Sizi anlayabiliyorum açıkçası ben de aynı durumdayım çünkü.Ergenliğin başından beri huyum falan hep değişti bu yüzden.Annem çocukken her şeyden mutlu olurdun şimdi tam tersi diyor hep.Hayattan zevk almıyorum günlerim çok monoton ve sıkıcı,kimseyle konuşasım kalmadı,yaşamak için yaşıyor gibiyim.Yine de zaman zaman iyi ki yaşıyorum dediğim zamanlar oluyor.İyi ki gelmişim dünyaya,iyiki bu insanlarla tanışmışım,iyiki anne ve babam var vs...Olumlu tarafından bakmaya çalışırsanız bunu bastırabiliyorsunuz.
Ayrıca çekip gitmek ya da her ne kadar söylemek istemesem de intihar arkanızdakileri düşünmemek olur,bencillik etmiş olursunuz.Çevrenizi değiştirin,hobi falan edinin,bol bol kitap okuyun.Ailenizle,sevdiklerinizle beraber olun.Çok sosyalleşmenize vs. gerek yok açıkçası aşırı sosyalliğin de zararlı olduğunu düşünüyorum.Sizi anlayacak insanlar yanınızda olsun yeter.