haftalar önce kuzenim bize geldi güzelde zaman geçiriyorduk.bir akşam kuzenimin yanında eşimle fena tartıştık.tartışma nedenimize gelince o kadar küçük birşeyki ,ama her zamanki gibi bu seferde sinirime hakim olamadım patladım en sonunda.tam olarak neden tartıştığımızı bile net hatırlayamıyorum ama yine herzamanki gibi benim onu yanlış anladığım zamanlardan biriydi (ona göre)
örneğin bir cümle kuruyor neden böyle dedin diyorum ''yok o anlamda demedim yine istediğin tarafa çektin,yanlış anladın ''diyor.artık bu cümlesinden bıktığım halde duyduğum gecelerden biriydi ve yine o lafı söyleyince bende patladım tabi.'zaten sende hiç suç yok hep ben seni yanlış anlıyorum,fesat düşünüyorum,kötü olan hep benim zaten vs' o da ben öyle deyince 'allahım al canımıda kurtulayım ,sabaha çıkmayım inş, inanmıyorsun hiçbir lafıma 'dedi.o lafı dedikten sonra tabi ben patladım allah'a bu kadar benden kurtulmak için yalvaracak duruma geldiysen git bu evden,durma yanımda hem kurtulmuşta olursun benden dedim.
O da her zamanki gibi ''sen yine yanlış anladın ,o anlamda söylemedim ben o lafı ''falan tabi uzadı,büyüdü iyice laflar.o an o lafından sonra (yanımda kuzenim olmasından utandığımdanmıdır bilmem)o kadar sinirlendimki tuttum kolundan ve kapının oraya kadar çekiştirerek götürdüm.git artık istemiyorum seni babanlarda kalırsın bu akşam kurtul benden,bensin yaşa o zaman dedim.'üzerime birşeyler giyim 'desede içerden hiçbirşey aldırmadım ona (cüzdan,araba anahtarı vs) direk o halde kapıyı yüzüne kapattım.ama nasıl sinirliyim gözüm iyice dönmüş sinirden geçtim içeri kuzenm tabi şaşkınlıktan gıkını çıkaramıyor.
öyle bir 10 dakika oturduktan sonra korkmaya başladım nereye gider ne yapar,kendine birşey yapar mı vs diye.sonra açtım kapıyı baktım ayakkabısı duruyor kapının önünde.terlik yok.sonra çatıya çıkacağı aklıma geldi dahada korktum bir koşu yukarı çıktım.baktım bir köşede ağlıyor.çok soğuk üşümüş çökmüş bir kenarda
'' hadi gel aşağıya inelim seni affetmiyorum ama bu şekilde burda durmanada göz yumamam 'falan dedim ilk istemedi ama sonra zorla indi aşağıya benle.neyse bir şekilde barıştık oda özür diledi bende o gece. özürü bile 'ben haklıyım ama yinede özür dilerim 'diyerek diliyor neyse.
Ama asıl sorun şu.evlendiğimizden beridir ilk defa böyle bir olay yaşadık.o geceyi hiç unutamıyorum.eşimi çok seviyorum ve her ne kadar hala kendimi haklı görsemde o bunları haketmedi diye düşünüyorum.sürekli vicdan azabı çekiyorum.gece uyurken bazen ona bakıp ağladığım bile oluyor , o an geliyor aklıma.onun o çaresizliği,bana tek kelime etmeden,geri cevap vermeden çıkışı,ağlaması vs aslında buraya neden yazdığımızda bilmiyorum sadece içimi dökmek istedim belkide.konu kim haklı kim haksız olayıda değil sadece bu dereceye gelmemeliydi diyorum kendi kendime.bazen bana diyor o geceyi hiç unutmuyorumçok haksızlık ettin bana kuzeninin önünde birde vs diye
bana,bize en çok koyanda kuzenimin önünde bunların olmasıydı.inş aileme bu olanları anlatmaz diyorum inş böyle birşey yaşamayız birdaha.bu vicdan azabından nasıl kurtulacağım bilmiyorum, her zaman kalbimin bir köşesinde bir yerlerini kemiriyor bu düşünce.unutamıyorum