- 1 Ekim 2014
- 516
- 735
- 33
- 35
Hayvanlara tapıyorum. Ev arkadasım 2 gun once 2 aylık bir kedi getirdi eve, biraz bizde kalsın sahiplendiririz dedi. Cok sevimli, minicik bi sey. Koyun koyuna uyuyoruz kucagımdan inmiyor. Yalnız evimiz kucucuk 30 m2 bile yoktur ve ayda bir trye gidiyoruz hayvanı ucakla turkiyeye götürmek cok zahmetli. Ve benim ciddi hijyen takıntılarım var malesef, kedinin kumuydu cartıydı curtuydu kendimi heder ediyorum. Ailemleyken beslemistim kedi ama tuvaleti ortada degildi, gozume batmıyordu. Simdi ise amerikan mutfaklı bir salon dusunun ve 30 m2lik bi ev, kedi kumu mutfak tezgahının karsısında. Cok geriliyorum.ev arkadasımsa isin sevme kısmında, gelecek ay 15 gun evde yokuz kediyi kime emanet edicez dusunmuyor. Bense kendimi yiyorum, surekli ev silme supurme telasındayım. Sahiplendirmeyi demedik ama kimse yanasmadı. Ne yapsam bilmiyorum. Sokaga bırakmayo dusunuyorum ama vicdanım sızlıyor. Bebek gibi cok masum.
Son düzenleme: