Vesvese mi his mi?


Merhaba,

Öncelikle hayırlı uğurlu olsun, çok şükür sağlıkla bebeginizi dünyaya getirmeyi Allah size nasip etmiş.

Doğum ve sonrası.. bunlar zorlu süreçlerdir. Bu süreçleri atlatmak ise inanın sizin elinizde. Eşiniz ve aileniz ile ilgili biraz daha kirilganliginizi bir kenara bırakarak düşünmenizi tavsiye ederim. Şimdi onlar ne yapsa ne dese size batiyordur ve sonradan düşündüğünüzde siz de fark edeceksiniz ki bazı şeylere biraz fazla alınganlık gösterebiliyor lohusa hanımlar.

Bakın ne olur bu şekilde düşünüp de uzulmeyin strese girmeyin. Bebeğiniz kadar sizin de sağlığınız onemli. Siz ne kadar iyi olursanız o da o kadar iyi olur ve hemen toparlar.

Bence siz çok iyi bir annesiniz. Sağlığınıza tamamen kavustugunuzda daha da iyi olacaksiniz.

Size tavsiyem her gün Ayet'ul Kursi'yi okumaya çalışın. Vesvese ve korkularinizin azalarak yok olduğuna şahit olacaksınız.

İnanın bilmeden konuşmuyorum. Sizin kadar olmasa da benzer korkuları yaşamış biri olarak size tavsiyede bulunuyorum. Durumunuza gerçekten üzülen birinin satırları olarak okuyun.

Kendinizi günden güne iyi hissetmeye başlayacaksınız lohusalik doneminin sonlarına doğru ve bebeginizin 40i çıktığında bir bakacaksınız ki bambaşka bir psikoloji, gelsin baharlar çiçekler gelincikler ooh önümüz de yaz ) dert etmeyin, dua edin. Meleginizi size gönderen Allah'a bol bol sukredin ve dermani ondan bekleyin. Bu sizin kaldiramayacaginiz bir durum değil, daha çetin imtihanlarla sinanmadigimiz için hamd olsun diyerek yolumuza devam edeceğiz inşallah.

Bebeginizin gül kokusunu içinize çekin sarin sarmalayin uyuyun onunla. En güzel ses tonunuzla konuşup rahatlatin ve rahatlayin. Hazır yaninizda anneniz de varken bırakın kirli alt açmasına başının değmesi vs. küçük sıkıntıları, tadını çıkarın.

Sarilik için de fazla endişelenmeyin. Yenidoganlarda gorulen bir durum. Çok şükür tedavisi de var. Benim her iki evladım da sarilik oldu. Emzirdikce cis kaka yaptıkça azalıyor ve bitiyor. Yine sukredin ki yaz mevsimine denk geliyor. En fazla bir on güne güneşli günler gelir bol bol dışarı çıkartır gün ışığı aldirirsaniz, aziz misafirinizin sariligi daha çabuk geçecektir

Aziz misafirinizi bas taci edin, cok iyi agirlayin. O size bir armagan annesi.

Her şey gönlünüzce olsun.
 
Oglusumubekliyorum .!.:
Hic görmedim çıplak olarak daha da tuhaf haliyle.
Genişletmek için tıkla...
:)Niye tuhaf kız,babasının küçük bir modeli işte.Kız olsa senin küçük modelin olacaktı.Herşey bildiğin gibi,yalnız biraz minik.Şaşıracak bir şey yok yani
 
Bol dua oku.. eşini karşına alıp konuş madem tedavi olmayacaksın bari kuyruğu dik tutmaya çalış.

Yazık o yavruya kendini toparla acil hemde.. bahsettiğin şikayetler nerdeyse her bebekte olan şeyler sorun ettiğine değmez.

İnşallah düzelirsin tez zamanda lütfen artık yazılanları dikkate al.

Tekrar bu tarz da bi konu açarsan aynıları yazılıp çizilecek artık vaktini kendine ayır.

Allah yardımcın olsun.
 
Konu sahibi böyle yaparak eşini ve çevrendeki herkesi gerip onları da strese sokuyorsun...bu yaşadıkların normal...ama lütfen bu süreçte bırak insanlara yardımcı olsun sana,bıktırma kimseyi,boğma kimseyi özellikle eşini...
 
Şuan başında sana sürekli akıl veren büyükler olduğu içinde daraliyorsun.anneler bazen yardım edeceğim derken darlandiriyorlar.bir psikolojik destek alıp çocuğunu daha iyi tanıdığında ve kendi başına yetmeye başladığında çok rahat edeceksin.sen güçlü bir annesin sadece daha kendini kesfedememissin
 
Oglusumubekliyorum .!.:
Demin annem yarın çıkın gezin ben mama veririm dedi. Sanırım artık onlarda farkında. Ama samimi değiller. En ufak bişey de beni anneligimden vuruyorlar
Genişletmek için tıkla...
Seni anneliğinden vurmuyorlar sadece senin anneliğin nasıl yeniyse onlarında torunları yeni senin lohusa olduğunu fark etmeli çevrendekiler ama maalesef bizim ailelerimiz bizden daha çok lohusa oluyor ve sen onları idare etmek zorunda kaliyorsun
 
Siz böyle söylüyorsunuz ama eminim konu sahibi arkadasım da bu durumda olmayı hiç istemezdi.Sanki bile isteye hasta olmuş kadıncağız.Ne yapsın ki, ilaç kullanıp çocuğu sütten mi kessin?Ben de onun yaşadığı şeyleri yaşadım ve bir bayan olarak empati kurabilen bir insanım.Lütfen siz de olun.Kadın burada bizden destek görmek istiyor, biz köstek olursak olur mu?
Bu kaygıların akla hayale gelmeyenini, akla gelince kafayı oynatmaya az kalınanlarını yaşadım halen de yaşıyorum.Bunun için kimse kimseyi suçlamamalı.
Ne olur düşüp de kalkmak için el uzatana tekme atmayalım, nazikçe insana yaraşır bir şekilde elinden tutalım,hatta üstünü silkeleyelim.Yazık günah ya.
 
Konu sahibi geç kalmışım baya yazan olmuş ama şunu diyim;
Bi tanıdığım var lohusa depresyonu yaşarken önemsenmemiş ve şizofreni başlangıcından aylarca ruh ve sinir hastalıkları hastanesinde yatmış.
Çocuk şuan 8-9yaşlarında ilk 3 seneyi hiç hatırlamıyor zaten sonrasında da bakacak hali olmadığından aylarca ayrı kalmış şurda bikaç senedir tam beraberler.

Ve tekrar Doğum yapması yasak yine aynı depresyonla beraber şizofreni tekrarlama ihtimali %90...

Eğer çocuğunu hatırlamak güzel anılar biriktirmek istiyorsan bir an önce tedavi ol derim...
 
Zor durumda güçlü kalmissin sen bir harikasinSen yaşamıssın atlatmissin vs ...herkes senin yaşadığın gibi yasayamaz ki yapı geregi belki boyle takiyor ....belki bir sürü derdi vardı bir de üzerine bebek lohusalik olunca toparlanamadı dibe çöktü olamaz mı niye bu kadar saçma depresyon sebepleri ?Sen belki fazlasıyla güçlü kadınsın eşin ailen mükemmel destek verdi..... belki bu kadin beklediği destegi alamadi belki hersey batti .....insanın ruh hali bozuk olunca en saçma şeyler bile önemli gelebilir bence bu kadar acımasız olma çok ayıp yaptığın.
 
Peki yapmam bir daha
 
Oglusumubekliyorum .!.:
Önemsemiyor değilim ama eşim yokken okumaya çalışıyorum kalan vaktimi oglum a bakarak geçiriyorum nefes alıyor mi kustu mu vs kontrolü yaparak
Genişletmek için tıkla...
O zaman hakkini helal et. Diger konuda da okumadim yorumlari demistin ya ondan umursamiyor musun diye düşünmüştüm.

Bak ama son yorumlarindan seni daha iyi gördüm ben. Daha çözüm odakli gibisin.

Zaten cocugunu herkesten daha cok düşünen bir annesin. Onun icin endiseleniyorsun. Ama bu günlerin hepsi gececek Allahin izniyle. Belki de düşüncelerine guleceksin ilerde.

Esin de seni anlamiyor annen de ama sen boşver onları. Gunden gune daha iyi olacağını düşün. Cik gez dolaş sana ne iyi geliyorsa onu yap.
 
Tipik doğum sonrası depresyon yaşıyorsun. Hemen hemen aynılarını yaşadım. Korkunç günlerdi. Sürekli kendimi suçladım. Neden herkes gibi çok sevmedim bebeğimi falan dedim. Oysaki çok sevmişim ama hormonlarım izin vermemiş sevgimi hissetmeme. İlaç kullanmadığım için çok zor atlattım. Terapi yapmak istediler bebek küçük bensiz duramaz diye onu da kabul etmeyip iyiymiş ,atlatmıış numarası yaptım. Hayatımın hatasıymış. İlk 3 ayı yoğun 6 ay boyunca sürdü depresyon. Sonra yavaş yavaş hayatıma güneş yeniden doğdu ama ben o çektiğim vicdan azapları,içimdeki kötü birşey olacağı hissi ve ağlamak isteyip ağlayamama nöbetleriyle dolu bir 6 ay geçirdim. Tedavimi yarım bıraktığım için halen endişe atakları yaşıyorum. Hergün günde 500 kere çocuklarıma birşey olacak korkusu yaşıyorum. Hayat sırf bu sebepten zindan oluyor bana. Sakın aynı hataya düşme. Git tedavi ol. Milyonlarca kadın bunu yaşıyor ve sorunsuz atlatıyor destek alarak. Fotoğraf konusuna gelince bende de değişik tipleri var bu durumun. Kötü çıkmış fotoğraflarını bile silemiyorum kızlarımın. Uğursuzluk gelir diye korkuyorum. Her sarıldığımda sanki son kez sarılıyormuş gibi hissedip hayatı kendime zehir ediyorum. Lütfen geç kalmadan tedavi ol. Emin ol hayatına güneş yeniden doğacak
 
İstanbul daysaniz doktor adı verir misiniz
 
Teşekkür ederim inşAllah geçer bu günler. Diğer konuda yorumları okumuyorum derken konudan pişman olmustum kendi ilk konu acma mesajımi bile vallahi suan net hatırlamıyorum ve bakmicam oraya asla. Çok pismanim. O yüzden yorumlarım da hepsini okumadım
 
Allah korusun kendimi frenlemek için elimden geleni yapıyorum. Doktor arayisindayim
 
Canım his filan değil tamamen vesvese çocuğun turp gibi..Hiçte bişey olmaz korkma her bebeğin yaşadığı şeyler.bende lohusayken bebeğime bakıp bakıp çok aglardim ama o ağlamak kötü hissettirmiyordu beni.gercekten bı destek alsanız iyi olur
 
Kıyamam sana aynı hissi yaşadım. Bu dünyadan tatlı bir kız geçti gitti diyecekler diye gizli gizli ağlıyordum. Kafamdaki düşünceler gerçeğe dönmesin diye kimseye anlatamıyordum. Zannediyordumki anlatırsam kuruntularım gerçek olacak. Bu sana hormonlarının bir oyunu. Lütfen kendini bırakma. Tedavisi var ama sakın ihmal etme.
Oglusumubekliyorum .!.:
Bakamicaz yok olup gidecek buruk bir anı acı olarak kalacak içimde ve ben asla artık eskisi gibi olamicam deli gibi acıyla dolanicam gibi geliyor.[/QUOTE
Genişletmek için tıkla...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…