Yalnızlık Korkusu... Neden Peki?


bunu başarabilen çok az insan var işte...
genelde hep bir kaygı... yanımda ancak birileri olursa anlam bulabilirim telaşı...
gençlik yıllarımda bende de çok fazla vardı...
laf sokmaları sahiplenme sandığım, beklentileri sevgi sandığım yıllar... aman gitmesin diye tutunduğum sahte dostluklar...
bir gün gerçekten çıktılar... kendimle baş başa kaldım... kendimle yalnız kaldım... korktuğum gibi değilmiş dedim...
sanırım benim korkumun altında yatan sebep inançsızlıktı, inanamıyordum tek başıma anlam ifade edeceğime...
 
ustelık ben gece gunduz yalnız kalmaya alıstım... :umursamaz: sen yoktun sız yoktunuz dıgerlerı yoktu kımse yoktu yalnız kalmayı ogrendım ınsanogluu herseye alısıyor.. zamanlaa kabullenıyorsunn benımsıyorsun... :1closedeyes: belkıı zor belkıı kotuu ama zaman herseyın ılacıı.... opuyorumnanaktan ne olursa olsun her durumdaa kendıne pay cıkarabılmelı ınsan hayattaa .... dahada kotusunun varlıgını dusunerek hayata karsı durusunu bozmamalı.. bıkere bozulmaya gorsun.. en savunmasız en masum en gafıll andaa avlayıverıyor... kötükedihüso
 
 
yanlızlık sadece evlenmemek,anne baba yanında olmamak veya çoluk çocuğa karışmamakla adlandırılmamalı.Şuan bulunduğum yerde sadece eşim var tanıdığım,konuştuğum,gezip eğlendiğim.Ama o işteyken zaman nasıl geçiyor bi sorsanız.Kapınızın hiç çalmadığını düşünün,gördüğünüz hiçkimseyi tanımadığınızı,başınız sıkışsa bir komşunuzun olmadığını düşünün birde.Yani yanlızlık zor,dayanlımaz.İnsanlar herkes yanındayken hep derki bi yanlz başıma kalsamda azıcık dinlensem.Yada yanlız kalsammda onun bunun lafından kurtulsam.Ama şöyle bir ay geçince aradan asıl o zaman anlıyorsun yanlızlığın ne olduğunu.Etrafta kimse kalmayınca anlıyorsun.
 
Yalnız kalmaktan çok korkuyorum.. :gitme:
Bunun bi başkasına bağlı olmakla değilde insanın kendisiyle alakalı olduğunu düşünürüm..
Ben çok sosyal aktif bi insanım..
Lisede,ilkokulda,hatta üniversitede bile ben hep lider oldum..
Çevremde hep beni seven insanlar, benim ağzımdan çıkacak olan bi laf ile herşeyi yapan insanlarla yaşadım onlar yetiştirdi beni..
Annem, babam beni büyütürken çok şımarık yetiştirdi..
Annem babam çalışırdı ama evde hep bi bakıcım olurdu..:1ninca:
Hiçbizaman yalnız kalmadım..
Ama çok terkedildim :çok üzgünüm:
Ne zaman kaybetmekten korkup yalnız kalcağımı düşünürsem o zaman
hep yalnız kalıyorum..:1no2:
Ama bu öyle bi yalnızlık ki çevrem yüzlerce insan olsa bile yalnız kalıyorum
Bu benim en nefret ettiğim duygu..
Ama hep bu sonu yaşıyorum bu yüzden artık bu duyguyuda sevmeye başlamam gerektiğine karar verdim geçenlerde...
Her defasında yıkılıp yıkılıp yeniden baştan düzelmek ayağa kalkmaya çalışmaktansa
Herkese belli bi mesafede yaklaşıyorum..
Artık çok sevdiklerimden de uzaklaşmaya başladım çünkü hepsi gidici gibi..
Toz pembe bi dünyada, toz pembe hayallerle, kimselere hesap vermeden..hayat sıkıntısı olmadan..nerde nasıl kaçta kiminleydin gibi sorulara maruz kalmadan yaşayabilmeyi istermiydim bilmiyorum ama güzel olurdu sanki :kedi:
 
hiç böyle bir korkum olmadı belkide cok fazla yalnız kalmadıgım içindir....
yalnızlıkda bir ihtiyaç aslında insan bazen sesin ve kimsenin olmayacagı kendiyle basbasa kalcagı zaman istiyor !
bazen uzaklasıyorum böyle anlarda herkesten cokda iyi geliyo !
yalnızkende kendi kendime yapcak seyler bulup egleniyorum ugrasıyorum bundan zevk alıyorum...
tabi bu yalnızlık cok uzun süreli olursa o baska kimse yalnız yasayamaz hayatta...
işte o zaman yalnızlık ürkütücü gelir istenmez ! İnsan bir ses bir sıcaklık ister yanında ....
bu yalnızlık insanı korkutur acıkcası !
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…