Yalnızlıkla baş etmeyi öğrenenler

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Blog açacağım diyip diyip yapmıyorum bende harekete geçme sorunum var düşüncelerimi ve hislerimi dinlemekten.. iyice tembel ve miskin oldum evde yata yata. Spora yazilabilirim aslında şuan aklımda o var orda hem yoga da var haftada iki gün.. gitarim var ama onun kursuna para ayiramam şimdi çalışmadığım için .
 

Yani bir adim atmana bakar hersey
Ha dönem dönem benim de miskin olasim geliyor ama cocuklar salmiyor
Kendi icindde mutlu olmayi ögrendikten sonra arkadas sorunu cok önemsiz kaliyor
Bak birkac aydir görüsmüyorum arkadasimla, dengemi bozuyordu beni negatif etkiliyordu yol verdim sakince
Sana iyi gelmeyen insanlarin evinde, gönlünde aklinda olmasi da zarar
ama canin sikilinca yaz iste buralara, olmadi bana yaz özelden cay koyup yanina yazisiriz
Yalniz degilsin yani, ne yapalim dünyada herkese yer var, herkes müthis sosyal cevreli olacak diye birsey yok, kistas da degil bu
Yasiyoruz iste güzel güzel
 

iki kere beğendim say. konuşmama sartre'ın dizeleriyle son vermek isterim.
"Yol değildir yaşamak,
Yolda olmaktır.
İçinde ben varsam bu yolun,
Bir anlamı vardır.

Başkaları cehennemdir,
Dikkat et!
"

katılıyorum. başkaları cehennemdir, insanlar kısa sureli mutluluk uzun sureli kaygı ve huzursuzluk getirir genelde. neden bunu dedi neden böyle yaptı, neden gelmedi, neden gel demedi, acaba kırıldı mı, neden beni kırdı vs vs vs.
sartre derin felsefesiyle, tabi ki benim kadın gunu fikirlerimden derinini kastetmiştir ama yuzeysel zekamla böyle algılasam da haklı, başkaları cehennem.
 

Aslinda cok hakli
Bir de ne onlarla ne onsuz tarafi var ya hani
Benim icin onlarsiz daha derin bir dünya var, yalnizlasinca derinlesiyor da insan bir yandan
görebiliyor, duyabiliyor etrafindaki sessiz isliklari
Ben bir kendimi cözeyim önce, sonra baska insanlari kendime dhail ederim ama yalnizken bile kendime agir gelirken baskalarinin etkilerini üzerimde hissetmek cok yorucu
 
Yalnızlığı aklınızda çok büyütüyorsunuz. Tabi ki insanız arkadaşlarımız olacak. Ancak ben yalnız kendimle bir şeyler yapmaktan da keyf alırım. Bisiklete binerim, uzunca bir zaman gitmediğim bir yer belirler giderim kitabımı bir de günlüğüm var onu alır gider içimi dökerim. Rahatlarım. Aman onu demeseydim derdim de olmaz. Yalnız geldik yalnız gitçez. Kimseye bağımlı olmayın olsanız da hissettirmeyin karşıya. Çünkü en yakın dediğiniz bile kullanır bunu. Yaşadım arkadaştan çok çektim. Rabbim en yakın zamanda kalbinize göre birini çıkarsın inşallah.
 

İnşallah teşekkür ederim. Yazmayı denedim evet rahatlatıyor içini dökmek . Ama bazen insan hani karsisindakinden tepki bekliyor kağıtlar konuşmuyor cevap vermiyor sonuçta. Ama bn öylesine arkadaşlıkları da istemeyen biriyim işte çünkü o da boş boş dinleyecek. Böyle de bir degisigim napalm :)
 
ben seni anladım gel benimle arkadaş ol ama Türkiyede değilim maaalesef tel arkadaşı olabilirim üzülme inşallah istediklerin olur
 
Aslında evlilik ve çocuk pekte yalnızlığa çözüm değil. Bir kere hiçbir şeyin garantisi yok. Allah korusun boşanabilir insan. Çocuk başka şehirde hatta başka ülkede iş bulabilir. Bunların hiçbirisi olmasa bile çocukta çocuk olarak kalmayıp evlenecek ve onunda ailesi olacak, kendi yaşamı olacak. Şu da olabilir tabii eşinle uzun seneler birlikte kalıp çocukta aynı şehirde iş bulup, evlenebilir ama diğer ihtimalle bu yarı yarıya. Yani evlendim, çocuk oldu asla yalnız kalmam diye bir şey de yok. O yüzden diyorum birine bağımlı olmayın, en yakın arkadaşınız kendiniz olun. O zaman dışarıya daha farklı bir elektrik veriyorsunuz ve inanın karşınıza çok daha kaliteli insanlar çıkıyor. Test edildi, onaylandı.
 
Neden zorlandın ? Sende mi arkadaş kaybettin..
Evet, ben de arkadas kaybettim. Asla kaybetmem sandiklarimi... Evliyim, sen evliligi yalniz olmamak olarak goruyorsun. Inan bana oyle zamanlar geliyor ki evliyken cok daha buyuk bir yalnizliga gomuluyor insan. Bu sanirim esinle arkasa olup olamamayla ilgili. Ben galiba esimle arkadas olmayi cok da beceremiyorum. Ama asil kotu olan yalniz olmak degil umutsuz olmak. Bu kadar canini sıkma, boyle umutsuz olma. Yalniz kalsan bile bu omur boyu surmez ki. Bu da bir surec, yasanir ve biter gider. Sonucta sen de kendine bir hayat kuracaksin. Sen de illaki birilerini yalniz birakacaksin.
 
arkadaşa hiç gerek olmadığını yalnız kaldığımda anladım.
onlarsız da yaşıyorum, kendi başıma da gezebiliyorum yani. gerek yokmuş hiç kendimi bunaltmaya, onlara içimi açmaya. pekala yalnız da yapabilirmişim. ama insanları tanımama sebep oldu yaşadığım her şey.
sağlık olsun, hal hatır soracak da bir kaç kişi. o yetiyor.
 

Konularına baktım efexor la ilgili konunu gördüm. Belki bende sana vesile olurum. YouTube İzzet Güllü isimli psikoloğu videolarını izlemeni tavsiye ederim. Birde Facebook Grubu var onlarin istersen özelden paylaşırım senle.
 
Cok co
Cok cok tesekkurederim. Izzet Gullu'yu biliyorum. Efexorden de kurtuldum cok sukur
 
Yalnizlik guzel,tekbasinalik kotu.
 
cok iyi.. :) tamamen düzeldiniz mi peki suan hala ilaç kullanıyormusunuz
Tamamen duzelmek neye gore kime gore bilmiyorum. Ama iyiyim. Tabiki ara ara sıkıntılı donemler geciriyorum ama genel olarak iyiyim. O gunler oldukca eskide kaldi. Zor bir donemden gecmistim. Ben de oldukca hassasim. Sanirim onun da etkisiyle yasananlardan fazla etkilenmistim. Varsa sorunlarin paylasmaya, elimden geldigince yardimci olmaya hazirim. Her zaman dinlerim
 


Düzelmek şudur anladığım kadarıyla duygulara doğru tepki verebilmek kaygıyı korkuyu mutsuzlugu tanımak kabullenmek hemen paniklere girmemek.. bunu aşınca normal oluyosun zaten. nasıl aştınız peki izzet güllü faydası oldumu ?
 
Ben cok fayda goremedim ondan. Ama fayda goren de gercekten cok. Hatta itiraf edeyim bana biraz antipatik bile geliyor. Nasil astim, ilaclarla degil. Ilaclar faydasiz demiyorum. Zor zamanlarimda ayaga kalkmama yardimi oldu. Ama tek basina mucizelere sebep olmuyor tabi. Benim en buyuk ilacim zaman oldu. Az degil epey uzun bir surecten bahsediyorum. Bu surecte buyudum sanirim. Daha dik durmayi ogrendim. Daha az korkmayi ogrendim. Ofkemi daha iyi kontrol etmeyi ogrendim. Tabi hala ara ara dusuyorum kalkiyorum ama asla eskisi gibi degilim.
 
Sartre ayrı siz ayrı guzel yazmıssınız.
Tam da benim aklımdan gecen ama dile getiremedigım ve su aralar hissettiğim hissettiğim icin beni mutsuz eden seyleri yazmıssınız.

Peki sizce bunun bi sonu var mı, mesela once mutluluk sonra kaygı sonra huzursuzluk getiren bu ılıskılerın?

İlkokul arkadaşlarımla uc dört ay önce gorusmeye başladım... nerdeyse 25 sene sonra, su sıralar gorusuyoruz yanı.
Anneme geldikce ben, gorusuyoruz. Son zamanlarda sırf onları görmek ıcın geldigimi fark ettim, bu beni rahatsız etti. Cunku Bıgun ılıskılerımız biterse mutsuz olacagım. Gorusmeye baslayarak kotu mu ettim diye dusunuyorum, halbuki gorusurken mutluyum da, ama her guzel sey biter kafasındayım ve yasadım da cogu zaman bunu.

Mesafe diyorum, farklı sehırde oldugum ıcın zaten mecburi mesafelıyım de. Telefonla sık konusuyoruz.
Ama iste suan hayatımın baya yerindeler, ya biterse kaygı olarak girdi ıcıme ve kaygı huzursuz ediyor beni.
Bunun bi sonu var mı acaba? 35 yasındayım nasıl davranacağımı da bilmiyorum. Su saatten sonra belki de insan kaybetmek istemiyorum.
 
Son düzenleme:
27 yaşında bir insanın yalnızlıktan şikayetçi olmasına aklım almıyor
Şu yaşlarınızı saçma şeylere takık geçiriyorsunuz ya çok pişman olursun ilerde
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…