- 22 Ocak 2012
- 5.885
- 3.889
- 398
Arkadaşlar bizim eşimle evlendiğimizden beri tek bir kavga nedenimiz var o da taşınıp taşınmamak.
Annem evlenmeden önce bana müstakil bir ev aldı. Aynı sitede yürüme mesafesiyle 10 dk ötede annemin kendi evi var. Eşimin en büyük korkusu annemin sık sık gidip gelmesiydi. Annem sorun olmasın diye 1.5 yıldır bir kaç kez geldi. Asla çat kapı uğramaz. Biz evde yokken temizliğe kadın gelince başında durur. Onunla beraber evi toplar, düzenler. Biz yokken bir tadilat yapılacak olsa, bir eşya gelecek olsa eve gelir bekler. Yani tek yaptığı bize istediğimiz zaman yardımcı olmak.
Annem babam ayrı olduğu için ben anneme hasret kaldım. Yakın oturmak bile beni mutlu ediyor. Ayrıca bana yardımcı olması da hoşuma gidiyor. Ayrıca bu evin her yerinde annemin emeği var.
Fakat eşim sürekli burdan taşınmanın yollarını arıyor. Kendi apartman dairesi var oraya gidelim diyor. Halbuki zaten her ay bin lira kredi ödüyoruz. Orayı kiraya versek kredimiz de ödenir. Hem ben kendimi bildim bileli bahçeli evde oturdum. Apartmana alışamıyorum. Bahçeli ev alalım o zaman diyor ama istediği evler 500 milyardan başlıyor. Onun için sürekli bir şeyler alıp satma peşinde. Evimizin ihtiyaçlarını sırf para biriktirip burdan kaçmak uğruna karşılamıyor. Isı yalıtımı gerekli. Kışın çok para veriyoruz yakıta. Ama yapmıyor. Neden arsa alacakmış. Uyumadan önce bile bunun hayalini kuruyormuş! Ama bence asıl derdi annemden uzaklaşmak. Çünkü ilk başta söylemleri o yöndeydi. Annesi ne bana yakın olun ne de onlara demiş. Bu da aklına yatmış uzaklaşmaya çalışıyordu. Ama şimdi söylem değiştirdi.
Ayrıca eşimle ve evimle çok ilgileniyorum. Hiç bir eksiği yok. Bütün bunlara rağmen hala gelip bana taşınalım dediğinde ondan soğuyorum. Ne kadar kalpsiz biriymiş meğer!
Tek istediğim şey bu evde anneme yakın oturmak. Kendisinin gözü bile görmüyor. Neden böyle yapıyor? Nasıl onu vaz geçirebilirim? Lütfen bana bir akıl verin yoksa eşimden çok soğuyacağım.
Annem evlenmeden önce bana müstakil bir ev aldı. Aynı sitede yürüme mesafesiyle 10 dk ötede annemin kendi evi var. Eşimin en büyük korkusu annemin sık sık gidip gelmesiydi. Annem sorun olmasın diye 1.5 yıldır bir kaç kez geldi. Asla çat kapı uğramaz. Biz evde yokken temizliğe kadın gelince başında durur. Onunla beraber evi toplar, düzenler. Biz yokken bir tadilat yapılacak olsa, bir eşya gelecek olsa eve gelir bekler. Yani tek yaptığı bize istediğimiz zaman yardımcı olmak.
Annem babam ayrı olduğu için ben anneme hasret kaldım. Yakın oturmak bile beni mutlu ediyor. Ayrıca bana yardımcı olması da hoşuma gidiyor. Ayrıca bu evin her yerinde annemin emeği var.
Fakat eşim sürekli burdan taşınmanın yollarını arıyor. Kendi apartman dairesi var oraya gidelim diyor. Halbuki zaten her ay bin lira kredi ödüyoruz. Orayı kiraya versek kredimiz de ödenir. Hem ben kendimi bildim bileli bahçeli evde oturdum. Apartmana alışamıyorum. Bahçeli ev alalım o zaman diyor ama istediği evler 500 milyardan başlıyor. Onun için sürekli bir şeyler alıp satma peşinde. Evimizin ihtiyaçlarını sırf para biriktirip burdan kaçmak uğruna karşılamıyor. Isı yalıtımı gerekli. Kışın çok para veriyoruz yakıta. Ama yapmıyor. Neden arsa alacakmış. Uyumadan önce bile bunun hayalini kuruyormuş! Ama bence asıl derdi annemden uzaklaşmak. Çünkü ilk başta söylemleri o yöndeydi. Annesi ne bana yakın olun ne de onlara demiş. Bu da aklına yatmış uzaklaşmaya çalışıyordu. Ama şimdi söylem değiştirdi.
Ayrıca eşimle ve evimle çok ilgileniyorum. Hiç bir eksiği yok. Bütün bunlara rağmen hala gelip bana taşınalım dediğinde ondan soğuyorum. Ne kadar kalpsiz biriymiş meğer!
Tek istediğim şey bu evde anneme yakın oturmak. Kendisinin gözü bile görmüyor. Neden böyle yapıyor? Nasıl onu vaz geçirebilirim? Lütfen bana bir akıl verin yoksa eşimden çok soğuyacağım.
Son düzenleme:
Ya kafası basmıyor ya da duyguları aklına perde çekiyor.
o zaman da anneni benden daha çok seviyorsun diyor. o kadar zor bir insan ki 
