Herhalde herkes istedigini yapmakta ozgur kendi hayatiyla ilgili. Yani istemiyorsa paylasmaz ozel mutlu anlarini. Ama buna kirilmak kadar dogal bisey de yok. En yakin arkadasim hayatinda olan biten herseyi anlatip, bir sevgilisi oldugundan ve nisan gibi ciddi bir konuyu benle paylasmaktan kaciniyorsa, ben de onunla iliskimi gozden geciririm yani… Bir de bunu yapan insanlar disardan baya buldumcuk gorunuyor. Arkadasin en fazla senin adina mutlu olur ne olabilir yani.
Ama su konuda katiliyorum; bu durumu paylasmamak kendileriyle alakali tamamen. Yani en yakin arkadasina deger vermediginden vs degil tamamen kendi kisisel sebeplerinden. Disardan soyle gorunuyor; sartlarini okadar zorlayarak nisan/nikah evresine varmis ki, nazardan korkuyor, is bozulacak diye korkuyor vs. Ve hic kusura bakmayin da bi tik alay konusu oluyor boyle tipler. Biz baya dalgasini gecmistik kendi aramizda boyle bi is arkadasinin. Kiz is arkadaslarindan en yakin arkadaslarina bile soylemeden -ben dahil ve ben de en yakin arkadasiyim bu arada- davetiye gonderdi
ve aradan zaman gecip biz buzlari eritince evlendigi kisinin israriyla “nazar deger” sebebiyle kimseye soyletmedigini anlatti. 2 yil sonra da bosandilar. Herhalde nazardan
Gidip magarada falan surdurselerdi evliliklerini kimseye gostermeden belki de su an hala evlilerdi
bence sacma
su kkada oyle sacma seyler okuyorum ki sasiyorum yani buna da alinan sosyal hayatini nasil yasiyor diye.
bunlar ne kirilgan egolar ya
her allahi günü yeni konu paylaşılıyor
yok davetine beni son hafta cagirdi, yok beni bulusmasina / davetine cagirmadi, aradım açmadı, dönmedi, nikah sahidi yapmadi, haber vermedi...
anlamakta zorlaniyorum bu insanlari boyle baskalarinin hayatıyla ilgili herseyi kisisel alip gönül koymalarinjn sebebi ozguven eksikligi mi yoksa herkesin hayatında daima en önlerde yer almasi , ilk akla gelenlerden olmasi gerektigine inanmasini saglayan ozguven fazlasi mi?
ben de cok yere cagirilmiyorum ama arkadasimin benimle olan samimiyetinden eminsem "kisi sayisi vardi heralde, bana sira gelene kadar..." diyorum. ya da unutmus olabilir. herkesin aklina davetiye listesi hazirlarken gelemem yani. annemle kac gun davetiye listesi yaptik, dün bende emegi cok olan- kucukken annem babamin memlekete cenazeye gittigi zaman bile gunlerce bize bakan kadini unutmusuz. Anneme daha dun söyledim "ekledin di mi listeye" diye, "aaa unutmuşum" dedi kaydetti adini. kim bilir kimleri atladik boyle
insanlik hali yani neden olmasin?
ayrica is arkadasi kim ki, laf olsun diye cagirilan insanlar.
"samimi değiliz ama benim gibi samimi olmadigi xi benden iki hafta once cagirdi"
yok artik yani. bunlar nasil hesaplar?
benim konumda da arkadaslarimin benim adima mutlu olacağından emindim zaten. hayatimda hep düzgün insanlari tuttum, sacma dostlarla gecen surede konusmayi kestim.
ama bu benim hayatim. kimseye ne evlendim demek zorundayim, ne bosandim.
bugun evlenirken paylaşmadim yarin istersem hamilelik surecimi de gec haber verjrim- bir tedavi olsam paylasmam ya da bosanirsam da bosanir oyle haber veririm. KK mesela benim filtresiz oldugum bir mecra. esime dostuma anlatmaktansa buraya yazıyorum bence daha iyi:)
bir de ben nazardan vs korkmuyorum (bir arkadasimin cok fena gözü var. hakkinda konustugumuz kolyem boynumda parcalanir, masallah ne guzel büyümüş dedigi cicek iki gune solar. onun nazarindan korkarim sadece
) Sadece ozelimi paylasmak istemiyorum. normal insanlarin belki hayatina iki kisi giriyor, üçüncüyle evleniyorlar. ben inanilmaz şipsevdi bir insanim, tatil asklarim, bir anda tesadufen bir yola çıktıklarım, romantik hikayelerim, karsi taraftan gelen ve mutlulukla anlatmayi istediğim jestlerim falan coktur. hikayelerim de genelde dram icermez, sıkıcı degildir. arkadaslarim dinlemekten keyif alir, gülerek anlatirim falan. ama bunu zaten ilk sevgilim olan 19 yasimdan artik hayatimi anlatmaktan sıkıldığım 29 yasima kadar yaptim. sonra bir aydinlanma geldi "ben neden ozel hayatımı herkese anlatiyorum ki" oldum böyle. evet arkadaşlarimi seviyorum ama neden benim hayatimin her alanina bu kadar hakim olsunlar ki? neden benim öptüğüm ettigim her adami bilsinler?
böyle bir soğukluk geldi kendi ozel hayatimi paylasmaktan sogudum. kimseye anlatmadim, supriz oldu herkese:)
ha bir de mustakbel esimin ozel bir durumu vardi benim ailemin hos karsilamayacagi. yakin arkadasim/ kuzenim/ komsum olan arkadasim vs tüm iyi niyetiyle annesine citlatir ya da insta hikayemi "biliyor musun yengencin sevgilisi de soyle boyle" diye gosterir (dedikodu degeri tasiyan bir durum. anlatilma olayi yuksek yani) o gider gider benim annemin kulagina gelir bosu bosuna tanımadan etmeden yargilarlar, tanismak istemezler falan. bu riski almak istemedim. tam da hayal ettigim gibi hersey kesinlesince hakkinda hicbir info vermeden ailemle tanistirdim, onyargilari olmayinca benim cocugun ozel durumuna hazirliksiz yakalandılar. tepki verene kadar coktan sevmislerdi:) yani oz aileme bile evlenme adimlari atmaya karar verince soyleidm arkadasim ailemden daha mi kiymetli de aileme soylemedigimi onlara soyleyecegim?
bilmiyroum ki. benim yakin arkadasim bana haber vermese ama cok mutlu olsa evlilik karari verse ben sevinirdim bence :)
ki en yakin arkadasim universitede biz ayni evde kalirken yeni ayrıldığı, depresyonlara girdigi, bir ömür hikayelerdini dinlediğim, tanımadan yedi ceddine kadar bildigim çocukluk askiyla konusmaya başlamış - on sene sonra falan. bana soyledigi gün istemeleri bittikten sonraydi. o zamanlar pandemi vardi nisanina gidecektim, bilet alacagim gun "zaten yasaklar var kisi sınırı var sen gelme" demisti. ama o benim canim arkadasim. beni ne kadar sevdigini, deger verdigini zaten biliyorum. ne alindim ne gucendim hatta nikahina gittim o kadar saat yol gidip:) o da sagolsun küçücük cocugunu kocasina birakip geldi benim davetime, hep yanimda oldu yardimci oldu.
bence arkadaslik boyle birsey. bir hata yapsan bile "o benjm icimi bilir ya" deyip rahat olursun. herseyin kisisel alindigi bjr dunyada insank yıpratir o ilişki
