kızlar amacım kesinlikle melankoli ortamı oluşturmak değil ama ben sizlere bi soru sormak istiyorum.
başlıktan da anlaşılacağı üzere, yaşamak için öncelikli nedeniniz nedir? yani sizi yaşama bağlayan neden? aklınıza gelen ilk kişi veya amaç? vs..
ben başlıyorum : öylesine yaşıyorum. (neden, niçin diye lütfen sormayın. sizin cevaplarınızla zaten cevabımı almış olacağım.)
şimdiden çok teşekkürler...
Geçen gün bir radyo programında da dj aynı soruyu dinleyicilerine sormuştu, yaşamlarının değerini anlayabilmeleri için. Onu anımsadım.
Ben yaşam nedenlerimi kişiye yada sonu olan maddelere bağlamıyorum. Yani örneğin sevgilim için yaşıyorum desem, sevgilim olmadan önce yaşamıyor muydum ki yada sevgilimden ayrılınca hayata devam edemicek miyim? Ben onunla mı var oldum ki onsuzluk sonum olsun.
Benim nedenlerimden birkaçı;
Benim yerimde (elim ayağım var ve tutuyor, gözlerim görüyor, kendi işimi kendim görebiliryorum, hastalıklarla boğuşmuyorum v.b. çok şükür) olmak isteyen o kadar insan varken ben niye hayatımın kıymetini bilmiyip nankörlük edeyim ki? Hele engelli insanlarımızda ki o hayat sevincini, hayat mücadelesini görüpte biz nasıl kendi köşemize çekilebiliriz ki, bu onlara haksızlık olmaz mı?
Bu hayata ben gelmişsem, Allah bana bu lütufta bulunduysa bunun hakkını vermek için yaşamalıyım. Nasıl ki okula kayıt olursun da öğrencilik dönemin boyunca yapman gereken görevlerin olur. Aynen o şekilde benim inancıma göre de madem bu hayata geldim bu hayat okulunda yapmam gereken görevlerim, kulluğum mevcut. Ahiretimi kazanmak için yaşıyorum, dünya malının nimetinden faydalanmak için yaşıyorum. Allah'ın rızasını kazanmak için yaşıyorum.
Geçmişimde yaşadığım şuan yaşamakta olduğum ve geleceğimde yaşayacağım güzel, mutlu, sevgi dolu günlerim için yaşıyorum.
Madem yaşıyorum, boşuna yaşamamak için yaşıyorum.