Yaptığım şeyler ve söylediğim sözlerin yarattığı vicdan azabı beni öldürüyor. Ben, insanları zamanında çok kırdım pişmanım ama geçmiyor. 17./20 yaş arasında birisiyle konuşuyordum ve ona sinirlenince kötü şeyler söylüyordum. O hiçbirşey demiyordu. Böyle gitti, kötülük bedenime ve zihnime işlemiş gibiydi. Yazık ettim ona sevgimize sonra onu terk edip başkasıyla oldum ona da zehir ettim. Düzelmek istiyorum düzelmeden önce takmıyordum ama ben düzeldikten sonra yaptıklarım altında eziliyorum son kez arayıp helallik istemek istiyorum ama şuanki sevgilim duyarsa o da yıkılır artık insanların hayatını zehir etmek istemiyorum ailem sevgilim geçmişteki yaşananlar. Yok olmak geçmişe dönüp yapmak istemiyorum ama geçti. Napacağım bilmiyorum, nefes alamıyorum terkedilen benmiş gibiyim, neyim pişmanlığı bu. Kötü şeyler söyledim hepsi beni eziyor yıkılıyorum kafa dinlemek istiyorum bu yüzden ara vermek istiyorum ama sevgilim hassas konuşmak istiyor yalandan gülmek istemiyorum arayıp son kez helallik istemek istiyorum yalvarıyorum Allaha beni bundan kurtarsın. Arkadaşlar yalvarıyorum napayım rüyalarımdan çıkmıyor sürekli ağlıyorum. Aklımdan hiç çıkmıyor. Çıkmıyor ileride evlendiğimde de aklımda olsun istemiyorum herşeyi göze alıp arasam bir kere rahatlayacağım biliyorum ama annem arama dedi annemi de yıkmak istemiyorum napmam gerekiyor bilmiyorum 
anlatacak kimsem yok yok. YOK NOLUR BANA AKIL VERİN ÇOK KIRDIM ÇOK
anlatacak kimsem yok yok. YOK NOLUR BANA AKIL VERİN ÇOK KIRDIM ÇOK
