Annesinin sevmeye değer gördüğü bir çocuk olsaydim muhakkak bu seçimleri yapmış, bu yanlış yollarda yurumus olmazdım.
Geçen gün kızımın saçlarını tararken ona 'Ben Allah tan hep bir kız bebek istedim. Çok şükür Allah da seni bana gönderdi. Canım kiz bebegim benim ' dedim sevgiyle. O da 'Anne annen de seni kız bebeğim diye seviyor muydu?' dedi. Ah kuzum seninle beraber kendi çocukluğumu büyütmek yok mu? O zamanların yaralarını şimdi kazımak yok mu? 'Tabi ki' dedim neşeyle. Beni 'canim kız bebegim diye severdi annem' .Oysa daha geçen hafta ben doğduğumda ne kadar üzüldüğünü. Çalışan kadın ikinci kızdan sonra bir daha çocuk yapmak zorunda olduğunu söylemişti. Bunu dillendirmeye ihtiyac yoktu zaten. Ben bir ömür bu gerçekle yaşadım. Anlatmaya satırlar yetmez. Sağlıklı bir evladı olduguna sevinememeyi, üzülmeyi, kahrolmayi benim aklım almıyor.
Burada ikinci kızım olacak cinsiyetini öğrendim yine erkek değilmiş diye üzüntüsünü ifade eden insanlar evladınıza olan sevginizi cinsiyeti belirliyorsa lütfen çocuk yapmayın. Pazardan meyve almakla bir değil bu. Çürük diye iade edemezsiniz. Okuduğum iyi okullar , aldığım iyi puanlar, aldigim dereceler, diplomalar hepsi annemin biraz olsun ilgisini sevgisini kazanabilmek içindi. Olmadı. Ben de en yanlış seçim yaptım bile bile lades dedim. Sırf annemden kurtulabilmek için yanlış bir evlilik yaptım. İki tane yavrumu kendi çocukluk travmalarimi gizleyerek büyütmeye uğraşıyorum. Onlarla birlikte kendi zavallı çocukluğumu büyütüyorum. Hala eşimle olan kavgalarimizdan sonra ah anne beni biraz olsun gorseydin, sevseydin ne olurdu diye ağlıyorum. Dogurdugunuz çocuklar eğer onları sevmeyecekseniz sadece kendilerinin değil torunlarınızın bile hayatlarını mahvedecekler. Dusunun kaç tane omurun boşa gittiğini. Sevmeyecekseniz dogurmayin nolur.
Geçen gün kızımın saçlarını tararken ona 'Ben Allah tan hep bir kız bebek istedim. Çok şükür Allah da seni bana gönderdi. Canım kiz bebegim benim ' dedim sevgiyle. O da 'Anne annen de seni kız bebeğim diye seviyor muydu?' dedi. Ah kuzum seninle beraber kendi çocukluğumu büyütmek yok mu? O zamanların yaralarını şimdi kazımak yok mu? 'Tabi ki' dedim neşeyle. Beni 'canim kız bebegim diye severdi annem' .Oysa daha geçen hafta ben doğduğumda ne kadar üzüldüğünü. Çalışan kadın ikinci kızdan sonra bir daha çocuk yapmak zorunda olduğunu söylemişti. Bunu dillendirmeye ihtiyac yoktu zaten. Ben bir ömür bu gerçekle yaşadım. Anlatmaya satırlar yetmez. Sağlıklı bir evladı olduguna sevinememeyi, üzülmeyi, kahrolmayi benim aklım almıyor.
Burada ikinci kızım olacak cinsiyetini öğrendim yine erkek değilmiş diye üzüntüsünü ifade eden insanlar evladınıza olan sevginizi cinsiyeti belirliyorsa lütfen çocuk yapmayın. Pazardan meyve almakla bir değil bu. Çürük diye iade edemezsiniz. Okuduğum iyi okullar , aldığım iyi puanlar, aldigim dereceler, diplomalar hepsi annemin biraz olsun ilgisini sevgisini kazanabilmek içindi. Olmadı. Ben de en yanlış seçim yaptım bile bile lades dedim. Sırf annemden kurtulabilmek için yanlış bir evlilik yaptım. İki tane yavrumu kendi çocukluk travmalarimi gizleyerek büyütmeye uğraşıyorum. Onlarla birlikte kendi zavallı çocukluğumu büyütüyorum. Hala eşimle olan kavgalarimizdan sonra ah anne beni biraz olsun gorseydin, sevseydin ne olurdu diye ağlıyorum. Dogurdugunuz çocuklar eğer onları sevmeyecekseniz sadece kendilerinin değil torunlarınızın bile hayatlarını mahvedecekler. Dusunun kaç tane omurun boşa gittiğini. Sevmeyecekseniz dogurmayin nolur.
