Yardımlar için teşekkürler

Eses07 · 20 Ekim 2014

kıymetini bilin derim ..

MasalKenti · 20 Ekim 2014

Bosanin.

Adiosss · 20 Ekim 2014

gevese .!.:
Açık sözlü dobra biriyim eğlenceli ama evini mabedi gibi kullanan ve huzurun en doruk zamanını evimde yaşadığımı iddia ederim. Ama evlendiğim günden beri evimde huzur bulamıyor hatta evimden nefret ediyorum. Her gelen pozitif bir enerjiyle evime bayıldığını söylüyor ama ben burayı bir cehennem havasında gördüğüm için 'Teşekkürler' deyip susuyorum. Bundan tam 1 yıl öncesine kadar bekardım. Evet yanlış okumadınız tam 1 yıl. Ama eşim ne kadar harika bir insan olursa olsun (ki çok efendi dürüst ve çalışkandır. Romantik ve süpriz yapmayı seven bir adamdır.) ben artık evli olmaktan sıkıldım. Bir kaç kez bunu konuşmaya çalıştık ama bi türlü geçmiyor bu sıkılma hissi. Evden eşyalardan ondan içinde bulunduğum herşeyden. Bilmiyorum ama bekar hayatım evliykenden 100.000 kat daha rahat ve daha keyifliydi. İlk zamanlar çocuk yapsam mı diye düşündüm ama çocuk istemiyordum bunu sırf erken anne olayım diye yapamayacaktım. Çalışmamı istemiyor ''herşeyimiz var araban kapıda istediğin yere git'' diyor ve bunları çok içten söylemesine rağmen bana batıyor. Sürekli beraberiz ev işi yapmaktan hiç hoşlanmıyorum kadın çağırıyor ama kadın haftada 1 geliyor yine işler 6 gün bana kalıyor. Bi kaç kez boşanmak istediğimi söyledim sevgim bitti dedim ailemle konuştum ama ailem içinde olduğum buhran depresyon ne dersiniz bilmiyorum ama duruma saçmalama flan diye yaklaştı. Bana bitecek gibi geliyor. Ama kafam karışık lütfen bi çözüm sunun.

Sana rahat batmış bacım :) Yazık adama. Adamı da mundar edeceksin. Dediğin hayatı yaşamak için sıra bekleyen o kadar kız var ki ?

Egem · 20 Ekim 2014

boşan,özgür kız ol :KK53:

Siskooanne · 20 Ekim 2014

Evlilige alismak zor evet ama bu kadar dertliyse konu sahibi,bu kadar alisamadiysa bosansin arkadas.ben asla ay kiymet bil,ittir kaktir o evliligi o adami basinda tasi demem.ama 'ay harika kocam var ama beni kesmiyo be bacim,bi ayaklarimi opmedigi kaliyo da ben off ne bilim yaaa' simarikligina gerek yok.varsa o kadar ozgur ruhsa bosasin gitsin.fazla pof pof iyi gelmemis kendisine,bi insin bulutlarin ustunden

bogurtlenkusu · 20 Ekim 2014

Evliliğinize biraz heyecan katalım o zaman.
Sevişelim mi?

eniyikadinoyuncu · 20 Ekim 2014

Adama acidim.

Navizade · 20 Ekim 2014

gevese .!.:
Açık sözlü dobra biriyim eğlenceli ama evini mabedi gibi kullanan ve huzurun en doruk zamanını evimde yaşadığımı iddia ederim. Ama evlendiğim günden beri evimde huzur bulamıyor hatta evimden nefret ediyorum. Her gelen pozitif bir enerjiyle evime bayıldığını söylüyor ama ben burayı bir cehennem havasında gördüğüm için 'Teşekkürler' deyip susuyorum. Bundan tam 1 yıl öncesine kadar bekardım. Evet yanlış okumadınız tam 1 yıl. Ama eşim ne kadar harika bir insan olursa olsun (ki çok efendi dürüst ve çalışkandır. Romantik ve süpriz yapmayı seven bir adamdır.) ben artık evli olmaktan sıkıldım. Bir kaç kez bunu konuşmaya çalıştık ama bi türlü geçmiyor bu sıkılma hissi. Evden eşyalardan ondan içinde bulunduğum herşeyden. Bilmiyorum ama bekar hayatım evliykenden 100.000 kat daha rahat ve daha keyifliydi. İlk zamanlar çocuk yapsam mı diye düşündüm ama çocuk istemiyordum bunu sırf erken anne olayım diye yapamayacaktım. Çalışmamı istemiyor ''herşeyimiz var araban kapıda istediğin yere git'' diyor ve bunları çok içten söylemesine rağmen bana batıyor. Sürekli beraberiz ev işi yapmaktan hiç hoşlanmıyorum kadın çağırıyor ama kadın haftada 1 geliyor yine işler 6 gün bana kalıyor. Bi kaç kez boşanmak istediğimi söyledim sevgim bitti dedim ailemle konuştum ama ailem içinde olduğum buhran depresyon ne dersiniz bilmiyorum ama duruma saçmalama flan diye yaklaştı. Bana bitecek gibi geliyor. Ama kafam karışık lütfen bi çözüm sunun.

Biraz kaba bir tabir olucak ama konunun tam karşılığı bu bence. Size sanırım rahat batmış!

Gracias · 20 Ekim 2014

bende bekar günlerimi çok özlerim bazen sıkılırım ev işini sevmem birde çalışıyorumda. Hele yemek yapmayı hiç sevemedim. Ömür boyu miskin bir hayat sürebilecek biriyken neden evlenmişim bazen düşünmeden edemiyorum. Gezmek eğlenmek falan cezbedici. Ama evlilikte çok güzel. Yalnız yatmamak, birinin seni anlaması seni tanıması. Birini sevmek sevilmek. Anne olmak. Hepsi paha biçilmez duygular. Seninki şuan evliliğe adaptasyon süreci. Bence sabret alışacak hata evliliği daha çok seveceksin.

x_girl_y0 · 20 Ekim 2014

gevese .!.:
Açık sözlü dobra biriyim eğlenceli ama evini mabedi gibi kullanan ve huzurun en doruk zamanını evimde yaşadığımı iddia ederim. Ama evlendiğim günden beri evimde huzur bulamıyor hatta evimden nefret ediyorum. Her gelen pozitif bir enerjiyle evime bayıldığını söylüyor ama ben burayı bir cehennem havasında gördüğüm için 'Teşekkürler' deyip susuyorum. Bundan tam 1 yıl öncesine kadar bekardım. Evet yanlış okumadınız tam 1 yıl. Ama eşim ne kadar harika bir insan olursa olsun (ki çok efendi dürüst ve çalışkandır. Romantik ve süpriz yapmayı seven bir adamdır.) ben artık evli olmaktan sıkıldım. Bir kaç kez bunu konuşmaya çalıştık ama bi türlü geçmiyor bu sıkılma hissi. Evden eşyalardan ondan içinde bulunduğum herşeyden. Bilmiyorum ama bekar hayatım evliykenden 100.000 kat daha rahat ve daha keyifliydi. İlk zamanlar çocuk yapsam mı diye düşündüm ama çocuk istemiyordum bunu sırf erken anne olayım diye yapamayacaktım. Çalışmamı istemiyor ''herşeyimiz var araban kapıda istediğin yere git'' diyor ve bunları çok içten söylemesine rağmen bana batıyor. Sürekli beraberiz ev işi yapmaktan hiç hoşlanmıyorum kadın çağırıyor ama kadın haftada 1 geliyor yine işler 6 gün bana kalıyor. Bi kaç kez boşanmak istediğimi söyledim sevgim bitti dedim ailemle konuştum ama ailem içinde olduğum buhran depresyon ne dersiniz bilmiyorum ama duruma saçmalama flan diye yaklaştı. Bana bitecek gibi geliyor. Ama kafam karışık lütfen bi çözüm sunun.

Sizin eşinize olan sevginiz bitmiş.

zeymuran0 · 20 Ekim 2014

gevese .!.:
Tam olarak bu işte. Gönüllü hizmetcilik. Bu çok ağır geliyor. Annemin evinde pek bişey yapmamışım. Alışkın değil bünye yok sabah kalk süpür sil yemek yap. Ben kalkıp duşumu alır işime gider is çıkışı keyfim ne isterse onu yapardım. Bi hayatım vardı ve su an bi karanlık başka bişey yok.

bu mesajın daha çok dikkatimi çekti.
canım yapıyorsan kendinizin hizmetini yapıyorsun değil mi.
gönüllü hizmetçilik nitelendirmesi yersiz değil mi biraz.
ayrıca maddi imkanların süper ise günlük olarak ta hizmetli çalıştırabilirsin.
aslında hayatın imrenilecek ölçüde rahat.
beni de anlayın diyorsun ama bu bdv de ve de kendi hayatlarımızda öyle ciddi,somut ,can acıtıcı sorunlar ile karşılaşıyoruz ki açıkcası senin içinde bulunduğun durum bizlere bir can sıkıntısından ibaretmiş gibi geliyor.
geçim sıkıntısı,ailevi derin mevzular,hem çalışıp hem eve yetmeler filan asıl dert bunlar işte.
sen ise tamamen boş ve rahat bir hayatın içinde boşluktan ve rahatlıktan sızlanan bir portre çiziyorsun.
hayatını doldurmak senin elinde.
bir kere çalışabilirsin rahatlıkla.o zaman evde bunalım takılmak yerine hayatına günlük bir tempo kazandırırsın.
çalışmayacaksan sosyal projelere dahil olabilirsin ne bileyim zamanı çok olan durumu iyi olan bayanlar ne yapıyorsa onlar gibi hayatını aktifleştirecek adımlar atabilirsin.
ama en kritik meseleye değinmem gerekirse sen eşine sana sevgim bitti demişsin.
bütün hayatını çekilmez kılan asıl neden bu olabilir.bu sebeple ne evine ne de eşine alışamamış ta olabilirsin.
bu konuda kendini iyice tart.asıl mesele eşin ise diğer etkenleri paravan yapmadan dürüstçe konuş ailenle ve de eşinle.

caninfistigi · 20 Ekim 2014

gevese .!.:
Açık sözlü dobra biriyim eğlenceli ama evini mabedi gibi kullanan ve huzurun en doruk zamanını evimde yaşadığımı iddia ederim. Ama evlendiğim günden beri evimde huzur bulamıyor hatta evimden nefret ediyorum. Her gelen pozitif bir enerjiyle evime bayıldığını söylüyor ama ben burayı bir cehennem havasında gördüğüm için 'Teşekkürler' deyip susuyorum. Bundan tam 1 yıl öncesine kadar bekardım. Evet yanlış okumadınız tam 1 yıl. Ama eşim ne kadar harika bir insan olursa olsun (ki çok efendi dürüst ve çalışkandır. Romantik ve süpriz yapmayı seven bir adamdır.) ben artık evli olmaktan sıkıldım. Bir kaç kez bunu konuşmaya çalıştık ama bi türlü geçmiyor bu sıkılma hissi. Evden eşyalardan ondan içinde bulunduğum herşeyden. Bilmiyorum ama bekar hayatım evliykenden 100.000 kat daha rahat ve daha keyifliydi. İlk zamanlar çocuk yapsam mı diye düşündüm ama çocuk istemiyordum bunu sırf erken anne olayım diye yapamayacaktım. Çalışmamı istemiyor ''herşeyimiz var araban kapıda istediğin yere git'' diyor ve bunları çok içten söylemesine rağmen bana batıyor. Sürekli beraberiz ev işi yapmaktan hiç hoşlanmıyorum kadın çağırıyor ama kadın haftada 1 geliyor yine işler 6 gün bana kalıyor. Bi kaç kez boşanmak istediğimi söyledim sevgim bitti dedim ailemle konuştum ama ailem içinde olduğum buhran depresyon ne dersiniz bilmiyorum ama duruma saçmalama flan diye yaklaştı. Bana bitecek gibi geliyor. Ama kafam karışık lütfen bi çözüm sunun.

Demagoji yapmayı sevmem. Amacım da bu değil. İnsan bazen çok ayrıcalıklı şartlara sahipken büyük depresyonlar yaşayabilir. Gene de belki başka bir açıdan bakmanızı sağlar:

http://alkislarlayasiyorum.com/icer...icin-odayi-aydinlatacak-bir-lamba-isteyen-kiz

pelin- · 20 Ekim 2014

Evlenirken basiniza bunlarin gelecegini dusunmeliydiniz, neyse ogrendiniz artik, bosanin gitsin, hayat kendine eziyet etmeye degmeyecek kadar kisa

saft · 20 Ekim 2014

gevese .!.:
Açık sözlü dobra biriyim eğlenceli ama evini mabedi gibi kullanan ve huzurun en doruk zamanını evimde yaşadığımı iddia ederim. Ama evlendiğim günden beri evimde huzur bulamıyor hatta evimden nefret ediyorum. Her gelen pozitif bir enerjiyle evime bayıldığını söylüyor ama ben burayı bir cehennem havasında gördüğüm için 'Teşekkürler' deyip susuyorum. Bundan tam 1 yıl öncesine kadar bekardım. Evet yanlış okumadınız tam 1 yıl. Ama eşim ne kadar harika bir insan olursa olsun (ki çok efendi dürüst ve çalışkandır. Romantik ve süpriz yapmayı seven bir adamdır.) ben artık evli olmaktan sıkıldım. Bir kaç kez bunu konuşmaya çalıştık ama bi türlü geçmiyor bu sıkılma hissi. Evden eşyalardan ondan içinde bulunduğum herşeyden. Bilmiyorum ama bekar hayatım evliykenden 100.000 kat daha rahat ve daha keyifliydi. İlk zamanlar çocuk yapsam mı diye düşündüm ama çocuk istemiyordum bunu sırf erken anne olayım diye yapamayacaktım. Çalışmamı istemiyor ''herşeyimiz var araban kapıda istediğin yere git'' diyor ve bunları çok içten söylemesine rağmen bana batıyor. Sürekli beraberiz ev işi yapmaktan hiç hoşlanmıyorum kadın çağırıyor ama kadın haftada 1 geliyor yine işler 6 gün bana kalıyor. Bi kaç kez boşanmak istediğimi söyledim sevgim bitti dedim ailemle konuştum ama ailem içinde olduğum buhran depresyon ne dersiniz bilmiyorum ama duruma saçmalama flan diye yaklaştı. Bana bitecek gibi geliyor. Ama kafam karışık lütfen bi çözüm sunun.

Allah aşkına. yaşadığın hayatı yaşamak için yıllardır ağlıyorum. dua ediyorum. çalıştırmıyor bile haftada bir gün bile olsa eve birini çağırıyor ve çok anlayışlı. resmen seni el üstünde tutuyor. sıkılman normal çünkü kıymetini bilmen için önceden kötü bir evlilik yaşaman gerekiyordu. bilemiyorum Allah belki de bunun için imtihan etti beni. ben 20 yıllık evliliğin sıkıntısını 2 ay içinde yaşadım. ölümlerden döndüm. 2 yıldır da psikolojisinden kurtulmaya çalışıyorum. sen bundan ayrılırsan bir daha bu kadar iyi birini bulman uzun süreni ve emeğini alır ki evlenince sana "o günler skide kaldı" gibi bir sürpriz yapabilir. kötü çıkabilir. Allah rızası için kıymetini bil. ve kadınlar kulübünü daha sık takip et. eşinden dayak yiyenler aldatılanlar, terkedilenler, kendi evinin bakımını yaptırdığı yetmiyormuş gibi zorla annesinin temizliğini yaptıranlar, evden dışarı çıkartmayanlar, çıkartsa da çalıştırıp karısından maaş kartını alanlar üstüne evde köle muamelesi yapanlar ve bunlar üzerine tv karşısında horlayan adamlardan dolu türkiye. boşanmak da öyle kolay bir şey değil. adamı 40 yıl yaşlandırıyor. sen sadece kötüsüyle sınanmadığın için iyisini farkında değilsin. umarım kaybetmezsin eşini. belki de yeni evlisin diye bu süreçten geçiyorsundur. normal ama bir an önce silkelenmelisin. hem bekar hayatındaki keyfi ne kadar daha süre yaşayabilecektin ki? gezip tozduğun arkadaşların evlenip sorumluluk sahibi olduğunda sana vakit mi ayırabilecekler? ya da kendin bile takılsan birine ihtiyaç duymayacak mısın? özlemeyecek misin bu kadar iyi eşini? Allah huzurunuzu arttırsın ve yuvanızı korusun diyorum amin amin..

fernandohoze · 20 Ekim 2014

gevese .!.:
Açık sözlü dobra biriyim eğlenceli ama evini mabedi gibi kullanan ve huzurun en doruk zamanını evimde yaşadığımı iddia ederim. Ama evlendiğim günden beri evimde huzur bulamıyor hatta evimden nefret ediyorum. Her gelen pozitif bir enerjiyle evime bayıldığını söylüyor ama ben burayı bir cehennem havasında gördüğüm için 'Teşekkürler' deyip susuyorum. Bundan tam 1 yıl öncesine kadar bekardım. Evet yanlış okumadınız tam 1 yıl. Ama eşim ne kadar harika bir insan olursa olsun (ki çok efendi dürüst ve çalışkandır. Romantik ve süpriz yapmayı seven bir adamdır.) ben artık evli olmaktan sıkıldım. Bir kaç kez bunu konuşmaya çalıştık ama bi türlü geçmiyor bu sıkılma hissi. Evden eşyalardan ondan içinde bulunduğum herşeyden. Bilmiyorum ama bekar hayatım evliykenden 100.000 kat daha rahat ve daha keyifliydi. İlk zamanlar çocuk yapsam mı diye düşündüm ama çocuk istemiyordum bunu sırf erken anne olayım diye yapamayacaktım. Çalışmamı istemiyor ''herşeyimiz var araban kapıda istediğin yere git'' diyor ve bunları çok içten söylemesine rağmen bana batıyor. Sürekli beraberiz ev işi yapmaktan hiç hoşlanmıyorum kadın çağırıyor ama kadın haftada 1 geliyor yine işler 6 gün bana kalıyor. Bi kaç kez boşanmak istediğimi söyledim sevgim bitti dedim ailemle konuştum ama ailem içinde olduğum buhran depresyon ne dersiniz bilmiyorum ama duruma saçmalama flan diye yaklaştı. Bana bitecek gibi geliyor. Ama kafam karışık lütfen bi çözüm sunun.

eşine acıdım...

misscareful86 · 20 Ekim 2014

gevese .!.:
Açık sözlü dobra biriyim eğlenceli ama evini mabedi gibi kullanan ve huzurun en doruk zamanını evimde yaşadığımı iddia ederim. Ama evlendiğim günden beri evimde huzur bulamıyor hatta evimden nefret ediyorum. Her gelen pozitif bir enerjiyle evime bayıldığını söylüyor ama ben burayı bir cehennem havasında gördüğüm için 'Teşekkürler' deyip susuyorum. Bundan tam 1 yıl öncesine kadar bekardım. Evet yanlış okumadınız tam 1 yıl. Ama eşim ne kadar harika bir insan olursa olsun (ki çok efendi dürüst ve çalışkandır. Romantik ve süpriz yapmayı seven bir adamdır.) ben artık evli olmaktan sıkıldım. Bir kaç kez bunu konuşmaya çalıştık ama bi türlü geçmiyor bu sıkılma hissi. Evden eşyalardan ondan içinde bulunduğum herşeyden. Bilmiyorum ama bekar hayatım evliykenden 100.000 kat daha rahat ve daha keyifliydi. İlk zamanlar çocuk yapsam mı diye düşündüm ama çocuk istemiyordum bunu sırf erken anne olayım diye yapamayacaktım. Çalışmamı istemiyor ''herşeyimiz var araban kapıda istediğin yere git'' diyor ve bunları çok içten söylemesine rağmen bana batıyor. Sürekli beraberiz ev işi yapmaktan hiç hoşlanmıyorum kadın çağırıyor ama kadın haftada 1 geliyor yine işler 6 gün bana kalıyor. Bi kaç kez boşanmak istediğimi söyledim sevgim bitti dedim ailemle konuştum ama ailem içinde olduğum buhran depresyon ne dersiniz bilmiyorum ama duruma saçmalama flan diye yaklaştı. Bana bitecek gibi geliyor. Ama kafam karışık lütfen bi çözüm sunun.

evde çok oturmaktan doğan rahat batma sendromu yaşıyorsun galiba hemen bir işe gir bak sıkılmaya vakit bulabiliyormusun :KK53:

isimsizcisim · 20 Ekim 2014

Anladım ben
yazarın derdi; Dertsizlik :)

Viserion · 20 Ekim 2014

ne güzel mutlu bir yuvan varmış bunların tadını çıkarmak yerine mutlu olmaya çalış binlerce genç kız böyle bir evlilik böyle bir eş ister.bence yeni evinde isteyerek kendin temizle kendin istediğin yemekleri yap zamanla bu seni mutlu eder ama isteyerek yaparsan mutlu olursun istemezsen hepsi gider

ecrinnur1 · 20 Ekim 2014

gevese .!.:
Açık sözlü dobra biriyim eğlenceli ama evini mabedi gibi kullanan ve huzurun en doruk zamanını evimde yaşadığımı iddia ederim. Ama evlendiğim günden beri evimde huzur bulamıyor hatta evimden nefret ediyorum. Her gelen pozitif bir enerjiyle evime bayıldığını söylüyor ama ben burayı bir cehennem havasında gördüğüm için 'Teşekkürler' deyip susuyorum. Bundan tam 1 yıl öncesine kadar bekardım. Evet yanlış okumadınız tam 1 yıl. Ama eşim ne kadar harika bir insan olursa olsun (ki çok efendi dürüst ve çalışkandır. Romantik ve süpriz yapmayı seven bir adamdır.) ben artık evli olmaktan sıkıldım. Bir kaç kez bunu konuşmaya çalıştık ama bi türlü geçmiyor bu sıkılma hissi. Evden eşyalardan ondan içinde bulunduğum herşeyden. Bilmiyorum ama bekar hayatım evliykenden 100.000 kat daha rahat ve daha keyifliydi. İlk zamanlar çocuk yapsam mı diye düşündüm ama çocuk istemiyordum bunu sırf erken anne olayım diye yapamayacaktım. Çalışmamı istemiyor ''herşeyimiz var araban kapıda istediğin yere git'' diyor ve bunları çok içten söylemesine rağmen bana batıyor. Sürekli beraberiz ev işi yapmaktan hiç hoşlanmıyorum kadın çağırıyor ama kadın haftada 1 geliyor yine işler 6 gün bana kalıyor. Bi kaç kez boşanmak istediğimi söyledim sevgim bitti dedim ailemle konuştum ama ailem içinde olduğum buhran depresyon ne dersiniz bilmiyorum ama duruma saçmalama flan diye yaklaştı. Bana bitecek gibi geliyor. Ama kafam karışık lütfen bi çözüm sunun.

Size rahat batmış. Şu saydığınız yaşam şartlarına, eşiniz gibi bir eşe sahip olmak öyle kolay değil. Siz hiç zorluk çekmeden hepsine sahip olmuşsunuz. Evlilik oyunmuyduda sıkıldım, bitsin diyorsunuz. Şımarıklık yaptığınız, başkada bi şey değil.

dumanseda122 · 20 Ekim 2014

aşk yok tek açıklaması...

Yardımlar için teşekkürler

Ne mutlu Türküm diyene!

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Aktif Üye

Yokluk içinde Cumhuriyeti kuranların torunuyuz.

Fake ül Zabıta

Çay' bırak o day'mın.

Popüler Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Süper Fantastik Üye

Pelin-

Guru

kader seni güldürmüyosa espriyi anlamamışsın...

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Aktif Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Aktif Üye

Benzer Konular