En iyisi inanın. Evimi seviyorum. İnsan zaten altlı üstlü oturmaktan değil daha çok bununla birlikte gelen samimiyetten, beklentilerden yakınır. Hiç rahatsızlık vermem der kendisi, Allah razı olsun dediğim gibi çat kapı gelmez ama beklentisi var işte. Birkaç gün gelmeyince kendini çok yalnız hissedip ağlar. Anlıyorum insan evde tek başına olunca insan arıyor ama yakınıp durması ve bizim kendimizi kötü hissetmemizi sağlıyor bu durum. Çocuk olunca hayal bile etmek istemiyorum. Yardımı olur tabiki ama çok müdahalecidir. Zaten ilk zamanlar beni ciddiye almadı, daha çok yönetmek istedi oda olmayınca elinde koz kalmadıBenim kayinvalidem ben cagirmadigim surece gelmez, gelsede karni açsa bile tokum der zor yemek yediririm. Evim pis olsa demez bu niye burada burasi niye böyle. Ama herkese karsi böyle hep zahmet vereceğini düşündüğü icin kimseye gitmek istemez ama hep ağırlamak ister. Yine de ust katinda olsam bu seferde surekli cocugu ver ben tutayim bakayim diyecekti. O yuzden yürümeesafesi bile bize yetti
bu korona maalesef altlı üstlü oturanlara pek yaramıyor
yada abimle bir şey konuşacaksam abimi arardım abi geldiğinde hbr ver diye abim eve geldiğinde yengem sehid evde yok dermiş 
