Yalnızlıkla baş etmeyi öğrenenler

benneyanginlargordum .!.:

Sartre ayrı siz ayrı guzel yazmıssınız.
Tam da benim aklımdan gecen ama dile getiremedigım ve su aralar hissettiğim hissettiğim icin beni mutsuz eden seyleri yazmıssınız.

Peki sizce bunun bi sonu var mı, mesela once mutluluk sonra kaygı sonra huzursuzluk getiren bu ılıskılerın?

İlkokul arkadaşlarımla uc dört ay önce gorusmeye başladım... nerdeyse 25 sene sonra, su sıralar gorusuyoruz yanı.
Anneme geldikce ben, gorusuyoruz. Son zamanlarda sırf onları görmek ıcın geldigimi fark ettim, bu beni rahatsız etti. Cunku Bıgun ılıskılerımız biterse mutsuz olacagım. Gorusmeye baslayarak kotu mu ettim diye dusunuyorum, halbuki gorusurken mutluyum da, ama her guzel sey biter kafasındayım ve yasadım da cogu zaman bunu.

Mesafe diyorum, farklı sehırde oldugum ıcın zaten mecburi mesafelıyım de. Telefonla sık konusuyoruz.
Ama iste suan hayatımın baya yerindeler, ya biterse kaygı olarak girdi ıcıme ve kaygı huzursuz ediyor beni.
Bunun bi sonu var mı acaba? 35 yasındayım nasıl davranacağımı da bilmiyorum. Su saatten sonra belki de insan kaybetmek istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ardebade .!.:

27 yaşında bir insanın yalnızlıktan şikayetçi olmasına aklım almıyor
Şu yaşlarınızı saçma şeylere takık geçiriyorsunuz ya çok pişman olursun ilerde

Genişletmek için tıkla...

maviay55 .!.:

Bu düşünceleri umursama bende böyle yapa yapa bunu iyice takıntı haline getirmisim yıllar sonra farkettim. Boşver yasa gittiği yere kadar arkadaş ol biterse bitsin böyle nereye kadar ki.. o zaman bitecek diye hiç arkadaşımız olmasın bitecek diye sevgilimiz olmasın yani ölücez diye yaşamayalım gibi bişey bu yasatmadim da kendime resmen sevgiliden kaçtım ettim.bu korkularla kaygılarla oysa herkes hayatı yaşıyor üzülmek de insanı ağlamak da yeri gelince yaşamak lazımmış meğer

Genişletmek için tıkla...

maviay55 .!.:

Kime göre neye göre saçma ? Kaygı korku durumu yaşayınca psikolojik oalrak insan hayatı kaçırıyor iste

Genişletmek için tıkla...

benneyanginlargordum .!.:

Sartre ayrı siz ayrı guzel yazmıssınız.
Tam da benim aklımdan gecen ama dile getiremedigım ve su aralar hissettiğim hissettiğim icin beni mutsuz eden seyleri yazmıssınız.

Peki sizce bunun bi sonu var mı, mesela once mutluluk sonra kaygı sonra huzursuzluk getiren bu ılıskılerın?

İlkokul arkadaşlarımla uc dört ay önce gorusmeye başladım... nerdeyse 25 sene sonra, su sıralar gorusuyoruz yanı.
Anneme geldikce ben, gorusuyoruz. Son zamanlarda sırf onları görmek ıcın geldigimi fark ettim, bu beni rahatsız etti. Cunku Bıgun ılıskılerımız biterse mutsuz olacagım. Gorusmeye baslayarak kotu mu ettim diye dusunuyorum, halbuki gorusurken mutluyum da, ama her guzel sey biter kafasındayım ve yasadım da cogu zaman bunu.

Mesafe diyorum, farklı sehırde oldugum ıcın zaten mecburi mesafelıyım de. Telefonla sık konusuyoruz.
Ama iste suan hayatımın baya yerindeler, ya biterse kaygı olarak girdi ıcıme ve kaygı huzursuz ediyor beni.
Bunun bi sonu var mı acaba? 35 yasındayım nasıl davranacağımı da bilmiyorum. Su saatten sonra belki de insan kaybetmek istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ardebade .!.:

Bu senin zayıf biri olduğunu gösterir
Evet saçma arkadaşlarım evleniyor eee
Sende evlenirsin bu mu yani?
Bu kadar başka insanlara bağlanırsan ki bu sevgilin de olabilir üzülürsün hep
Bu tarz konu açıp duruyorsun
İnsanlar sana öneriler veriyor kendince dikkate almıyorsun bile

Genişletmek için tıkla...

maviay55 .!.:

Şöyle ki yalnız miyim yalnız mı hissediyorm diye sordum kendime . Çünkü derler ki bazen insan etrafında cok kişi varken de yalnız hissedebilirmis kendini. Bunun sebebi sizi anlayan birinin olmaması . Bazen ise sadece bir kişi vardır ama anlıyordur sizi yeter size . İşte benimde de hep bir kişi vardı 8 yaşından 27 yaşıma kadar yanımda. Farkettim ki bu arkadaşlık bağımlılık ilişkisine dönmüş. Çünkü onunla uzak olmak küsmek düşünceleri bana anksiyete kaygı atakları yaşatmaya başladı son yıllarda. Başta önemsemedim ama sonra farkına vardım. Üniversite hayatım varken okuldan da arkadaşlarım olduğu için mutluydum. Sonra koptuk. Yazmayana da birkaç kez ben yazmayı denedim ama gereken değeri bulamayınca vazgeçtim. Kimisi gerçek değilmiş ki zor günümde bıraktı gitti. Vs vs. Şimdi bu yanımda tek olan arkadaşımın benden başka bir tane daha samimi arkadaşı oldu son yıllarda onu kiskanmaya basladim devamlı ki önceden bende kıskançlık diye birşey yoktu. Bu yıl ise Ağustos ta biriyle tanisti birden evlenme kararına bağlandı bugün aileleri tanışıyor. Ben içinden çıkılmaz duygulara giriyorum ve beni rahatsız ediyor. Yalnızlık korkum tetiklendi yine çünkü. Kizkardesim 23 yaşında onunda 2 yıllık iliskisi var. Aklıma sürekli gelen düşünceler o da evlenecek bu da evlenecek sen tek kalacaksın. Zaten 7 aydır işsizim ve bunalimdayim. Bu yalnızlık işini nasıl asacağımı bilmiyorum. Bu arada ise girince geçer diyeceksiniz belki ama şimdiye dek işyerlerinde hiç iyi insana rastlamadım ki zaten iş ortamindan arkadaşlık zor . Bu yaştan sonra dost bulmak güvenmek de zor herkeste bir bireysellik maneviyata önem veren insan bulamıyorum herkes maddi olmuş.

Sürekli bu arkadaşımın artık evlenip mutlu olacağını kocasıyla gezip tozacagini eskisi gibi beni arayıp sormayacagini düşünüp aglayasim geliyor :/

Genişletmek için tıkla...