Ya abidir yardım edilir annedir babadır dibine kadar bakılır. Benim sorunum şu kendim çok berbat durumdayım. Keşke ben ruh sağlığı düzgün bir birey olsam da aileme her açıdan çok faydalı olsam. Korkum ilerde hepimizin daha çok mağdur olması. Ben ağır hastayım ama hastaneye yatamıyorum.
Ya bu tip rahatsızlıklar genetik ailede yani abimde var anlattığım gibi. Ben aşırı hassas, kırılgan, takıntılı, depresyona eğilimli biriyim. Aşırı karamsarım duygusal ilişkilerde hem ben hatalar yaptım hem de karşıma kimi piç kimi karaktersiz kimi beni aldatan ama her seferinde suçu bana atan insanlar çıktı. Ben kendimi aşırı suçladım, sen sorunlusun dedim. Düşün düşün düşün psikolojim alt üst oldu ayrılıkları kaldıramadım. Kolum kesilmiş gibi oldum o insanlarla tekrar konuştum çünkü ölme aşamasındaydım ama istemediler e denedik olmadı modunda davrandılar. Hiçbir zaman sevilmediğimi düşündüm özgüvenim özsevgim özsaygım alt üst oldu. Kendimden nefret ettim hayattan koptum zaten son 3 yıl aktif bir şekilde depresyondayım. 33 yaşında bitti son görüştüğüm insanla. Bir baktım 36 yaşına gelmişim ve yapayalnızım tutuncak hiçbir dalım yok. Bu beni zaten zayıf bir insanım depresyona soktu.
Bi de son dönemde işte baskılar arttı, bir yandan okumaya çalışıyordum okulu yapamadım bırakıcam. Kaldıramadım bunları.