Ya ne alaka..hiç sevmediğim genellemeler.
Ben 91liyim. 22 yaşındayken Arap bir çocuğa aşık oldum. Gözümde baloncuklar,uçan kuşlar...
Çocuk bana 23 yaşında olduğunu söylemişti. Kimliğini de görmüştüm,1990 yazıyordu.
Megersem Arapçada 5 rakamı sıfır diye yazılıyormus. Benim bebe benden 4 yaş küçükmüş! 'ovgudugudu' yapar birakirim diye soyleyememis.
Yani çocuk daha 19una varmamis biz bir ilişkiye başlarken. Ama o kadar olgun bir çocuktu ki, evini çekip çevirirdi,işinden arta kalan zamanlarda Arap turistlere yardımcı olur, ek gelir kazanırdı... Düşünceli biriydi, karakteri oturmuştu. ani atakları vs yoktu.
Sonra biz ayrıldık, hayatıma başka birini aldım, benden 2 yaş büyük. O zamanlar ben 25im,o 27
Ama nerede 27? Guzel bir okulun guzel bir bölümünü kazanmış,seneler boyu bitirememis. Hayatında bir gün para kazanmamis, hala annesinden harçlık alan, nerede ne söyleyeceğini bilmeyen,herşeyi dalgaya alan, kişisel gelişimini tamamlamış adamın tekiydi.
Bu yaz da biriyle tanıştım (neyse ki flört aşamasında kestmim konuşmayı) Onun da yaşı 29. Babası vefat etmis o bebekken..bu yüzden herkesin kendisine bakması gerektiğini düşünüyor. Hala halalarindan amcalarindan maddi beklentisi var, asalak yaşam formundan bir canlıydı o da...
Yani şöyle bir bakınca maaziye diyorum ki yaşın ne önemi var? Sanki yaş ile beraber Kamil mi oluyor insan? Hayır. Kendini gelistirmediyse sadece yaşlanmış oluyor.
O yüzden benim hiç yaş takıntım yok. Saçma buluyorum. +/-10 olan herkesle ilisiiye başlayabilirim