evliliğim 7,yılına girdi hala aynılar. eşimin ailesinin beni sevmemelerinden torun ayırmalarından duyduğum üzüntü çektiğim acılar, yaşanılanlar 7,yıla girdi... oğlumun aynı yaştaki kuzeniyle sürekli rekabet halinde tutulmasından bıktım. eltimle o kadar aramı açtılar ki birbirimizin yüzüne bakmıyoruz, onların maddi açıdan çok iyi olmasından dolayı kaynanamın sırf maddiyattan onu çok seviyor gibi görünmesinden taraf tutmasından, onun yanında beni yok saymasından bıktım. durumumuz olmadığı halde oğluma ne alırsam alayım kayınvalidemle görümcem aynısını gidip durumu bizden kat kat iyi olan eltimin oğluna almasından yoruldum. o kadar çok borcumuz varki, bunu gerçekten iyi niyetiyle yapsalar neyse, kendileri söylemiyorlar. çok kez şahit oldum sadece diğer torunlarına bişeyler alıp oğluma ayrım yptıklarına. bişey beklediğimden değil, ama insan üzülüyor. benim ailem de yok burda kimsem yok... hele ki aynı binada oturuyorsak, görmemezlikten hiç gelemedim... eltim yokken iyiyiz ne zaman gelse ben yokmuşum gibi davranıyorlar. yaşanılan söylenilen o kadar çok şeyi yuttum ki... eşimle aramda onlar yüzünden çıkan krizler... daha 30 yaşıma gelmeden kalp tansiyon hastası oldum. bu kadar üzüntüyle çok fazla yaşayamam gibi geliyor. daha fazla üzülmek istemiyorum ama elimde değil...