yalan söyledim :(

herkese merhaba,

yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.

konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..

insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.

sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.

sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım 🥺
Bu kadar stres yaptıysanız işten çıktım diyin olur biter. Tabi bu yalanı ne kadar süre önce söylediniz o sizi ne kadar süredir çalışıyor biliyor bu da önemli ama uzun olmadıysa çıktım diyiverin. Sonradan çıkmaz yalaniniz kimseye söylemedim dersiniz veya başka bir işe girersiniz arada kaynar gider.
 
Aman ya daha ortada evlilik yok teklifi yok barişali olmuş 25 gun. Kaç sene sonra millet onu aklinda tutup siz evlenirken o ara calismiyor olmanizi mi konusacak işten ciktim diyin gitsin ben de şuan butun cevreniz ortak gorusuyorsunuz sandim.
Ya siz boyle her şeyi bu kadar buyuterek nasil yaşiyorsunuz.😂 Erkenden yaşlanacaksiniz haberiniz olsun. Boyle yaşanmaz ya rahat olun biraz.
yani ortaya çıkabilir çünkü kardeşim aktif olarak bu şirkette çalışıyor zaten. büyük bir kurum. çok gündemimizen düşecek bir yer gibi durmuyor kısa sürede.
 
herkese merhaba,

yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.

konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..

insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.

sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.

sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım 🥺
Sevgiliniz calismadiginizi nasil anlamiyor ya?Gun icinde aramiyor mu?Ofisteyim mi diyorsunuz?Ay cidden sacmalik.Adam aksm cikisa geleyim alayim dese ne diyeceksiniz?
 
herkese merhaba,

yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.

konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..

insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.

sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.

sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım 🥺
Kız Allah seni napmasın bende büyük bi yalan söyledin sandım. Cümlenin sonuna kadar kötü bi yalan aradım :D
 
Mecbur ailenize söyleyin ağzınız bir olsun deneme süresinde orda çalışmak istemediğime karar verdim deyin.
 
işe aldılar denme süresini kesin geçerim diye düşündüm . çıkardılar de. çünkü bi daha güvenmez.
 
herkese merhaba,

yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.

konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..

insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.

sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.

sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım 🥺
Ay aman ne var sanki ya ne kadar abartmssiniz. Dün müdürle tartistim bana göre bir yer değildi. Başka bir yer dusunecegim bugün istifayı verdim. Boşver hayatım daha güzel şeyler konuşalım de başka konu aç. Sadece aileni uyar pot kirmasınlar. Arkadaşlarınla ne zaman bir araya gelecekte konu açılacak. Adam ne diyecek bizimki bir kaç gün bir yere girdii çıktımı diye soracak.velevki sordu o anda evet ya girmiştim bir kaç gün calisstim ciktim.bu kadar.
 
Yani bu kadar saçma bir yalanı bu kadar saçma derecede uzatmak istemenize bir anlam veremedim gidin deyin gerçeği işte bize nasıl anlattıysanız öyle anlatın yani. Zaten eninde sonunda öğrenecek.
 
Çok gereksiz bir yalan olmuş. . Biran evvel söyleyip rahatlamak yerine uzatarak da size olan güvenini sarsacaksiniz..

Sizi gündüz işte saniyorken siz halbuki evdesiniz.
Ya da başka yerde.

Bu durum çok sıkıntılı değil mi ?

Ben seni işte çalışıyor bilirken sen nerede ne yapıyordun diye konu dallanıp budaklanir.
Güven sarsar.

Biran evvel ben olsam söylerdim.
Tamamen hayal ürünü bir iş uydurmadiniz ki sonuçta , bir şekilde o iş dalıyla yeriyle iletişim halindeymişsiniz.
buraya bize yazdığınız şekilde söyleyince insan masum bile buluyor sizi . .kıyamam diyesi geliyor. .😊

Ama uzadıkça .... Uzadıkça masumiyetiniz kaybolur üzgünüm . ,😔
 
İşten ayrıldım başka bi yerden haber bekliyorum de beklediğin yerden haber beklemeye devam et 🤷‍♀️
 
Madem doğruyu söylemeyeceksiniz. Ayrıldım diyin.
İleride ilişki resmiyete döküldüğünde kimse sizin 1 ay çalıştığınız(çalışmadığınız) iş yerinin lafını etmeyecektir. Kimsenin aklına bile gelmezki.
 
Ben şurda cevap verenlerden aman ben de büyük bir yalan sandım diyen en az %60 kişinin sevgilileri kendilerine böyle bir yalan atsa ne tepki vereceklerini çok merak ettim. Aman ne var canım yalan bile sayılmaz bu rengi pembe bile değil hatta uçuk pembe bile sayılmaz diyecekler sanırım.
Aa bu sonraki zamanın fragmanı olabilir diye bir kurt düşmeyecek sanırım içlerine.
Ne var canım işe gireceğim sanmış genç diyip geçecekler. Acaba ileride başka “masum” yalanları da olur mu şimdi ailesi ile ilgili ya da başka bir şey ile ilgili bir şey dese hemen inanırım diyecekler sanırım.
Bence yazanların çoğu belki de hepsinin çok fazla takılacağı konuya çok masum bir şeymiş gibi cevap vermesi bana çok saçma geldi.
Yalan yalandır sonuçta.
Anlık bir düşünce ile çok kolay biçimde başka bir durumda da söylenebilir.
Neden içeriğe bu kadar takılıyorsunuz ki?
Ben tırsarım anlık cevap verdim ama aylarca devam ettim diyen kişiden.
Yavaş yavaş başlar böyle şeyler.
Hepimiz ailemize yalanlar söylemişizdir bir şekilde ve büyüyüp gittiğini görmüşüzdür ama ailemizin de bizi silmeyeceğini biliriz mesela bu öyle bir şey de değil.
 
Once o is yerini arayip/ mail atip isi alip alamadiginizi sorun. Eger alamadiysaniz sevgilinize ne oldugunu acikca anlatin. Cok ozur dileyerek baslayin burada bize anlattiginiz gibi anlatin. Bunun sizde buyuk sikinti yarattigini gorunce zaten sizi yalanci olarak yaftalayamaz. Olur sanmistim, sen sorunca da genel gecer cevaplar verdim ama bugun ogrendim ki olmamis dersin.
 
Niye calısıp calısmamanıza bu kadar takılmıs ki Maasa ortak falan mı olacak ona ne senin işinden gucunden. Benim bi kız ark vardı oda sevgilisine attyim demişti halbuki işsiz. Netten att önlügü yelegi alıp ha bire onla foto atardı.usenmeden gider hastaneye bahcesinde o yelekle foto ceket arkada devlet hastanesi yazan tabelayla . Dedm bigün sevgilin askım sana sürpriz yaptım hastaneye geldm ama Boyle biri burda calısmjyor derlerse gorursun dedik. Korkusundan cocuga istifa ettim baska bir bolum okuycam ona hazırlanıyorum dedi 😁 tabi onun maksadı sevgilisi avukattı kendisi issiz diye stadüsü varmış gibi gorunmek için attym dedi bari daha baska bir meslek soyleyeydin simd avukat attyide begenmez diyorduk ama naptı etti nişanlandı valla ama cok surmedi
 
herkese merhaba,

yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.

konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..

insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.

sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.

sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım 🥺
Şu an bize anlattığınız gibi anlatsanız en doğrusunu yapmış olursunuz,yalan söyledikçe daha da batarsınız ve bir gün bunlar ortaya çıkarsa sevgiliniz asıl o zaman hiç affetmez sizi ve gözünden düşersiniz. Masum bir yalan ve o anki ezilmeme duygusuyla yapmışsınız sizi anlıyorum vicdanen de çok rahatsız olmuşsunuz 😢 ben sevgilinizin yerinde olsam büyümezdim bu durumu.
 
herkese merhaba,

yazıya başlamadan önce olumsuz yorumlar yapmamanızı rica ediyorum. zaten çok büyük bir hata yaptığımın farkındayım, kendimi sonuna kadar eleştiriyorum ve çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. dolayısıyla olumsuz yorumları da kaldırabileceğimden emin değilim. ancak farklı bir bakış açısına çok ihtiyacım var.

konuya gelecek olursak.. sevgilim ile iki ay süren bir ayrılık süreci yaşadık. bu süreçten sonra sevgilim benimle tekrar iletişime geçerek konuşmak istediğini söyledi. ben de ona karşı duygularım bitmediği için kabul ettim. konuşmamızın ilerlemesi ile birlikte ayrı kaldığımız süreçte neler yaptığımızdan bahsetmeye başladık. ayrılmadan önce çalışmıyordum. konuşma esnanında çalışmaya başlayıp başlamadığımı sordu. işte her şey burada başladı..

insanın ağzı dili bağlanır yapmaması gereken bir şeyi yapar ya, daha sonra dönüp baktığında bunu neden yaptığını algılayamaz da sanki başkası yapmış gibi şaşırır kalır. bende de aynısı oldu. konuşmaya başlamadan iki gün önce bir iş görüşmesine gitmiştim. hem benim adıma hem de işveren açısından çok olumluydu. olacağına dair tüm sinyalleri vermeleri ile birlikte sözlü olarak da bunu ifade ettiler. zaten arada bir referans vardı. olmama ihtimalini düşünmüyordum bile.

sevgilim sorduğunda da işin olacağını düşünerek “bir yerden haber bekliyorum” demek yerine “evet çalışıyorum” dedim. neden yaptım nasıl yaptım hiçbir fikrim yok. emin olun şu an geriye dönüp o anı geriye almayı çok isterdim. ama oldu bir kere… ilk başlarda barışmanın heyecanı ile bu konudan çok bahsetmemiş olsak da sonrasında iş ile alakalı detaylar sormaya başladı. o sırada da işten haber bekliyorum hala tabii. ben de ufak ufak bilgiler verdim. ancak gün geçtikçe yalanlar çoğalmaya başladı. görüştüğüm yerden de ses seda çıkmıyor. kendimi çok rahatsız hissetmeye başladım. vicdani olarak mahvoldum, karşı tarafa yaptığımın haksızlık olduğunu düşünüp durdum. içim içimi yedi hep. ama bir kere söyledim artık geri dönüşü yoktu. anlık olarak kendimi ezdirmeme psikolojisi ya da başka bir duygu ile yapmış oldum, diyorum ya ne düşünerek yaptım bilmiyorum adını siz koyun artık.
sonuç olarak o işten umudu kesmiş gibi bir şeyim. olma ihtimali artık düşük geliyor. ama işin olmaması umrumda bile değil. ben sevgilime söylediklerimi düşünüyorum, geri dönüşü yok ve bu yükü taşıyamıyorum. onu çok seviyorum, çok değer veriyorum. belki bu yazıyı okurken insan sevdiğine böyle bir yalan söyler mi diyebilirsiniz, ben olsam ben de diyebilirdim bilemiyorum. asla tahmin edemeyeceğim kendimi böyle bir şeyin içinde görmediğim bir durumu yaşıyorum şu an. hiç sağlıklı değil bunun da farkındayım.

sevgilime işten ayrılacağım demeyi düşünüyorum. ancak sonrası için de endişeliyim. ortak arkadaşlarımız veya ailem ile bir araya geldiğinde bugün olmasa bile yarın bu yalan ortaya çıkabilir, hatta ortaya çıkma ihtimali çok yüksek. sizden beklentim bu süreçte ne yapacağım hakkında farklı bir bakış açısı almak. doğruları söyleyin demeyin, bunu yapabilecek cesaretim kesinlikle yok. onu tamamen kaybederim. ancak üstünü örtmeye çalışsam da ortaya çıkar mı bir yalan diğerini doğuruyor diye korkuyorum. sıkışmış kalmış durumdayım anlayacağınız. şu an konuşasım bile yok onunla, kafam tamamen bu soruna odaklı ve bir an önde çözmem gerekiyor. sizlerden kırıcı olmayan yapıcı yorumlarınızı bekliyorum, tavsiyelere açığım 🥺
Cinayet falan işlediniz sandım okurken 😀

Başvurmuştum çok olumluydu heyecandan olmuş gibi söyledim deyin gülerek, ne var bunda bu kadar büyütecek, iyi misiniz siz?
 
Back
X