Maddi anlamda erkek kadından üstün olduğunda sıkıntı yok ama kadın üstün olunca olmuyor muymuşErkek arkadaşım lise mezunu. Zamanında babası hasta olduğu için eve kendisi çalışıp bakmak durumundaydı. Üniversiteye gidecek ne imkan ne zaman bulabildi. Açık öğretimden okudu fakat ne yazık ki okuduğu bölümle ilgili bir işe giremedi. Ama hep çalıştı, asla boş durmadı. Şu an kendisi kurye. Arabayla getir götür yapıyor bir iş yerinde asgari ücret ile. Bende doğuda öğretmenim. Benim imkanlarım onun aksine daha iyiydi, babam hep en büyük destekçim oldu. Hep çalıştım çabaladım ve atanıp yerleştim. Şimdi tüm çevrem ailem dahil erkek arkadaşımı küçük görüyor. Hatta laf arasında sorulduğunda yaptığı işi söylemekten utanıyorlar. Denk olmadığımızı, onun parasının hiçbir şeye yetmeyeceğini, benim maaşıma bakacağını ve kendini ezik hissedeceği için bana çektireceklerini söylüyorlar. Bu söylemler beni inanılmaz yıpratıyor. Gerekli cevapları veriyorum fakat insanın elbette morali bozuluyor. Mesela ablam "benim eşim kurye olsa arkadaşlarıma söylemeye utanırım" dedi en son görüştüğümüzde. Abla bende senin gibi bu düşüncede olsam ben direkt kendimden utanırdım diye karşılık verince benimle küstü. Ailem hiç istemiyor evlenmemizi. Siz neler düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
Ben böyle durumlarda çok olumlu bakamıyorum. Sonsuza kadar erkek arkadaşınız olarak kalacak ve evlenmeyecekseniz sorun yok ama evlenmeyi düşünmemenizi öneririm. Evlilik çok farklı kesinlikle sorun olacaktır.Erkek arkadaşım lise mezunu. Zamanında babası hasta olduğu için eve kendisi çalışıp bakmak durumundaydı. Üniversiteye gidecek ne imkan ne zaman bulabildi. Açık öğretimden okudu fakat ne yazık ki okuduğu bölümle ilgili bir işe giremedi. Ama hep çalıştı, asla boş durmadı. Şu an kendisi kurye. Arabayla getir götür yapıyor bir iş yerinde asgari ücret ile. Bende doğuda öğretmenim. Benim imkanlarım onun aksine daha iyiydi, babam hep en büyük destekçim oldu. Hep çalıştım çabaladım ve atanıp yerleştim. Şimdi tüm çevrem ailem dahil erkek arkadaşımı küçük görüyor. Hatta laf arasında sorulduğunda yaptığı işi söylemekten utanıyorlar. Denk olmadığımızı, onun parasının hiçbir şeye yetmeyeceğini, benim maaşıma bakacağını ve kendini ezik hissedeceği için bana çektireceklerini söylüyorlar. Bu söylemler beni inanılmaz yıpratıyor. Gerekli cevapları veriyorum fakat insanın elbette morali bozuluyor. Mesela ablam "benim eşim kurye olsa arkadaşlarıma söylemeye utanırım" dedi en son görüştüğümüzde. Abla bende senin gibi bu düşüncede olsam ben direkt kendimden utanırdım diye karşılık verince benimle küstü. Ailem hiç istemiyor evlenmemizi. Siz neler düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
Ben şunu bilir şunu söylerim aileler çocuklarının kötülüğünü isteöezşer.Ve hep söledıklerı dogru çıkar.Çok uzaklara gıtmıyım mesela ben annem evlenme kızım dedi ne yol bılıolar ne yordam dedi .Bayramda geldıklerınde incecık bır bıleklık getırmışlerdı çok eskı sanırım evlerınde vardı .Annem dedıkı yapma kızım boyle olmaz.Dedımkı anne altın için 1 adım 2 mı olsun yuvamımı bozayım dedım.4 ay evlı kaldım babasına kefil olmadım diye.Dinle annenlerı boşanmak daha zor .Gercekten travması zor .Kaç yıl oldu hala atlatamadım.Sen benı bir dost bıl ailenı dınle.Davul bıle dengı dengıne .2 gün sonra onun az maas alması senın bıle gucune gıder.Ayrıca aılem destekcıydı dıosun 2 yıllık bıtırdı dıosun 2 yıllıktada çok calısırsa atananlar var.Demekkı kendını zorlamak ıstemıyor.Hiç bir işi kucuk gormem .Ekmegını kazanda neyden kaxanırsan kazan yeterkı helal ekmek olsun.Ama sen bunları sorun yaptıgına gore bence senınde korkuların var.Erkek arkadaşım lise mezunu. Zamanında babası hasta olduğu için eve kendisi çalışıp bakmak durumundaydı. Üniversiteye gidecek ne imkan ne zaman bulabildi. Açık öğretimden okudu fakat ne yazık ki okuduğu bölümle ilgili bir işe giremedi. Ama hep çalıştı, asla boş durmadı. Şu an kendisi kurye. Arabayla getir götür yapıyor bir iş yerinde asgari ücret ile. Bende doğuda öğretmenim. Benim imkanlarım onun aksine daha iyiydi, babam hep en büyük destekçim oldu. Hep çalıştım çabaladım ve atanıp yerleştim. Şimdi tüm çevrem ailem dahil erkek arkadaşımı küçük görüyor. Hatta laf arasında sorulduğunda yaptığı işi söylemekten utanıyorlar. Denk olmadığımızı, onun parasının hiçbir şeye yetmeyeceğini, benim maaşıma bakacağını ve kendini ezik hissedeceği için bana çektireceklerini söylüyorlar. Bu söylemler beni inanılmaz yıpratıyor. Gerekli cevapları veriyorum fakat insanın elbette morali bozuluyor. Mesela ablam "benim eşim kurye olsa arkadaşlarıma söylemeye utanırım" dedi en son görüştüğümüzde. Abla bende senin gibi bu düşüncede olsam ben direkt kendimden utanırdım diye karşılık verince benimle küstü. Ailem hiç istemiyor evlenmemizi. Siz neler düşünüyorsunuz? Ne yapmalıyım?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?