisi ta uzaktan hissediliyor. Ofkesinin içine saklanmış.

Yine üzülen kendisi olacak. Annedir ne yaparsa annedir demiyorum sadece bir gecenin hatrina ağır konuşmaktansa susmak , mesafe koymak en doğrusu diyorum.

Cümlelerim yanlış anlaşılmasın. Yargılamak değil haddim sadece keşke diyebilirim.
 
sen ki koşulsuz evlat sevgisinin ne olduğunu burada hepimizden iyi biliyorsun.
böyle sevilmek istemek hak değil mi.?
köşene çekilmek çözüm değil el değil ki bu.
kalp kırılıyorsa hala umut ettiğimizden. hala vazgeçmediğimiz bir nokta olduğundan.

Koşulsuz sevmek deyince gözlerim doldu.. Haklısın. Keşke somut bir çözümü olsa sevgisiz kalplerin.
 
Back
X