- Konu Sahibi petitemoche
-
- #1
o zaman sana şöyle diyorum:Ben de Sorbonne'da okudum ama görsen liseyi zor bitirdim sanırsın.
Ailemden küçüklüğümden beri ayrıyilım. Türkiye'ye dönünce birlikte yaşamaya başlamıştık bir kaç ay sonra taşınmaya karar verdiler. Küslük değil de kendimi bildim bileli bir kopukluk var.Ailenizden neden ayri yaşadığınızı anlamadim. Küslük falan mi var? Taşındılar demişsiniz de aileyle mi yasiyorsunuz ayri mi ona gore oneri suncam size.
Insan çocuğunu nasil birakip gidiyor? Maddi destekleri var ama değil mi?Ailemden küçüklüğümden beri ayrıyilım. Türkiye'ye dönünce birlikte yaşamaya başlamıştık bir kaç ay sonra taşınmaya karar verdiler. Küslük değil de kendimi bildim bileli bir kopukluk var.
Canım yaaa o senin büyürken yaşadıklarınla alakalı değil. Yaratılışla alakalı bir şey. Ben de senin gibiyim. Elim sürekli evimin eşyalarımın üzerinde ama bir türlü o senin söylediğin olayı yakalayamıyorum. Ama bir kaç akrabam var. Evlerine 200 kişi de gitse aynı anda ne dağılır ne pislenir. Eşyaları pırıl pırıldır. Her yer tertemizdir. Herkes aynı olmuyor maalesef. Daha takmıyorum ben de.Evime bir kadın geliyor, pis olmuyor evim acikcasi ama dağınıklık var.
Hani bir şey yaparken bazı insanlar dikkat etmese de özen gösterir "eline yakışır" deriz. Eşyaları kolay kolay bozulmaz. Bir başka bir parlak dururlar, özgüven de var tabii.
Ben çok dikkatsizim gibi geliyor kahve içtiğim bardağı yikasam etrafa sıçrıyor falan böyle bir şey.
Yüzümü yıkarım her sabah cikacaksam mutlaka duş alırim parfüm kullanırım ama mesela krem surmek gelmez içimden ya da kaşlarimi, dudak üstümü almak falan cok angarya gelir.
Nasil desem bir şekilde kendime bakmadığım kendimden utandığım belli olur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?