herkese selamlar arkadaşlar. biraz canım sıkkın paylaşmak istedim. konulara geleyim, öncelikle kısa kısa ama aklıma takılan şeyler hepsi..
iki halam var.var ama yok gibiler tanımıyorum yani kendilerini. geçenlerde gönlü kalmasın diye kardeşlerim ve eşlerimizle ziyaretine gittik . çocukluğunda babamla ettikleri kavgalardan bahsetti, kötüledi. kusura bakma babanız ama kavga ederdik dedi vs vs baya bir konuştuk baktım konuyu uzatıyor yanımda eşim var ilk tanışmaları sonuçta.konuyu değiştirmek adına çabaladım.konu en sonunda bana geldi. halam psikoloktur. dedim ki benim de her insan gibi açıklarım var ben bunları biliyorum bunlar bunlar vs.ama düzeltmeye de gayret ediyorum dedim.
bana dediki dikkat et sen depresyona meyillisin.
iyide hala bence bir insanın kendi eksilerini bilmesi bunları tartması iyi birşeydir dedim.buradaki insanların hangisi senin kadar eksilerini biliyor ki dedi.dikkat et dedi bana. haklılık payı var mı bilmiyorum yanlış yaptığımı düşünmüyorum ama aklıma takıldı.sizlere soruyorum halamın teşhisi doğru bir düşünce mi?
diğer konuya gelirsek.. ben kendimi bildim bileli çocukları çok seven,çocukla çocuk olan bir insandım.ama bu son zamanlarda öyle çocuklar gördüm ki, çocuk demeye şahit ister. hiç sinsi çocuk olur mu ya. dün misafirliğe gittik çocuk koltukların tepesinde zıpladı, yeğenimi cimciklemiş gittim o senin kardeşin dedim istifini bile bozmadı. geçenlerde başka bir çocuk yeğenimi köpeğin önüne bırakıp kendisi de yeğenimi uzaktan izledi ben görmesem neler olurdu düşünmek istemiyorum. bayramda misafir kız geldi burnumdan fitil fitil getirdi hala üzerimden atamadım. çocuklardan nefret ediyorum artık.kötü yanı ise bu annnelerin hiç biri çocuğuna dur demiyor,engellemiyorlar.
anne olmak bile istemiyorum bazen çünkü ben çocuğumun kimseyi rahatsız etmesini istemem.acaba henüz anne olmadığım için bu kadar kolay mı geliyor bana yorum yapmak ona emin değilim. benim çocukluğumda misafirliğe gittiğimizde oturduğumuz yerden kalkmazdık, ayıptı insanların eşyalarını kurcalamak.ama şimdiki nesil bunların çok daha fazlasını yapıyor ve anneler babalar susuyor. kimseden korkmayan bir nesil yetişiyor. nadiren denk geliyorum çocuklarına kural koyan ailelere.hayran kalıyorum çünkü nesilleri tükenmiş gibi sanki.
ben mi abartıyorum diye düşünüyorum.rahat mı olmalıyım çocuklar evi harabeye çevirirken? eşyalarımı talan ederlerken anneleri babaları gibi sakin sakin oturup görmezden mi gelmeliyim yoksa. takıntı yaptım artık çocuklardan nefret ediyorum. bayram da misafir olarak gelen kız 12 yaşındaydı ve 2 yaşındaki çocuğun beynine sahipti, ama benim 2 yaşındaki yeğenim 12 yaşındaki kızın beynine sahipti sanki. garip geliyorlar artık bana. kızlar hata bende mi? yanlış düşündüğüm noktalar var mı?