- 14 Ağustos 2018
- 21.214
- En iyi cevaplar
- 2
- 80.508
- 598
- Konu Sahibi pembesalyangoz2
-
- #21
allah başka dert vermesin.
Niye söylemek zorunda hissediyorsunuz ki kendinizi, dert edilecek birşey yok ortada. Hayat öyle acılar, öyle pişmanlıklar yaşatıyor ki insana, bu anlattığınız duruma vicdan azabı çekerseniz daha ciddi sorunlarla baş edecek gücünüz kalmaz.Universitenin ilk zamanlarında bir arkadaş grubum vardı. 6 7 kişilik. Daha sonra bu grup dağıldı. Genelde böyle olur zaten. 3 kız 1 erkek kaldık. Ben ilk zamanlar o erkekten hoşlanmaya başladım. Ve o da bana diğerlerine davrandığdan yakin davranıyordu. Aramızda hiç sevgili çıkma vb muhabbet olmadı ama nasıl olduysa biz sevgili olduk. Ama herşey bir anda oldu.
Fakat ben bunu grubumdaki kızlara itiraf edemedim. Daha sonralari diğer 2 kız da gruptan koptu. Kalan biriyle o dönemler samimi değildik ama aradan 1 2 yıl geçince samimi olmaya basladik. Şuan en yakınım diyebilirim.
Benim sevgili okdugum çocukla problemli bir ilişkimiz oldu. Psikopat bagladi sevgili olduktan sonra. 3 4 yil kavga gürültü sevgililik gibi bişey yaşadık ama ben hiç bir zaman yakın olduğum arkadasima itiraf edemedim. Çünkü hep siz kardeş gibisiniz kankasiniz vs gibi şeyler söylüyordu. Bende utandim diyemedim.
Daha sonra bu arkadaşım başka birileriyle takilmaya başladı üniversitenin son senesi. Konuşuyorduk ama eskisi gibi birlikte zaman geçirmiyorduk. O donem 'demekki baskalari olunca beni umursamiyor yeterince iyi arkadaş değiliz' diyerek vicdanımı rahatlatmaya çalışmıştım. Sonra o samimi olduğu arkadaşları gidince tekrar benle vakit geçirmeye başladı ben yine bana bu kadar yakın olan kıza nasıl yalan söylerim diye vicdan yaptım.
O çocuktan ayrılalı 1 2 yıl oldu. Ama böyle bir şeyi ondan sakladığım için inanılmaz vicdan azabı çekiyorum. Söylemek istiyorum ama onu kaybetmekte istemiyorum. Ne yapmam lazım sizce. Nasıl.itiraf edebilirim ben senelerce o çocukla sevgiliydim ama sana söylemedim diye. Simdiki aklım.olsa asla böyle bişey yapmazdım. Sırf beni yargılamasınlar beni kinamasinlar diye sakladım. çok pismanim. Bu işin telafisi var mı
demekki o dönem öyle gerekiyormuş, arkadaşına herşeyini anlatmak zorunda değilsin...Universitenin ilk zamanlarında bir arkadaş grubum vardı. 6 7 kişilik. Daha sonra bu grup dağıldı. Genelde böyle olur zaten. 3 kız 1 erkek kaldık. Ben ilk zamanlar o erkekten hoşlanmaya başladım. Ve o da bana diğerlerine davrandığdan yakin davranıyordu. Aramızda hiç sevgili çıkma vb muhabbet olmadı ama nasıl olduysa biz sevgili olduk. Ama herşey bir anda oldu.
Fakat ben bunu grubumdaki kızlara itiraf edemedim. Daha sonralari diğer 2 kız da gruptan koptu. Kalan biriyle o dönemler samimi değildik ama aradan 1 2 yıl geçince samimi olmaya basladik. Şuan en yakınım diyebilirim.
Benim sevgili okdugum çocukla problemli bir ilişkimiz oldu. Psikopat bagladi sevgili olduktan sonra. 3 4 yil kavga gürültü sevgililik gibi bişey yaşadık ama ben hiç bir zaman yakın olduğum arkadasima itiraf edemedim. Çünkü hep siz kardeş gibisiniz kankasiniz vs gibi şeyler söylüyordu. Bende utandim diyemedim.
Daha sonra bu arkadaşım başka birileriyle takilmaya başladı üniversitenin son senesi. Konuşuyorduk ama eskisi gibi birlikte zaman geçirmiyorduk. O donem 'demekki baskalari olunca beni umursamiyor yeterince iyi arkadaş değiliz' diyerek vicdanımı rahatlatmaya çalışmıştım. Sonra o samimi olduğu arkadaşları gidince tekrar benle vakit geçirmeye başladı ben yine bana bu kadar yakın olan kıza nasıl yalan söylerim diye vicdan yaptım.
O çocuktan ayrılalı 1 2 yıl oldu. Ama böyle bir şeyi ondan sakladığım için inanılmaz vicdan azabı çekiyorum. Söylemek istiyorum ama onu kaybetmekte istemiyorum. Ne yapmam lazım sizce. Nasıl.itiraf edebilirim ben senelerce o çocukla sevgiliydim ama sana söylemedim diye. Simdiki aklım.olsa asla böyle bişey yapmazdım. Sırf beni yargılamasınlar beni kinamasinlar diye sakladım. çok pismanim. Bu işin telafisi var mı
Zaten ucumuzde aynı siniftaydik. Özel olarak çocukla çok fazla buluşuyorduk. Aslında anlaması lazımdı kavga vs ederdik ama o sürekli siz kardeş gibisiniz derdi. Belki de anlıyordu ama ikimizi yakıştıramadigi için bişey soylemiyorduO nasıl bir kankaymış ki hiç anlamamıs brn olsam bir bakısta anlarım ayol :) Hiç mi konusurken mesajlasırken kavga ederken görmedi duymadı hiç mi bi yerde pişti olmadınız? İnsan onca sene nasıl anlamaz birşey şaşırtıcı geldı bana .
Arkadaşım biraz takıntılıdir. Sana göre önemsiz olan birşey ona atılmış büyük bir kazıktir.ben ortaokuldayken boyle seylere takılıyordu ınsanlar hala var mı ya
?
yanı bır kere sız yakın arkadas degılsınız yakın arkadaslık boyle olmaz
ayrıca bıtmıs gıtmıs o adamla bu saatden sonra neden soyleyeceksınız ustunden onca zaman gecmıs
ayrıca sahsen ben kımseye sevgılımı soylemezdım anlatmazdım bırıyle gorustugumu bılırlerdı ısmını bılırlerdı ama tanıstırmazdım evlılık kararı aldıgım zaman tanıstırırdım hep oyle oldu yanı
cok ınce ayrıntılara takılmıssınız ne gerek var soylemeyın suan soylemenın de anlamı yok
Burda verilen tepkilere göre sanırım ben olayı abarttim. Sanki dünyanın en büyük kötülüğünü yapmışım gibi hissediyorumYakın arkadaş diye hee haltı paylaşmak zorunda mısın? Zaten zaman içinde yakınlaşma uzaklaşıp durmusunuz. Boşver bu dert edilecek bir set değil.
Hayır öyle birşey yok tabiikide. Herşey yazdığım gibi. Ben yalan söylediğim ondan sakladigim için kıvranıyorum.Bu hikayede eksik bir şeyler mi var? Yazmadığın. Mesela bu çocukla bu kız sevgilimiydi? Ya da koz bu çocuktan mı hoşlanıyodu? Öyle bişey yoksa niye kıvranıyorsun anlamadım?
Bilmiyorum. Büyük bir yanlış yaptım gibi hissediyorumBen de şimdi onlar sevgili oldu ya da evlendiler sandım konuyu okurken.
Geçmiş gitmiş bir olay, neyini kafaya takıyorusnuz bu kadar.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?