Yardima ihtiyacım var

Merhaba arkadaşlar bende dikkat eksikliği bozukluğu var tanım var ilaç kullanıyorum 3 sene oldu. Şu an o taniyi aldığım doktora değil başka birine gidiyorum ama o da ilaca devam etmemi söyledi.

Mart ayında yeni bir işe başladım sorumluluğu büyük bir iş. İlk baslarda çok iyi gidiyordum ama artık gidemiyorum. İs için yeterliyim herhangi bir bilgi eksikliğim yok ama en ufak şeyi ertelemeye ve çok büyük anksiyeteler yaşamaya başladım. Evim ahir gibi toplayamıyorum. Ve etrafımdaki herkesi aşırı anlayışsız buluyorum. Aslında öyle değiller normal istekleri var ama benim durumumu kimse bilmiyor. Mesela annemin mesleki instagram hesabı çalındı ve ben artık avukat filan olmamama ve dilekçe yazmaktan zerre anlamamama rağmen gece onun dilekçesini yazdım instagrama maillerini attım, biliyorum aşırı normal bir istek ama akşamları bunca işin arasında bunu yapmak bile çok zorluyor. Veya en yakın arkadaşlarımdan birinin bu perşembe başka bir şehirde nikahı var izin alamayabilecegimi söyledim ve çok alındı. Veya Mesela diyetisyen sürekli bana kan tahlili sonuçlarını getirmemi hatırlatıyor ama benim öyle bir vaktim yok. Yani bu gibi küçük istekler bile inanılmaz zorluyor beni.

Normal koşullarda çok haklılar ve asla caktirmamaya çalışıyorum ama benim durumumu bilmiyorlar anlamaları da mümkün değil. Gerçekten bu hastalıktan çekmeyenler bilmez hayatım koca bir gaz ve toz bulutu ve ben hiçbir şey kontrol edemiyorum gibi geliyor. Geceleri anksiyeteden uyuyamiyorum. Dışardan çok iyi görünüyorum ve ilk başta isimde çok başarılı bir giriş yaptığım için de sorumluluklarım gitgide arttı. Normalde bu iş gerçekten benim kapasitemi zorlamayacak bir iş bilgi beceri vs olarak. Zaten bu işte 8 seneyi devirdim. Beni zorlayan şeyler zaten bilgi veya beceriler değil küçük prosedurel görevler. Veya insan ilişkileri veya yöneticilik ile ilgili görevler. Dikkat eksikliği olanlar bilir zaman zaman böyle zor dönemler yaşıyoruz. Terapisti aradım görüşme boyunca çok durgun ve mutsuzdu sizin neyiniz var diye üzerine gittim. Eski eşi çocuklarının annesi kanser olmuş. Bunun üzerine çok kötü hissettim artık onu da arayamıyorum.

Ajandamda yapmam gereken her şey yazıyor ama o kadar endişeliyim ki kilitlendim tam tarif etmem mümkün değil bu durumu...

Bütün sosyal iliskilerim bitecek herkes beni çok kaba ve ise yaramaz bulacak isimde herkesi hayal kırıklığına uğratacagim diye korkuyorum. Burada da muhtemelen kimse anlayamayacak bu durumu. Bilmiyorum ne yapicam.

Yardım almaktan çekinmeyin . Evinize temizliğe yardımcı alın , meditasyon ve nefes egzersizleri yapın . En önemlisi de planınıza sadık kalın . Kan tahlilinizi aksatmayın , bol bol bitki çayları için .
Tek çalışan siz değilsiniz , birileri başarıyorsa ben de başarırım deyin . Haftasonları gezin . Benim en büyük pişmanlığım bu mesela . Zamanında fırsatım varken göremediğim güzellikler . Şimdi hepsi birer birer yok oluyor .

yani doktorun da bu şekilde söylemesi pek profesyonelce olmamış.
bu şekilde bir anksiyete yaşamadım ama şu an çok yoğun şekilde çalışıyorum ben de
ve bu dediklerinize vakit ayırmak gerçekten bazen kolay olmuyor.
hafta içi hem de perşembe günü bir de başka şehirdeki bir nikah beni de zorlardı mesela.

O kadar iyi anliyorum ki... Ben de bu durumu yasiyorum. Hem yonetici pozisyonunda calisiyorum hem PhD yapiyorum ve tez donemine gelmek uzereyim, daha yeni tam 2 hafta tamamen tukenmislik durumu yasadim. Elim hicbir ise gitmedi.

Ben 10 seneden fazladir ayni terapistle calisiyorum ve beni cok iyi taniyor o yuzden. Biz soyle yaptik bu 2 haftalik surecte tamamen tukenmeme izin verdik, hic zorlamadim kendimi ve islerin birikmesine izin verdim. Ne zaman bunlarin birikmesi beni rahatsiz etmeye basladi artik yavastan adim atmaya basladim. Mesela evden calisiyordum, surune surune de olsa ofise gitmeye basladim. Terapistim hicbir sey yapmasan da disipline girmek icin git ofiste otur once, birkac saat sonra rahatsizlik hissedip calismaya baslayacaksin dedi. Gercekten de oyle oldu. Ve bol/parcala yontemi ile ilerliyorum isler altinda ezildigimi hissettigimde kucuk adimlarla en acilinden basliyorum. Zaten once adim atariz motivasyon sonra gelir, yaptikca toparlanmaya baslariz, insan beyni bu sekilde calisiyor.

Ben kendimi bildigim icin terapistim ile iliskimi hic koparmiyorum cunku o beni en iyi taniyan kisi. Bizim durumumuzdaki kisiler icin ihtiyac halinde degil de iletisimin surekli ve saglikli olacagi guvenli bir terapi iliskisi cok faydali oluyor. Degisikligi bazen ben fark etmiyorum ama terapistim hemen goruyor ve nokta atisi buluyor mesela. Bana da iyi geliyor boyle olmasi, yukumu hafifletiyor.

yazdıklarınızda kendimi gördüm adeta. ki bu zamana kadar bu konunun üzerine eğilmiş, teşhis almış da değilim. ilgiyle takipteyim.

Margaret Hamilton .!.:

O kadar iyi anliyorum ki... Ben de bu durumu yasiyorum. Hem yonetici pozisyonunda calisiyorum hem PhD yapiyorum ve tez donemine gelmek uzereyim, daha yeni tam 2 hafta tamamen tukenmislik durumu yasadim. Elim hicbir ise gitmedi.

Ben 10 seneden fazladir ayni terapistle calisiyorum ve beni cok iyi taniyor o yuzden. Biz soyle yaptik bu 2 haftalik surecte tamamen tukenmeme izin verdik, hic zorlamadim kendimi ve islerin birikmesine izin verdim. Ne zaman bunlarin birikmesi beni rahatsiz etmeye basladi artik yavastan adim atmaya basladim. Mesela evden calisiyordum, surune surune de olsa ofise gitmeye basladim. Terapistim hicbir sey yapmasan da disipline girmek icin git ofiste otur once, birkac saat sonra rahatsizlik hissedip calismaya baslayacaksin dedi. Gercekten de oyle oldu. Ve bol/parcala yontemi ile ilerliyorum isler altinda ezildigimi hissettigimde kucuk adimlarla en acilinden basliyorum. Zaten once adim atariz motivasyon sonra gelir, yaptikca toparlanmaya baslariz, insan beyni bu sekilde calisiyor.

Ben kendimi bildigim icin terapistim ile iliskimi hic koparmiyorum cunku o beni en iyi taniyan kisi. Bizim durumumuzdaki kisiler icin ihtiyac halinde degil de iletisimin surekli ve saglikli olacagi guvenli bir terapi iliskisi cok faydali oluyor. Degisikligi bazen ben fark etmiyorum ama terapistim hemen goruyor ve nokta atisi buluyor mesela. Bana da iyi geliyor boyle olmasi, yukumu hafifletiyor.

Genişletmek için tıkla...

Ya süper bir yorum olmuş gerçekten. Keşke benim de böyle bir destek sistemim olsa ama normal zamanda çok iyi anlaştığım doktor bu sefer kendi elinde olmayan sebeplerle destek olamadı. Bizim düzenli görüşme sistemimiz yok istediğinde ara diyor. Dedikleriniz doğru. Bir başlasam gerisi gelecek. Küçük ve acil işlerden başlasam yani... Hic çalışmıyor değilim o günkü işleri yapıyorum ama bazı nasıl yapacağımı bilmediğim seylerde kilitleniyorum. Ve herkes sürekli benden yardım istiyormuş gibi geliyor. Pozisyonum gereği yapabilmem lazım şikayet etmemem lazım diye düşünüyorum ve mesela bir şeyi yetistiremedim demek gururuma dokunuyor. Geçen gün takımımdan bir arkadaşıma eğer programı çok doluysa is bölümü yapabileceğimizi söyledim. Bana çok şaşırtıcı bir şey dedi. Sen çok iş odaklisin ve deli gibi is yükün var nasıl altından kalkıyorsun hepimiz şaşırıyoruz sana dedi. Yani disardan böyle göründüğümun farkında değildim. Çok şaşırdım.

Bende takipteyim. Aşırı bir bunalmışlık var üzerimde. Biriken bütün işlerimin farkındayım ama yapacak sabrım ve gücüm yok. Herkese karşı aşırı tahammülsüz oldum. İstenilen herşey bana yük gibi geliyor.
Ben bunun nedenini hiç tatil yapmamış olmama bağladım ama ne kadar doğru bilmiyorum. Belki sizinde biraz tatile ihtiyacınız vardır.
Çözüm bulursanız paylaşır mısınız bizimle

Bunu yaşamayan var mıdır bilmiyorum. Her zaman yaşamıyorum, devamlı değil ama oluyor yani bir bıkkınlık ve her şey üstüme geliyor hissi. Doktora gitmişliğim yok. Bazen kritik bir görevde yer alsaydım , bıkkınlık günlerimde ne yapardım diye düşünmüyor değilim.

-Sahrud- .!.:

Ben bunun nedenini hiç tatil yapmamış olmama bağladım ama ne kadar doğru bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ben de çocukların yedi yirmidört benimle olmasına bağlıyorum. Hani ninelerde gidip kalabilselerdi arada kafa dinlerdim diye düşünüyorum. ama sonra saçmalama sadece sen değilsin diyorum.

girlinred .!.:

Ben de çocukların yedi yirmidört benimle olmasına bağlıyorum. Hani ninelerde gidip kalabilselerdi arada kafa dinlerdim diye düşünüyorum. ama sonra saçmalama sadece sen değilsin diyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sürekli birşeylere yetişmeye çalışmak o kadar zor ki. Dönüp bakıyorum bütün gün hep bir koşturma, yetişme ve panikle bir gün geçirmişim. Sizlerde aynı durumdasınız tabi çocuklarla

-Sahrud- .!.:

Sürekli birşeylere yetişmeye çalışmak o kadar zor ki. Dönüp bakıyorum bütün gün hep bir koşturma, yetişme ve panikle bir gün geçirmişim. Sizlerde aynı durumdasınız tabi çocuklarla

Genişletmek için tıkla...

Bazen diyorum bugün hiçbir şey düşünmesem. Çocuklar kahvaltıda ne yiyecek, öğlene yemek var mı, akşama ne pişireyim, çocukların bitmeyen istekleri... bunlar günlük tabii. Daha alışveriş listesi, kuzenin İstanbulda düğünü, daha komşuma bebek görmeye bile gidemedim, buraya staja gelecek yeğen bizde kalacak, sonra kv kp gelecek yatılı pandemi boyunca gelemediler... her gün her hafta plan program düşünce. Şalteri kapatsam da günü durdursam diye çılgınca düşüncelere dalıyorum bazen

girlinred .!.:

Bazen diyorum bugün hiçbir şey düşünmesem. Çocuklar kahvaltıda ne yiyecek, öğlene yemek var mı, akşama ne pişireyim, çocukların bitmeyen istekleri... bunlar günlük tabii. Daha alışveriş listesi, kuzenin İstanbulda düğünü, daha komşuma bebek görmeye bile gidemedim, buraya staja gelecek yeğen bizde kalacak, sonra kv kp gelecek yatılı pandemi boyunca gelemediler... her gün her hafta plan program düşünce. Şalteri kapatsam da günü durdursam diye çılgınca düşüncelere dalıyorum bazen

Genişletmek için tıkla...

Belki sadece 1 hafta kendimiz için bişeyler yapsak, özel bir an oluştursak herşey yoluna girecek gibi değil mi?
Ama fırsat yaratmıyoruz, alışmamışız bu duruma. Hep başkaları için koşacağız

-Sahrud- .!.:

Belki sadece 1 hafta kendimiz için bişeyler yapsak, özel bir an oluştursak herşey yoluna girecek gibi değil mi?
Ama fırsat yaratmıyoruz, alışmamışız bu duruma. Hep başkaları için koşacağız

Genişletmek için tıkla...

Ama bazen de Cem Yılmaz’ın şu esprisini hatırlayıp gülüyorum. Kadın var airbus kaldırıyor, kadın var astronot uzaya gidiyor, sırtına bebesini bağlayıp tarlada çalışan var, bizimki de çekmiş gri eşortmanı “beni rahat bırak, benim hallerim var” o zaman durumum bana çok saçma geliyor

En buyuk kk .!.:

Ve herkes sürekli benden yardım istiyormuş gibi geliyor. Pozisyonum gereği yapabilmem lazım şikayet etmemem lazım diye düşünüyorum ve mesela bir şeyi yetistiremedim demek gururuma dokunuyor. Geçen gün takımımdan bir arkadaşıma eğer programı çok doluysa is bölümü yapabileceğimizi söyledim. Bana çok şaşırtıcı bir şey dedi. Sen çok iş odaklisin ve deli gibi is yükün var nasıl altından kalkıyorsun hepimiz şaşırıyoruz sana dedi. Yani disardan böyle göründüğümun farkında değildim. Çok şaşırdım.

Genişletmek için tıkla...

İlk mesajına süpewoman değilsin/değiliz,....
yazacakken bunu okudum.
Bu düşünceni ve bu olayı terapistinle paylaştın mı?

girlinred .!.:

Ama bazen de Cem Yılmaz’ın şu esprisini hatırlayıp gülüyorum. Kadın var airbus kaldırıyor, kadın var astronot uzaya gidiyor, sırtına bebesini bağlayıp tarlada çalışan var, bizimki de çekmiş gri eşortmanı “beni rahat bırak, benim hallerim var” o zaman durumum bana çok saçma geliyor

Genişletmek için tıkla...

Tam üzülüyordum bana bi gülme geldi yazdıklarınızdan sonra
Ya bizde hergün böyle değiliz sonuçta ama işte bazen " öyle haller "geliyor ki...
Ben birkaç ay önceye kadar iş yerimde asla yüzümü astığımı hatırlamam. Herkes bana nasıl bu kadar neşeli ve enerjik olabiliyorsun derdi. Şuan olamıyorum ama elimde değil, üzerimde aşırı bir yorgunluk var. Gece sürekli uyanıp haber okuyorum ben uyurken noldu acaba diye, bununda yorgunluğuma payı büyük tabi.
Neyse geçer belki

En buyuk kk .!.:

Bütün sosyal iliskilerim bitecek herkes beni çok kaba ve ise yaramaz bulacak isimde herkesi hayal kırıklığına uğratacagim diye korkuyorum. Burada da muhtemelen kimse anlayamayacak bu durumu. Bilmiyorum ne yapicam.

Genişletmek için tıkla...

En buyuk kk hastalığınız bir yana, fazla mı yardımsever ve insanlar hakkımda ne düşünür endişesi yaşayan birisiniz acaba?
Annenize yardım etmeniz veya diyetisyeninizin kan tahlilleri hatırlatması tamam, biri anneniz kıramamışsınızdır, diğeri sağlığınızla alakalı ama nikahı olan arkadaşınızın alınmasına hak vermeniz, iş yükünüz ağır olmasına rağmen çalışma arkadaşınızın iş yüküne de ortak olma talebiniz bana fazla geldi.

İnsanları memnun etmeye odaklanıp kendinize yüklenip aynı zamanda ne düşünürler diye endişelenmek hiçbir tanısı olmayan insanı dahi psikolojik olarak çökertir.

Misal perşembe günü nikahı olan arkadaşınız izin alamayabileceğinizi söylediğinizde alınmış, siz de hak vermişsiniz, neden?
Siz bir bahanenin arkasına sığınmamışsınız, aksine dürüstçe izin alamayabileceğinizi söylemişsiniz, ki çalışan insanın izin alabilmesi kolay değil, buna alınmak yerine anlayışla karşılamak lazım.

Zaten iş yükünüz ağırken çalışma arkadaşınıza iş bölümü yapabileceğinizi söylemek neden?
İnsanlar adına düşünüp sürekli sizden yardım beklediklerini düşünerek hareket etmek neden mesela?

Bence öncelikle insanların sizden yardım beklediğini düşünerek onların yükünü de üstlenmeye çalışmayı bırakmalısınız, ilişkilerim bitecek beni kaba bulacaklar, işe yaramaz bulacaklar, ay alınacaklar, aman kırılacaklar düşüncelerinden sıyrılın.

Kimse mükemmel değildir, siz fazlasıyla çevre odaklı yaşıyor olmalısınız, ki devamlı başkalarına da yetişebilme düşüncesi sizi yormuş.

Bir salın kendinizi, sadece kendi işinize odaklanıp başkaları için zaman yaratmak yerine kendinize zaman ayırın, kafanızı dağıtacak bir şeyler bulun, hobi olur, bir spor aktivitesi olur, zihninizi boşaltıp sizi rahatlatacak bir şeyler bulun kendinize.

En buyuk kk .!.:

Ya süper bir yorum olmuş gerçekten. Keşke benim de böyle bir destek sistemim olsa ama normal zamanda çok iyi anlaştığım doktor bu sefer kendi elinde olmayan sebeplerle destek olamadı. Bizim düzenli görüşme sistemimiz yok istediğinde ara diyor. Dedikleriniz doğru. Bir başlasam gerisi gelecek. Küçük ve acil işlerden başlasam yani... Hic çalışmıyor değilim o günkü işleri yapıyorum ama bazı nasıl yapacağımı bilmediğim seylerde kilitleniyorum. Ve herkes sürekli benden yardım istiyormuş gibi geliyor. Pozisyonum gereği yapabilmem lazım şikayet etmemem lazım diye düşünüyorum ve mesela bir şeyi yetistiremedim demek gururuma dokunuyor. Geçen gün takımımdan bir arkadaşıma eğer programı çok doluysa is bölümü yapabileceğimizi söyledim. Bana çok şaşırtıcı bir şey dedi. Sen çok iş odaklisin ve deli gibi is yükün var nasıl altından kalkıyorsun hepimiz şaşırıyoruz sana dedi. Yani disardan böyle göründüğümun farkında değildim. Çok şaşırdım.

Genişletmek için tıkla...

Arada burada mesajlarınızı okuyorum ve okuduğum kadarıyla ben de iş arkadaşınız gibi düşünüyorum.
Bence sizin inanilmaz bir is yukunuz var ve bunun altinda yorulmaniz normal. Ama siz is yukunuzu normal gorup daha fazla almaya calsiiyorsunuz. Bi sakinleyip etrafiniza baksaniz digerlerinden daha çok calistiginizi goreceksiniz.
Yillik izin alip dinlenin bence. Insanlari da isi de salin.
Şöyle bir sey var ki bir isi yaparsaniz herkes o bu işi cok iyi yapiyor şunu da çok iyi yapar denilip üstüne biniliyor.
Bizim is yerinde yeni birisi geldi kadin daha gelmeden o cok calismiyor isi de bilmiyor her seyi karistirir ona soyle bir masa verelim takilsin gibisinden konusuldu. Memur bu kisi para alacak ama masa verelim takilsin bizim isleri bozmasin deniliyor

Bazen bir seyleri birak daginik kalsin, eksik kalsın. Her zaman iyi, dogru olmak zorunda degiliz. Her zaman her seyi mukemmel yapmak zorunda hic degiliz.
Seni rahatsiz eden, tukenme noktasina getiren o durumlar degil, o durum icin kendine yaptigin suclama.

Ev daginik mi, olsun.
Tahlilleri yaptirmiyor musun, ertele biraz daha. Bir ara yaptirirsin.
Nikaha da gidemiyorsan ne olmus yani. Alamadin izin, napicaksin? Gercek dostsa o anlayisli olsun.
Hafta ici nikah tarihi belirleyen o. Pazar gunu olsa baska.
Birak dagilan dagilsin, kendini suclama. Kendine rahatlama alani yarat. Keske fenomenler gibi gap year ayirabilsek, ama sartlarimizda cok zor tabi ki biliyorum.

Rahatlama alanin olunca gevseyecek ve sonrasinda her seyi toparlamayi kendin isteyeceksin.

Gayet deneyimli oldugum bir surec :)
Startejik bi gorevim vardi, is yerinde salamadim bu sekilde. Istifa ettim. Simdi diyorum ki o dönem bas edemedigim seyleri simdi coook kolay yapabilirim. Cunku rahatladim. Gevsedim.

E bu beeeeeennn işte tamda ben . Kafam sanki sürekli bilgisayar gibi çalışıyor hiç durmadan aralıksız yedi yirmidort o sebeple de sürekli yorgunum düşün düşün koş biryerlere birilerine birşeylere yetişmeye çalış vücudumun yaninda beynimde aşırı yorgun . Dikkatle tavsiyeleri okuyacagim