Herkese merhaba,
Öncelikle hepimize güzel kendimizi çok çok iyi hissedeceğimiz günler diliyorum...
21 yaşında üniversite öğrencisiyim dışarıdan bakınca herşeyi dört dörtlük gözüken biriyim, özel üniversitede okuyorum arabam var imkanlar olarak herşeye sahibim fakat huzurum mutluluğum yok.
özel üniversite ortamı dolasıyla okulda fazla arkadaşlık kurulabilecek insan yok en yakın arkadaşım dediğim 2 3 yıldır birlikte olduğum kız arkadaşım bile o kadar değişikki... bazen iyi oluyor bazen kendisinden nefret ettirecek kadar kötü.
onun dışında görüstüğüm kız arkadaşlarım var ama biz kızlar neden erkekler gibi dost kardeş olamıyoruz hep bir samimiyetsizlik, mesafe,kıskançlık olur aramızda bilmiyorum.
okulda 3 yıl önce görüştüğüm erkek arkadaşım benimle tekrardan görüşmek istiyor fakat arkadaş ortamı o kadar güzel ki kızlı erkekli onu resmen kıskanıyorum çekemiyorum içten içe kendimi mutsuz rahatsız hissediyorum. bu durum sanrım ben de takıntı halini aldı artık.
isterdimki şöyle güzel deli dolu yasayabileceğim bir öğrencilik hayatım olsun istanbulda.. ama yok ot gibi yaşıyorum. düşünüyorum ben ölsem kaç kişi üzülür hem evlensem düğünümde benimle kaç kişi mutluluğumu paylaşır. takıntı haline geldi artk bunları düşünmekten mutlu bir gün geçiremiyorum.
ilaç mı almayalıyım ne yapmalıyım ruh halim hiç iyi değil...
Öncelikle hepimize güzel kendimizi çok çok iyi hissedeceğimiz günler diliyorum...
21 yaşında üniversite öğrencisiyim dışarıdan bakınca herşeyi dört dörtlük gözüken biriyim, özel üniversitede okuyorum arabam var imkanlar olarak herşeye sahibim fakat huzurum mutluluğum yok.
özel üniversite ortamı dolasıyla okulda fazla arkadaşlık kurulabilecek insan yok en yakın arkadaşım dediğim 2 3 yıldır birlikte olduğum kız arkadaşım bile o kadar değişikki... bazen iyi oluyor bazen kendisinden nefret ettirecek kadar kötü.
onun dışında görüstüğüm kız arkadaşlarım var ama biz kızlar neden erkekler gibi dost kardeş olamıyoruz hep bir samimiyetsizlik, mesafe,kıskançlık olur aramızda bilmiyorum.
okulda 3 yıl önce görüştüğüm erkek arkadaşım benimle tekrardan görüşmek istiyor fakat arkadaş ortamı o kadar güzel ki kızlı erkekli onu resmen kıskanıyorum çekemiyorum içten içe kendimi mutsuz rahatsız hissediyorum. bu durum sanrım ben de takıntı halini aldı artık.
isterdimki şöyle güzel deli dolu yasayabileceğim bir öğrencilik hayatım olsun istanbulda.. ama yok ot gibi yaşıyorum. düşünüyorum ben ölsem kaç kişi üzülür hem evlensem düğünümde benimle kaç kişi mutluluğumu paylaşır. takıntı haline geldi artk bunları düşünmekten mutlu bir gün geçiremiyorum.
ilaç mı almayalıyım ne yapmalıyım ruh halim hiç iyi değil...