Yaşadığım bebek kaybı,psikolojim ve korkularım...

Aneksenamunnn · 31 Ocak 2020

Kızlar merhaba.1 buçuk yıllık evliyim ve eşimle bebek düşündük.Daha doğrusu o çok istedi ben de kıramadım gibi bir şey oldu.Sonra hamile olduğumu öğrendiğimde depresyona girdim.Betim benzim attı,ölü gibi bakıyordum etrafa...Sürekli ağlıyordum,aynaya bakınca kendimi çok çirkin hissediyordum tam anlamıyla depresyona girmiştim.Masa başı iş bile olsa bir yazı bile yazasım gelmiyordu lavaboya gitmek için bile yürüyesim gelmiyordu o derece...Herkes neyin var dedikçe daha kötü oluyordum.Eşime çok patladım idare etti ama en son beni uyardı bak hamilesin ama biraz daha anlayışlı olmaya çalış diye.O zaman da deli gibi ağladım daha 1 ay oldu katlanamadın falan diye...En son ertesi gün de bebeğin kalbinin durduğunu öğrendim.O an bana Allahın ceza verdiğini düşündüm ama elimde değildi.Kürtaj ve yaşadığım o korku da beni berbat yaptı derken araştırmalara başlayıp kan pıhtılaşmam olduğunu öğrendim.Sonra da yumurtalığımda kist oluştuğunu...Kendimi sağlıksız hissetmeye başladım derken 2 ay içinde ancak toparlandım.Gerçekten de bu sefer bebek istedim.Neden bilmiyorum ama bu sefer çok istedim.Şimdi de hamile olduğumu sadece evde yaptığım testten öğrendim doktora yarın gideceğim.Ve her gün iğne olucam ve eşim suriye sınırına gidiyor 2 günde bir.Yani bir gece oluyor bir gece olmuyor.Şimdi her an düşük yapmaktan korkup ve kendime her gün iğne yapmak ve gece tek kalmak...Üstelik bu sefer kimseye hamile olduğumu da söylememe kararı almışken...Morale ihtiyacım var kızlar...Çok şükrediyorum şuan ama bir yandan da iğne ve yalnızlık ve pıhtılaşma nedeniyle bir şey olur mu korkularım var...Anneme söylüyorum tek bunu o da benden evhamlı çok endişelerimi söyleyemiyorum.Sizden biraz moral istiyorum başka konuşacak kimsem yok...eşim sonuçta erkek hallederiz sen üstesinden gelirsin diyor ama bunu bayanlarla konuşma ihtiyacı hissediyorum...Tekrar depresyona girmeme çabalarındayım.Teşekkür ederim kızlar buraya kadar okumuşsanız bile Allah razı olsun şuan çok duygusalım gözlerim doldu yine...Bir de eşim için de korkuyorum..ya ona bir şey olursa diye

gulendam_34 · 31 Ocak 2020

Allah ın izni ile atlatırsınız geçer
eşinizde sağ salim gelir yanınıza görevlerinden sonra Rabbimin izni ile
bol bol dua
bide konuş kuzucuğunla :)

Aneksenamunnn · 31 Ocak 2020

gulendam_34 .!.:
Allah ın izni ile atlatırsınız geçer
eşinizde sağ salim gelir yanınıza görevlerinden sonra Rabbimin izni ile
bol bol dua
bide konuş kuzucuğunla :)

sağ ol canım konuşayım da beni bırakmasın :)

Feslegen Kokulu Nane · 31 Ocak 2020

Hamilelikte hepimiz aynı kaygıları yaşadık canım. Hamileyken ben de bazen sinirlenip " sana kim dedi hamile kal, cok mu acelesi vardi " diye dayanamayip söylediğim olmuştur. (Allah affetsin ). Çünkü gerçekten çok zor bir süreç. Bunlar normal şeyler. Kendine kızma, Allaha sığın, tevekkül et. Annen varsa bit müddet yanına git. Toparlayınca gelirsin evine

Gelinlerce · 31 Ocak 2020

bende hamile olduğumu öğrendim evet çok büyük korkularım var her şeyi çok düşünüyorum ama en büyük şükür sebebim. mercimeğim var diye şuan depresyona girmek en büyük haksızlık olurdu diye düşünüyorum.

Minel_ask · 31 Ocak 2020

ben depresyona kendi isteginizle girdiginizi sanmıyorum..sizce etkisi varmı? Yani olumsuz duygularmi beslediniz tam anlayamadım.gebelkte beni zorlayan en büyük ssey mide bulantıları oldu yoksa olumsuz duyguları isteyerek taşımamişsınızdır.hormonlar baya alt üst oluyor çünkü.igne vurulmakta birşey yok korkmayın.yatarak vurun ve bir tane buz edinin.vurmadan önce buzla bölgeyi uyuşturup vurun.alisacaksiniz.esim yok tek başına nasıl vuracağım falan bana olaylara çok dramatik baktığınız fikrini uyandırdı.oncelikle şükredin gebe kalabilmiş siniz biraz bakış acinizi düzeltin.pozitif bakin

TheQueeninthenorth · 31 Ocak 2020

9 ay yüreğim ağzımda gezdim cunku öncesinde ben de bir kayıp yaşamıştım. Ama allah ona omur verdiyse dünyaya gelecek. Şimdi geriye dönüp bakınca keske hamileliğimi zehir etmeseydim diyorum çünkü boşunaymış. Allah'a şükret ve tevekkül et. Ins sağlıkla kucağına alacaksın

Loreth · 31 Ocak 2020

Geçmiş olsun, duygusal olarak insanı çok yıpratan bir şey bebek kaybı, üzüntünüzü anlıyorum. İlk kızım tüp bebekti, önce üçüzlerdi, tek yumurta ikizi olan bebeklerimi kaybettim. Geride sarılacak sağlıklı bir bebeğim olduğu için çabuk atlattım ama yine de zordu. Sizin için daha zor olmalı. Lakin bunu Allah'ın bir cezası olarak görmeniz ne büyük yanlış, niye kendinize eziyet ediyorsunuz? Zaten oluşan hamilelikler için ilk 3 ay tehlikelidir ve düşük olma ihtimali yüksektir. İçine girdiğiniz psikolojiye gelince, hamileliği boyunca bunu kabul edememiş, depresyona girmiş insanlar var. Depresyon sadece lohusalığa has bir duygu değil ki. Bazen bile isteye hamile kalanlar bile yaşayabiliyor bunları. İnsanın hayatını fazlasıyla değiştirecek bir milat çünkü bir çocuğa sahip olmak. Herkes aynı soğukkanlılık ve mutlulukla karşılayamayabilir bu haberi, insanlık hali. Önemli olan bunun farkında olmak, gerekiyorsa destek almak... Ama Allah'ın bir cezası değil bu. Ha ille ki inançlarıma bağlayacağım diyorsanız, her şerde bir hayır vardır sözüne bağlayın o zaman. Şahsen beni yaratan gücün, bazen içine düştüğüm, kimseye bir zararı olmayan, sadece şahsımla ilgili ve tamamen insani duygularımdan kaynaklı gel-gitlerim için beni cezalandıracağını asla düşünmüyorum. Olumsuz duygulardan kurtulun. Umarım bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız.

asyamelekkk · 31 Ocak 2020

Aneksenamunnn .!.:
Kızlar merhaba.1 buçuk yıllık evliyim ve eşimle bebek düşündük.Daha doğrusu o çok istedi ben de kıramadım gibi bir şey oldu.Sonra hamile olduğumu öğrendiğimde depresyona girdim.Betim benzim attı,ölü gibi bakıyordum etrafa...Sürekli ağlıyordum,aynaya bakınca kendimi çok çirkin hissediyordum tam anlamıyla depresyona girmiştim.Masa başı iş bile olsa bir yazı bile yazasım gelmiyordu lavaboya gitmek için bile yürüyesim gelmiyordu o derece...Herkes neyin var dedikçe daha kötü oluyordum.Eşime çok patladım idare etti ama en son beni uyardı bak hamilesin ama biraz daha anlayışlı olmaya çalış diye.O zaman da deli gibi ağladım daha 1 ay oldu katlanamadın falan diye...En son ertesi gün de bebeğin kalbinin durduğunu öğrendim.O an bana Allahın ceza verdiğini düşündüm ama elimde değildi.Kürtaj ve yaşadığım o korku da beni berbat yaptı derken araştırmalara başlayıp kan pıhtılaşmam olduğunu öğrendim.Sonra da yumurtalığımda kist oluştuğunu...Kendimi sağlıksız hissetmeye başladım derken 2 ay içinde ancak toparlandım.Gerçekten de bu sefer bebek istedim.Neden bilmiyorum ama bu sefer çok istedim.Şimdi de hamile olduğumu sadece evde yaptığım testten öğrendim doktora yarın gideceğim.Ve her gün iğne olucam ve eşim suriye sınırına gidiyor 2 günde bir.Yani bir gece oluyor bir gece olmuyor.Şimdi her an düşük yapmaktan korkup ve kendime her gün iğne yapmak ve gece tek kalmak...Üstelik bu sefer kimseye hamile olduğumu da söylememe kararı almışken...Morale ihtiyacım var kızlar...Çok şükrediyorum şuan ama bir yandan da iğne ve yalnızlık ve pıhtılaşma nedeniyle bir şey olur mu korkularım var...Anneme söylüyorum tek bunu o da benden evhamlı çok endişelerimi söyleyemiyorum.Sizden biraz moral istiyorum başka konuşacak kimsem yok...eşim sonuçta erkek hallederiz sen üstesinden gelirsin diyor ama bunu bayanlarla konuşma ihtiyacı hissediyorum...Tekrar depresyona girmeme çabalarındayım.Teşekkür ederim kızlar buraya kadar okumuşsanız bile Allah razı olsun şuan çok duygusalım gözlerim doldu yine...Bir de eşim için de korkuyorum..ya ona bir şey olursa diye

canım ne güzel hamile kalmışsın Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin inşallah. isteyip de bebek sahibi olamayan o kadar fazla insan var ki Allah ne büyük sevinç olmalı ki sana tekrar nasip etmiş böyle bir mucizeyi bol bol dua et. senden canından etinden parçandan bir evladın olacak onu istememek niye, aksine senin mutluluk sebebin olmalı o minik yavru, senin yaşama dört elle tutunma sebebin olmalı bu yüzden depresyonu unut bunalıma girmemek için çoook güzel bir sebebin var :) . kendine genişlik ver her şeyi kafana takma. Eşin yanında olamıyorsa ailenin yanında kal yalnız kalma. Ama her zaman Allaha bol bol dua et, iyisi de kötüsü de her şey ondan gelir inşallah hayırlısını nasip eder.

nelluniverso · 31 Ocak 2020

Aneksenamunnn .!.:
Kızlar merhaba.1 buçuk yıllık evliyim ve eşimle bebek düşündük.Daha doğrusu o çok istedi ben de kıramadım gibi bir şey oldu.Sonra hamile olduğumu öğrendiğimde depresyona girdim.Betim benzim attı,ölü gibi bakıyordum etrafa...Sürekli ağlıyordum,aynaya bakınca kendimi çok çirkin hissediyordum tam anlamıyla depresyona girmiştim.Masa başı iş bile olsa bir yazı bile yazasım gelmiyordu lavaboya gitmek için bile yürüyesim gelmiyordu o derece...Herkes neyin var dedikçe daha kötü oluyordum.Eşime çok patladım idare etti ama en son beni uyardı bak hamilesin ama biraz daha anlayışlı olmaya çalış diye.O zaman da deli gibi ağladım daha 1 ay oldu katlanamadın falan diye...En son ertesi gün de bebeğin kalbinin durduğunu öğrendim.O an bana Allahın ceza verdiğini düşündüm ama elimde değildi.Kürtaj ve yaşadığım o korku da beni berbat yaptı derken araştırmalara başlayıp kan pıhtılaşmam olduğunu öğrendim.Sonra da yumurtalığımda kist oluştuğunu...Kendimi sağlıksız hissetmeye başladım derken 2 ay içinde ancak toparlandım.Gerçekten de bu sefer bebek istedim.Neden bilmiyorum ama bu sefer çok istedim.Şimdi de hamile olduğumu sadece evde yaptığım testten öğrendim doktora yarın gideceğim.Ve her gün iğne olucam ve eşim suriye sınırına gidiyor 2 günde bir.Yani bir gece oluyor bir gece olmuyor.Şimdi her an düşük yapmaktan korkup ve kendime her gün iğne yapmak ve gece tek kalmak...Üstelik bu sefer kimseye hamile olduğumu da söylememe kararı almışken...Morale ihtiyacım var kızlar...Çok şükrediyorum şuan ama bir yandan da iğne ve yalnızlık ve pıhtılaşma nedeniyle bir şey olur mu korkularım var...Anneme söylüyorum tek bunu o da benden evhamlı çok endişelerimi söyleyemiyorum.Sizden biraz moral istiyorum başka konuşacak kimsem yok...eşim sonuçta erkek hallederiz sen üstesinden gelirsin diyor ama bunu bayanlarla konuşma ihtiyacı hissediyorum...Tekrar depresyona girmeme çabalarındayım.Teşekkür ederim kızlar buraya kadar okumuşsanız bile Allah razı olsun şuan çok duygusalım gözlerim doldu yine...Bir de eşim için de korkuyorum..ya ona bir şey olursa diye

Üstesinden gelirsiniz. Çok kötü olursanız anında ambulans cagirirsiniz zaten gelirler.

Aneksenamunnn · 31 Ocak 2020

Minel_ask .!.:
ben depresyona kendi isteginizle girdiginizi sanmıyorum..sizce etkisi varmı? Yani olumsuz duygularmi beslediniz tam anlayamadım.gebelkte beni zorlayan en büyük ssey mide bulantıları oldu yoksa olumsuz duyguları isteyerek taşımamişsınızdır.hormonlar baya alt üst oluyor çünkü.igne vurulmakta birşey yok korkmayın.yatarak vurun ve bir tane buz edinin.vurmadan önce buzla bölgeyi uyuşturup vurun.alisacaksiniz.esim yok tek başına nasıl vuracağım falan bana olaylara çok dramatik baktığınız fikrini uyandırdı.oncelikle şükredin gebe kalabilmiş siniz biraz bakış acinizi düzeltin.pozitif bakin

Size göre eşim yok tek başıma iğne olucam dramatik gelmiş olabilir tabi Allah kimseye yaşatmasın.Şükrettiğimi yazmıştım gebe kalmama çok şükür tabii ki ona sevincim ayrı

Aneksenamunnn · 31 Ocak 2020

Queeninthenorth .!.:
9 ay yüreğim ağzımda gezdim cunku öncesinde ben de bir kayıp yaşamıştım. Ama allah ona omur verdiyse dünyaya gelecek. Şimdi geriye dönüp bakınca keske hamileliğimi zehir etmeseydim diyorum çünkü boşunaymış. Allah'a şükret ve tevekkül et. Ins sağlıkla kucağına alacaksın

İnşallah sağ ol canım

tatlicincap · 31 Ocak 2020

Aneksenamunnn .!.:
Kızlar merhaba.1 buçuk yıllık evliyim ve eşimle bebek düşündük.Daha doğrusu o çok istedi ben de kıramadım gibi bir şey oldu.Sonra hamile olduğumu öğrendiğimde depresyona girdim.Betim benzim attı,ölü gibi bakıyordum etrafa...Sürekli ağlıyordum,aynaya bakınca kendimi çok çirkin hissediyordum tam anlamıyla depresyona girmiştim.Masa başı iş bile olsa bir yazı bile yazasım gelmiyordu lavaboya gitmek için bile yürüyesim gelmiyordu o derece...Herkes neyin var dedikçe daha kötü oluyordum.Eşime çok patladım idare etti ama en son beni uyardı bak hamilesin ama biraz daha anlayışlı olmaya çalış diye.O zaman da deli gibi ağladım daha 1 ay oldu katlanamadın falan diye...En son ertesi gün de bebeğin kalbinin durduğunu öğrendim.O an bana Allahın ceza verdiğini düşündüm ama elimde değildi.Kürtaj ve yaşadığım o korku da beni berbat yaptı derken araştırmalara başlayıp kan pıhtılaşmam olduğunu öğrendim.Sonra da yumurtalığımda kist oluştuğunu...Kendimi sağlıksız hissetmeye başladım derken 2 ay içinde ancak toparlandım.Gerçekten de bu sefer bebek istedim.Neden bilmiyorum ama bu sefer çok istedim.Şimdi de hamile olduğumu sadece evde yaptığım testten öğrendim doktora yarın gideceğim.Ve her gün iğne olucam ve eşim suriye sınırına gidiyor 2 günde bir.Yani bir gece oluyor bir gece olmuyor.Şimdi her an düşük yapmaktan korkup ve kendime her gün iğne yapmak ve gece tek kalmak...Üstelik bu sefer kimseye hamile olduğumu da söylememe kararı almışken...Morale ihtiyacım var kızlar...Çok şükrediyorum şuan ama bir yandan da iğne ve yalnızlık ve pıhtılaşma nedeniyle bir şey olur mu korkularım var...Anneme söylüyorum tek bunu o da benden evhamlı çok endişelerimi söyleyemiyorum.Sizden biraz moral istiyorum başka konuşacak kimsem yok...eşim sonuçta erkek hallederiz sen üstesinden gelirsin diyor ama bunu bayanlarla konuşma ihtiyacı hissediyorum...Tekrar depresyona girmeme çabalarındayım.Teşekkür ederim kızlar buraya kadar okumuşsanız bile Allah razı olsun şuan çok duygusalım gözlerim doldu yine...Bir de eşim için de korkuyorum..ya ona bir şey olursa diye

Geçen yine bir konuya yazmıştım. Annelik koskocaman bir şüphe bulutu. Bu bulutun içine girmek için doğurmuş olmak da gerekmiyormuş, bunu anladım. Güzel düşünün ki, her şey güzel olsun. Alacak nefesi olan ne yaparsanız yapın doğuyor. Güzel günler çok yakında. Sağlıcakla alın kucağınıza inşallah.

Aneksenamunnn · 31 Ocak 2020

Mistik hanim .!.:
Üstesinden gelirsiniz. Çok kötü olursanız anında ambulans cagirirsiniz zaten gelirler.

sağ olun inşallah üstesinden gelicem

Aneksenamunnn · 31 Ocak 2020

Loreth .!.:
Geçmiş olsun, duygusal olarak insanı çok yıpratan bir şey bebek kaybı, üzüntünüzü anlıyorum. İlk kızım tüp bebekti, önce üçüzlerdi, tek yumurta ikizi olan bebeklerimi kaybettim. Geride sarılacak sağlıklı bir bebeğim olduğu için çabuk atlattım ama yine de zordu. Sizin için daha zor olmalı. Lakin bunu Allah'ın bir cezası olarak görmeniz ne büyük yanlış, niye kendinize eziyet ediyorsunuz? Zaten oluşan hamilelikler için ilk 3 ay tehlikelidir ve düşük olma ihtimali yüksektir. İçine girdiğiniz psikolojiye gelince, hamileliği boyunca bunu kabul edememiş, depresyona girmiş insanlar var. Depresyon sadece lohusalığa has bir duygu değil ki. Bazen bile isteye hamile kalanlar bile yaşayabiliyor bunları. İnsanın hayatını fazlasıyla değiştirecek bir milat çünkü bir çocuğa sahip olmak. Herkes aynı soğukkanlılık ve mutlulukla karşılayamayabilir bu haberi, insanlık hali. Önemli olan bunun farkında olmak, gerekiyorsa destek almak... Ama Allah'ın bir cezası değil bu. Ha ille ki inançlarıma bağlayacağım diyorsanız, her şerde bir hayır vardır sözüne bağlayın o zaman. Şahsen beni yaratan gücün, bazen içine düştüğüm, kimseye bir zararı olmayan, sadece şahsımla ilgili ve tamamen insani duygularımdan kaynaklı gel-gitlerim için beni cezalandıracağını asla düşünmüyorum. Olumsuz duygulardan kurtulun. Umarım bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız.

Şuan Allahın bir cezası olarak düşünmüyorum sakin kafayla ama o zamanlar öyle düşündüm ve bir arkadaşım dedi ki annem kardeşimi hiç istemiyordu ve düşsün onu doğurmak istemiyorum diye bas bas bağırıyordu dedi ve kardeşim doğdu.Emin ol onla alakası yok düşseydi annemin düşerdi demişti...çok haklıydı...Umarım canım inş sağlıklı bir şekilde kucağıma alırım bebeğimi sağ olasın

Aneksenamunnn · 31 Ocak 2020

asyamelekkk .!.:
canım ne güzel hamile kalmışsın Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin inşallah. isteyip de bebek sahibi olamayan o kadar fazla insan var ki Allah ne büyük sevinç olmalı ki sana tekrar nasip etmiş böyle bir mucizeyi bol bol dua et. senden canından etinden parçandan bir evladın olacak onu istememek niye, aksine senin mutluluk sebebin olmalı o minik yavru, senin yaşama dört elle tutunma sebebin olmalı bu yüzden depresyonu unut bunalıma girmemek için çoook güzel bir sebebin var :) . kendine genişlik ver her şeyi kafana takma. Eşin yanında olamıyorsa ailenin yanında kal yalnız kalma. Ama her zaman Allaha bol bol dua et, iyisi de kötüsü de her şey ondan gelir inşallah hayırlısını nasip eder.

Sağ ol canım haklısın

Aneksenamunnn · 31 Ocak 2020

sanabenzeyenlervar .!.:
Geçen yine bir konuya yazmıştım. Annelik koskocaman bir şüphe bulutu. Bu bulutun içine girmek için doğurmuş olmak da gerekmiyormuş, bunu anladım. Güzel düşünün ki, her şey güzel olsun. Alacak nefesi olan ne yaparsanız yapın doğuyor. Güzel günler çok yakında. Sağlıcakla alın kucağınıza inşallah.

Amin canım Allah razı olsun

-Thanatos- · 31 Ocak 2020

Kıramadım diyip bebek yapılır mı Allah aşkına?
Hazır değilmişsiniz işte. Bence bir süre denemeyin, belli ki kaybettiğinizi yerine koymaya çalışıyorsunuz ama yeniden depresyona girmeyeceğinizin garantisini kimse veremez.

Nurozden · 31 Ocak 2020

Aneksenamunnn .!.:
Kızlar merhaba.1 buçuk yıllık evliyim ve eşimle bebek düşündük.Daha doğrusu o çok istedi ben de kıramadım gibi bir şey oldu.Sonra hamile olduğumu öğrendiğimde depresyona girdim.Betim benzim attı,ölü gibi bakıyordum etrafa...Sürekli ağlıyordum,aynaya bakınca kendimi çok çirkin hissediyordum tam anlamıyla depresyona girmiştim.Masa başı iş bile olsa bir yazı bile yazasım gelmiyordu lavaboya gitmek için bile yürüyesim gelmiyordu o derece...Herkes neyin var dedikçe daha kötü oluyordum.Eşime çok patladım idare etti ama en son beni uyardı bak hamilesin ama biraz daha anlayışlı olmaya çalış diye.O zaman da deli gibi ağladım daha 1 ay oldu katlanamadın falan diye...En son ertesi gün de bebeğin kalbinin durduğunu öğrendim.O an bana Allahın ceza verdiğini düşündüm ama elimde değildi.Kürtaj ve yaşadığım o korku da beni berbat yaptı derken araştırmalara başlayıp kan pıhtılaşmam olduğunu öğrendim.Sonra da yumurtalığımda kist oluştuğunu...Kendimi sağlıksız hissetmeye başladım derken 2 ay içinde ancak toparlandım.Gerçekten de bu sefer bebek istedim.Neden bilmiyorum ama bu sefer çok istedim.Şimdi de hamile olduğumu sadece evde yaptığım testten öğrendim doktora yarın gideceğim.Ve her gün iğne olucam ve eşim suriye sınırına gidiyor 2 günde bir.Yani bir gece oluyor bir gece olmuyor.Şimdi her an düşük yapmaktan korkup ve kendime her gün iğne yapmak ve gece tek kalmak...Üstelik bu sefer kimseye hamile olduğumu da söylememe kararı almışken...Morale ihtiyacım var kızlar...Çok şükrediyorum şuan ama bir yandan da iğne ve yalnızlık ve pıhtılaşma nedeniyle bir şey olur mu korkularım var...Anneme söylüyorum tek bunu o da benden evhamlı çok endişelerimi söyleyemiyorum.Sizden biraz moral istiyorum başka konuşacak kimsem yok...eşim sonuçta erkek hallederiz sen üstesinden gelirsin diyor ama bunu bayanlarla konuşma ihtiyacı hissediyorum...Tekrar depresyona girmeme çabalarındayım.Teşekkür ederim kızlar buraya kadar okumuşsanız bile Allah razı olsun şuan çok duygusalım gözlerim doldu yine...Bir de eşim için de korkuyorum..ya ona bir şey olursa diye

Benim gorumcemde kan pıhtılaşması yüzünden kaybetti çocuğunu geç farkedilmiş pihtilar. Şimdi oda 2.ye hamile iğnelerini hiç aksatmadan vurunuyor ilaçlarını düzenli içiyor 3 ayı kaldı doğuma çok şükür sağlığı da bozulmadı bu sefer kan değerleri falan arada düşüyor ama hemen toparlıyor geri inşallah sende oda sağlıklı bir şekilde alıcaksınız kucağınıza ama stres yapmaman gerek bebeğin için sen artık bi annesin bebeğini daha karnındayken üzme bırak şu stresi uzulmeyi onunla konuş onu sev beraber müzik dinleyin onlar hissediyor ve duyuyor bi zaman sonra . Iğneden de korkma hastaneye bile gitmene gerek yok kendin bile vurabilirsin o kadar basit gorumceme o gün evde kim varsa o vurur iğneyi kimse yoksa kendisi kendine vurur. Korkma herşey güzel olacak

askts · 31 Ocak 2020

Aneksenamunnn .!.:
Kızlar merhaba.1 buçuk yıllık evliyim ve eşimle bebek düşündük.Daha doğrusu o çok istedi ben de kıramadım gibi bir şey oldu.Sonra hamile olduğumu öğrendiğimde depresyona girdim.Betim benzim attı,ölü gibi bakıyordum etrafa...Sürekli ağlıyordum,aynaya bakınca kendimi çok çirkin hissediyordum tam anlamıyla depresyona girmiştim.Masa başı iş bile olsa bir yazı bile yazasım gelmiyordu lavaboya gitmek için bile yürüyesim gelmiyordu o derece...Herkes neyin var dedikçe daha kötü oluyordum.Eşime çok patladım idare etti ama en son beni uyardı bak hamilesin ama biraz daha anlayışlı olmaya çalış diye.O zaman da deli gibi ağladım daha 1 ay oldu katlanamadın falan diye...En son ertesi gün de bebeğin kalbinin durduğunu öğrendim.O an bana Allahın ceza verdiğini düşündüm ama elimde değildi.Kürtaj ve yaşadığım o korku da beni berbat yaptı derken araştırmalara başlayıp kan pıhtılaşmam olduğunu öğrendim.Sonra da yumurtalığımda kist oluştuğunu...Kendimi sağlıksız hissetmeye başladım derken 2 ay içinde ancak toparlandım.Gerçekten de bu sefer bebek istedim.Neden bilmiyorum ama bu sefer çok istedim.Şimdi de hamile olduğumu sadece evde yaptığım testten öğrendim doktora yarın gideceğim.Ve her gün iğne olucam ve eşim suriye sınırına gidiyor 2 günde bir.Yani bir gece oluyor bir gece olmuyor.Şimdi her an düşük yapmaktan korkup ve kendime her gün iğne yapmak ve gece tek kalmak...Üstelik bu sefer kimseye hamile olduğumu da söylememe kararı almışken...Morale ihtiyacım var kızlar...Çok şükrediyorum şuan ama bir yandan da iğne ve yalnızlık ve pıhtılaşma nedeniyle bir şey olur mu korkularım var...Anneme söylüyorum tek bunu o da benden evhamlı çok endişelerimi söyleyemiyorum.Sizden biraz moral istiyorum başka konuşacak kimsem yok...eşim sonuçta erkek hallederiz sen üstesinden gelirsin diyor ama bunu bayanlarla konuşma ihtiyacı hissediyorum...Tekrar depresyona girmeme çabalarındayım.Teşekkür ederim kızlar buraya kadar okumuşsanız bile Allah razı olsun şuan çok duygusalım gözlerim doldu yine...Bir de eşim için de korkuyorum..ya ona bir şey olursa diye

5 yıl önce Doğumda oğlumu kaybettim çok üzüldük. Kaç sene tekrar çocuk sahibi olmayı uğraştık olmadı. Pıhtılaşma varmış. Bu sene plansız Ramazan'da hamile kalmışım. Her gün iğne oldum son 1 ay şeker çıktı bir de insülin eklendi. Bu arada 9 yaşında engelli bir kızım var. 9 ay yüreğim ağzımda bekledim şükür 15 günlük oldu oğlum. İlaçlarını al mutlaka folik asiti 9 ay bırakma şeker yükleme haftası gelmeden 1-2 hafta önce açlık tokluk şekerini ölç gebelik şekeri ihtimaline karşı.. bir de bebeğinle konuş seni bekliyoruz seni seviyoruz diye.. 7. Aydan sonra hareketlerini sıkı takip et. Sen gayreti göster takdir Allah'ın.. sağlıkla kucağına al inşallah

Yaşadığım bebek kaybı,psikolojim ve korkularım...

Seni bekliyoruz kızım💗💗💗

inanmak yolun yarısıdır :)

Seni bekliyoruz kızım💗💗💗

Durmak, yıkılmaktan önceki son adımdır.

Aktif Üye

Previously lilla

Nirvana

Nirvana

Yeni Üye

Her birimiz kendimize ait bir Evrenin içinde

Seni bekliyoruz kızım💗💗💗

Seni bekliyoruz kızım💗💗💗

🌸开花了。20.08.20 🐣 🌸

Seni bekliyoruz kızım💗💗💗

Seni bekliyoruz kızım💗💗💗

Seni bekliyoruz kızım💗💗💗

Seni bekliyoruz kızım💗💗💗

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Üye

Guru

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency