Herkese gırgır şamata tavsiyeler veren ben şimdilerde çok mutsuzum. Bunalımdayım sanırım. Empati yapıyorum işin içinden çıkamıyorum. 34 haftayı geçtik doğuma az bi süre kaldı (1 ay kadar) eşim çok sevecen, gırgır şamata bi adam ama artık işten geldiğinde eline telefonu bi alıyor eyvahlar olsun... uzun süre sessiz kalınca ben hemen fark edip noldu aşkım neyin var diyo. Telefonuyla işi bitince (strateji oyunu var onu oynuyor) pcye geçiyor bide orda oyun oynuyor. Ya oynasın ama benimle de ilgilensin. Hamileligimin ilk zamanları ve ondan önceki zamanlar çok ilgiliydi. Şimdi afedersiniz ama öküz gibi kilo almamdan mi nedir ilgisiz. Guluyo ediyo seviyo öpüyo ama yok yani. Bugün o isteyken mesaj attım sıkıldım ben senin oyunundan haberin olsun diye. Sor bakalım isyerindeki özellikle hamile bayanlara eşleri nasıl davraniyormus diye tamam aşkım sorucam diyor oyunla ilgili konuyu kapatıyor. Sinir bastı bana.
arkadaşlarımdan söz etmiyorum bile. Çok fazla değer verdiğimden gün geliyor ezici laflar edebiliyorlar. Bende bugün mesafe koymaya karar verdim. Kim fark ederse artık. Kendimi yalnız hissediyorum işin özü. Geçer bi gün de, o gün ne zaman gelicek bilmem..
