- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.812
- 798
- Konu Sahibi hayalievren
-
- #101
Yapman gereken sey.. emzirmeyi birak tedavini ol.. bebegin biraz buyudugunde hersey bambaska olacak, inan kendine…
Depresyon dipsiz bir kuyu gibi malesef ve bunun cesit cesit sebepleri var. Ben de bir ara sanki bogazimda bir yumru varmis gibi hissediyordum hep bir karansarlik, hep bir kotu bir sey olacak endisesi icindeydim. Hayati kendi kendime cekilmez kilmistim. Bir sure kendi kendime yenmeye calistim ama malesef icinden cikamadim. Insanin nasil midesi hasta oluyorsa, depresyonda beynin hasta olmasi demek. Ben bir psikiyatra gittim 6 ay ilac tedavisi gordum. Ilaci icmeye basladigimin ikinci gunu bogazimdaki yumrudan kurtuldum ve ohh beee dunya varmis dedim. Tedavi sonrasi normal hayatima devam ediyorum cok sukur. Mutlaka destek alin. Siz de benim gibi kendi kendinize zindan etmeyin hayati.Ben sosyal medya özürlusuyum. Yani yalan değil gercekren öyle. Girersem üç beş güne bı komik sayfalara bakarim. Öyle aileler anne çocuklar yada fenomen çiftler bakmam. Yani ozenmem de. Bazi sorunlar yaşadım evet çok da sorguladım ama artk neden ben yaşadım demiyorum onları. Muhakkak benim amne olmamda vardır bı hayır ama yetemedigime o kadar kaptırdım ki kendimi bu düşünce beni mahvediyo. Etrafından destek alamıyorum çünkü ben kendi memleketimde değil başka yerde yaşıyorum tekiz burda kimsem yok. Uzman desteği düşünüyorum zaten ilk isim artk o olcak.
Ben size hak veriyorum sizi anlıyorum. Evliyim ama çocuk yapmadım yani sorguluyorum çok özgür yaşayan biriyim bu sebeple hazır değilim. Hazır olur muyum onu da bilmiyorum belki hazır hissettiğimde bile yaptıktan sonra pişman olabilirim..Hayır benim için planlı değildi. Neden nasıl niçin diye çok sorguladım bende sizin gibi. En başında neden evlendimle başlayan şimdilerde neden ben anne olmusumkiyle devam eden dışardan bakildiginda yapılabilecek eleştirilerden daha ağır bı şekilde hemde. Bunları da aştım doğal olarak çünkü bu sorgular hep devam ediyo sonu yok yani. Şu anda neden çocuğum oldu dan ziyade kendimi nasıl geliştirip nasıl anne olurum moduna dönüş yapıyorum. Yani geçiş yapmaya çalışıyorum uğraşıyorum kendimce. Bı gün kendimi sorguluyosam eğer diğer gün daha iyi olmaya çalışıyorumm diğer gün yine sorgulamakla geciyo derken artk kaldıramadıgimi fark ettim. Olay bu .
Ne hissedecek aslında ne kadar iyi bir annesi olduğunu, ona iyi bir anne olmaya çalıştığı icin çabaladığını hissedecek, annesinin insanlardan yardım istediğini görecek değerli hissedecek kendisini cünkü cözüm arayan bir annesi var.Kızınız ileride bu yazdıklarınızı okusa ne hissederdi?
Hayır sizin gibi bende çok iyi bir anne değilim. Onu yazma sebebim silkelenip kendine gelmesini istemem.Empati yaparsa etkili olur diye düşündüm.Ne hissedecek aslında ne kadar iyi bir annesi olduğunu, ona iyi bir anne olmaya çalıştığı icin çabaladığını hissedecek, annesinin insanlardan yardım istediğini görecek değerli hissedecek kendisini cünkü cözüm arayan bir annesi var.
Siz çok mu iyi annesiniz ? En birinci anne sizsiniz okey. Ödülde verelim mi? Eleştiriye bak.
Onu yazma sebebim de buydu. Bı arkadaş hemen yükselmiş. İnsan empati yapınca farkındalığı artıyor.Yoksa eleştirmek için asla söylemedim.Sonucta hepimizin eksikleri var. Sağlıkla büyütün. Bu ruh haliniz geçecektir. Merak etmeyinŞunu hatırladım mesajınızı okuduktan sonra . Kızımı bilmiyorum ama ben zamanında annemin günlüğünü okumuştum. Sorunlar tabiki farklıydı ama kötü zamanında yazdığı yazılardi. Bana tutunup tekrar ayağa kalkmıs. Zorlukları benimle ilgilenerek aşmaya çalışmış. Sanırım bende bunu deneyip burdaki arkadaşların da dediği gibi onunla geçirdiğim vakti daha kaliteli yapmalıyım.
Kesinlikle empati yada yaşadığı ve unuttuğu bazı şeyleri hatırlamak insana biraz biseyleri anlatabiliyo. Mesaj ortamı burası sonuç olarakOnu yazma sebebim de buydu. Bı arkadaş hemen yükselmiş. İnsan empati yapınca farkındalığı artıyor.Yoksa eleştirmek için asla söylemedim.Sonucta hepimizin eksikleri var. Sağlıkla büyütün. Bu ruh haliniz geçecektir. Merak etmeyin
Bebeğinizi seviyorsanız neden haksızlık olsun ki?.. Sevgi bir bebeğin temel ihtiyacıdır ne şanslısı ki sahip olduğu güzel bir annesi var. Doğum sonrası depresyon 1 yılı aşkın sürelerde devam ediyorsa yardım almayı deneyin lütfen. Uykusuzluk, yorgunluk depresyonu tetikleyebiliyor. İlaç kullanımı mevcutsa 15 ayda emzirmenin kesilmesi çok makul. Hatta çoğu annen bebeğini emziremiyor, bakın ne güzel bunca zaman emzirebilmişsiniz. Mutluluk verecek şeylere odaklanın. Bebeğinize sarılın artık büyüdüğünü, emmeyi bırakması gerektiğini anlatın. 1 hafta süreçte saatlere bağlayıp emzirme süresini düşürün. Ağlayabilir, çok normal. Susadığı için bile emmek istiyor olabilir. Su teklif edin. Ağladığında sakinleşene kadar sarılın, başını oksayın, öpün. Ağladıktan meme teklif etmeniz ya da istediğini yapmanız, bebek dilinde “Bebeğim çok ağlarsan istediğini yaparım” demek oluyor. Aslında bunu pekiştirmiş oluyoruz, bundan uzak durun. 2. Hafta emme süresini daha da azaltın. Ben ilk gece emzirmesini bırakmıştım, emerek uyuyordu gece (abartısız) 12-14 kez kalkardı. 3 gece sürdü -çok zordu- su verdim, sarıldım, sakinleştirmeye çalıştım. Ama geçti, uykusu düzene oturdu, mutlu oldu. Bu süreç geçecek. Sakın ha kötü bir anne olarak görmeyin kendinizi. Bebeğinizin öğle uykusu saatinde siz de onunla uyuyor. Geçecek, sabredin. SevgilerBı bebeğe yapılabilecek en büyük kötülk onu annesiz bırakmak mı olur. Yoksa sadece yemeğini yedirip suyunu içirip altını değiştirip başka ilgilenmeden mutsuz bi çocuk olarak büyümesine sebep olmak mı?
Neden ben anne olmusum. Yaşadığım şeylerin üstüne artk asla mutlu olamıyorum. Kızım var 15 aylık ve ona anne olamıyorum. Bebek görüyorum yolda yada orda burda. Ben kızımı neden mutlu edemiyorum öyle. Burda bile görüyoruz çocuk sahibi olabilmek için onca insan arasında neden ben anne olmusum ki. Daha kendime hayrim yokken anne olabilecek gücüm yokken neden ben.
Ya benim kızım memeyi zorla emmiyo. Yani ben her fırsatta vermiyorum vermeyi kaçış olarak denesem de yapamam yani. Gece korktuğu zamanlar da yada huysuz olduğu anlarda geliyo dikkat ettim. Yada gün içinde oyun oynamadigim günler oyun için. Oyun süresini arttırırsam işimin kolay olabileceğine inanıyorum ama bir iki gün emmeyip sonraki gün ortalığı inlettigi icin fikrim hep değişti bu güne kadar.Bebeğinizi seviyorsanız neden haksızlık olsun ki?.. Sevgi bir bebeğin temel ihtiyacıdır ne şanslısı ki sahip olduğu güzel bir annesi var. Doğum sonrası depresyon 1 yılı aşkın sürelerde devam ediyorsa yardım almayı deneyin lütfen. Uykusuzluk, yorgunluk depresyonu tetikleyebiliyor. İlaç kullanımı mevcutsa 15 ayda emzirmenin kesilmesi çok makul. Hatta çoğu annen bebeğini emziremiyor, bakın ne güzel bunca zaman emzirebilmişsiniz. Mutluluk verecek şeylere odaklanın. Bebeğinize sarılın artık büyüdüğünü, emmeyi bırakması gerektiğini anlatın. 1 hafta süreçte saatlere bağlayıp emzirme süresini düşürün. Ağlayabilir, çok normal. Susadığı için bile emmek istiyor olabilir. Su teklif edin. Ağladığında sakinleşene kadar sarılın, başını oksayın, öpün. Ağladıktan meme teklif etmeniz ya da istediğini yapmanız, bebek dilinde “Bebeğim çok ağlarsan istediğini yaparım” demek oluyor. Aslında bunu pekiştirmiş oluyoruz, bundan uzak durun. 2. Hafta emme süresini daha da azaltın. Ben ilk gece emzirmesini bırakmıştım, emerek uyuyordu gece (abartısız) 12-14 kez kalkardı. 3 gece sürdü -çok zordu- su verdim, sarıldım, sakinleştirmeye çalıştım. Ama geçti, uykusu düzene oturdu, mutlu oldu. Bu süreç geçecek. Sakın ha kötü bir anne olarak görmeyin kendinizi. Bebeğinizin öğle uykusu saatinde siz de onunla uyuyor. Geçecek, sabredin. Sevgiler
Herkesin de dediği gibi sanırım onu nasıl mutlu çocuk yaparım dan önce bne kendimi nasıl mutlu etmeliyim nasıl bu Arap saçı durumdan cikmaliyima odaklanmaliym. Ben bu düşmüş modumdan çıkıp biraz mutlu olabilirsm kızımi da mutlu edebilirimMutsuzluğunuzun sebeblerini az çok yazmışsınız.
Çocugunuzun mutlu olabilmesi için mutlu ebeveynlere ihtiyacı vardır.
Derhal psikolojik bir tedavi alarak, bu hayattan tam olarak beklentilerinizi sağlıklı bir kafa yapısı ile muhakeme edip ona göre adımlar atmalısınız.
Memeden kesin çocugunuzu, merak etmeyin 1 hafta 15 gün zorlanırsınız belki ama alışacaktır.
Siz iyi olmadığınız müddetçe, mutlu olmadığınız müddetçe sizden bir parça olan evladınıza da bir katkınız olmayacaktır.
Görev bilinci olarak yaptığınız anneliğinizi sorulamanız tamamiyle bundan.
İçinizdeki yaşama sevinci ölmüş, evliliğinizdeki sorunlar da üst üste eklenince arap saçına dönmüş.
Lütfen kendinize odaklanın biraz.
Tedavinize kaldığınız yerden devam edin.
Duygu durumunuz normale bürününce de alacağınız kararları tekrar gözden geçirin.
Hah işte böyle.Herkesin de dediği gibi sanırım onu nasıl mutlu çocuk yaparım dan önce bne kendimi nasıl mutlu etmeliyim nasıl bu Arap saçı durumdan cikmaliyima odaklanmaliym. Ben bu düşmüş modumdan çıkıp biraz mutlu olabilirsm kızımi da mutlu edebilirimsu meme işini çözene kadar biraz güzel seyelrle ilgilenip değişik şeyler yapmak başlangıç olabilir sanırım. Bugun başladığım diyet ve spor gibi
Kötü anne degilsin ki.Gerçekten yazan yanımda olan herkese çok teşekkür ederim dün sabah uyandigim ben ve bugün ki ben arasında fark var. Yazdiklariniz bana iyi geldi düşündüm uzun uzun. Adım atıcam. Neden kötü anneyim değil de artk ben mutlu bı anneyim demek için kendi düzenimde kızımla vakitlerimde değişiklikler yapicam. Umarım ki kizimi da kendimi de bu durumdan bı an önce cikaririm. İyiki burası varmış dedim tekrar. Hepiniz çok sağolun
Hmmm çok yol gösterici ve problem çözücü bir yorum bu.Geri cekilmek bir korunma yontemi değildir.
Adam kendi kendine geri cekilmeyi birakiyor ve siz hamile kalmak istememenize ragmen kabul mu ettiniz?
Annelik çok zor bir süreç inanın evliliğinde sorun olmayan ve daha düze yaşamı olan insanlar bile bu süreçte bocalıyor.Bı bebeğe yapılabilecek en büyük kötülk onu annesiz bırakmak mı olur. Yoksa sadece yemeğini yedirip suyunu içirip altını değiştirip başka ilgilenmeden mutsuz bi çocuk olarak büyümesine sebep olmak mı?
Neden ben anne olmusum. Yaşadığım şeylerin üstüne artk asla mutlu olamıyorum. Kızım var 15 aylık ve ona anne olamıyorum. Bebek görüyorum yolda yada orda burda. Ben kızımı neden mutlu edemiyorum öyle. Burda bile görüyoruz çocuk sahibi olabilmek için onca insan arasında neden ben anne olmusum ki. Daha kendime hayrim yokken anne olabilecek gücüm yokken neden ben.
Aynen öyle. Sorgulayan insanlar genellikle kendi eksik yanlarını açığa vuruyo. Her insana her düşünceye saygım var hiç birimiz bir değiliz ama ben burda sorgu değil yardım arayisindaydim. Çünkü zaten kendimi sorgulamaktan düştüğüm bı durumdayım ki yanlış sorguluyomusum bunu tekrar bana gösterdiniz Allah razı olsun hepiniz den gerekli yardımı ettiniz.Annelik çok zor bir süreç inanın evliliğinde sorun olmayan ve daha düze yaşamı olan insanlar bile bu süreçte bocalıyor.
Kolay değil kendi hayatını, kişisel özgürlüklerini tamamen bırakıp küçük bir insana adıyoruz kendimizi.
Bazen yetemediğini düşünmek, bazen kendi kişisel özgürlüğünü düşünmek insanı içinden çıkılmaz ruhsal bunalıma itebiliyor.
Üzülme geçecek bu günlerde inşaALLAH. sabretmeye çalış ve tedavinide ihmal etmemeye gayret et.
Geçmişini sorgulamaya çalışanları da umursama olan olmuş sen önüne bak..
ALLAH yardımcın olsun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?