Merhaba. Daha once actigim konularim da var. 1 seneyi askin bir suredir okb ile bogusuyorum. Benim bir tek takintim var o da esim tarafindan aldatilma korkusu. Bu rahatsizligim icin 9 ay kadar ilac kullandim. Kendimi epey iyi hissediyordum. Ve doktor kontrolunde ilaci biraktim. Ama yine nuksetmeye basladi.
Yakin cevremdeki insanlardan şüpheleniyorum. Utanarak soyluyorum bir komsumdan mesela. Normalde yakin arkadasim ama bazi anlar geliyor ki ya esimle aralarinda bir sey varsa diye korkuyorum.
Mesela yaklasik iki haftadir cok iyiyken dun aksam o arkadasimi telefonla aramam icap etti. Sarjim olmadigi icin esime dedim Elif'i senden arayayim diye. arkadasimin numarasini esime soylemeye basladim ve ayni anda aklima durduk yere su geldi: Esimin Elif'le arasinda bir sey varsa numarasini el aliskanligiyla ben rakamlari soylemeden girebilir dikkatli bakayim dedim. Yavas yavas numaralari soylerken tuslara ben soylemeden once yazdi gibi geldi. Aksamdan beri o ani hatirlamaya emin olmaya calisiyorum. Benden once mi yazdi sonra mi diye? Cok ama cok sacma. Peki neden aklimdan atamiyorum. Niye gunumu zehir ediyorum kendime?
Bu arada "neden suphelendigin biriyle arkadaslik ediyorsun"diyebilirsiniz. Ama bu genelde olan bir durum degil. Gelip geciyor. Sonra da cok sacma geliyor.
Ben ne yapacagim? Hem esimin hem arkadasimin gunahini aliyorum. Ama yasadigim sey bor hissetme mi kuruntu mu? Hatta ben okb hastasi miyim? Yoksa gercekleri mi hissediyorum? sorulariyla boguyorum kendimi. Yasama sevincim kalmadi.
Yakin cevremdeki insanlardan şüpheleniyorum. Utanarak soyluyorum bir komsumdan mesela. Normalde yakin arkadasim ama bazi anlar geliyor ki ya esimle aralarinda bir sey varsa diye korkuyorum.
Mesela yaklasik iki haftadir cok iyiyken dun aksam o arkadasimi telefonla aramam icap etti. Sarjim olmadigi icin esime dedim Elif'i senden arayayim diye. arkadasimin numarasini esime soylemeye basladim ve ayni anda aklima durduk yere su geldi: Esimin Elif'le arasinda bir sey varsa numarasini el aliskanligiyla ben rakamlari soylemeden girebilir dikkatli bakayim dedim. Yavas yavas numaralari soylerken tuslara ben soylemeden once yazdi gibi geldi. Aksamdan beri o ani hatirlamaya emin olmaya calisiyorum. Benden once mi yazdi sonra mi diye? Cok ama cok sacma. Peki neden aklimdan atamiyorum. Niye gunumu zehir ediyorum kendime?
Bu arada "neden suphelendigin biriyle arkadaslik ediyorsun"diyebilirsiniz. Ama bu genelde olan bir durum degil. Gelip geciyor. Sonra da cok sacma geliyor.
Ben ne yapacagim? Hem esimin hem arkadasimin gunahini aliyorum. Ama yasadigim sey bor hissetme mi kuruntu mu? Hatta ben okb hastasi miyim? Yoksa gercekleri mi hissediyorum? sorulariyla boguyorum kendimi. Yasama sevincim kalmadi.