• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yaşlı ebeveyn sahibi olmak

Shusui .!.:
Çocukluk ve ilk gençlik yıllarımda hep annem babam bir gün ölecek diye düşünürdüm ve kahrolurdum. Kabuslar görürdüm, bir yere gitseler kafayı yerdim falan. Abime hep derdim ki anneme babama bir şey olsa naparız mahvoloruz , o da derdi ki korkma len ben varım bakarım sana. Ben 20 yaşındayken asla düşünmediğim ,daha önce aklıma bile gelmeyen bir şey oldu ve abim vefat etti. O günden beri korkmuyorum. Evet onlar ailemiz ama bir gün bizi bırakıp gidecekler. Bizde kendi çocuklarımızı bırakıp gideceğiz. Allah sıralı ölüm versin, kimseye evlat acısı yaşatmasın yeter.
Genişletmek için tıkla...
Allah rahmet eylesin🥲
 
Benimde kizimla aramda kırk yaş var babasınında 39.Ben neyseki yaşımı gostermiyorum o nedenle arkadaslarinin annelerinin yaninda hiç sırıtmıyorum.Bu yaş farkina ragmen ilişkimiz gayet iyi gayet anlayisli bir anne oldugumu düşünüyorum.Ergenlik çağında şu an herseyi gelir bana anlatir ben de olur olmaz herseye kızmadan dogruları neden öyle olmaması gerektigini açıklarım.Babasiylada iliskisi gayet iyi.Ne kadar ömrümüz olduguna gelince orasınıda Allah bilir umarım cok uzun yillar yaninda oluruz da korur kollariz onu.
 
ihanettengerikalan .!.:
merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Bu konuya benzer bir konuya yorum yapmıştım konu sahibi babasının 50 li yaşlarda ve hastalığı olduğunu eşi ısrar ettiği için çocuk sahibi olmak istediğini ama kız kardeş istemediğini bu yaşlarda sıkıntı olacağını yazdığı için linç yemişti. Ama sebeb sonuç ilişkisi olmuş sizin konunuz resmen :) Ben o yüzden karşıyım yaşın 50 li yaşlarda bir birey varsa çocuğun olmasına zira gerçekten çocuk ve aile için ciddi sıkıntılar doğuyor. Evet yapıp mutlu olanda var Allah sağlık vermiş ama bu zamanda artık erken ölümlerin daha da arttığı sağlığımızın gençlerde dahi kötüleştiği bir dönem. Benim annem ikinci evliliğini kendinden 20 yaş büyük biriyle yaptı annem şakasına çocuk istediğini söyleyince üvey babam çocuk bana dede mi diyecek baba mı saçmalama demiş kırk yılın başında doğru bi şey söylemiş iyi ki de olmamış gerçekten şimdi ayrıldılar mesela üvey babam üç kez kalp krizi iki kez beyin kanaması geçirdi geçen haftada trafik kazası geçirmiş takla atmış iki kez tövbe estağfirullah buna nasıl yorum yapılır bilmiyorum ama adam hala ayakta :D Ama çocuğu olsa psikolojisini düşünsene her an ölecek korkusu sağlığı kötü olduğu için hep endişe içinde bu açıdan bakmıyorlar hiç. Yok onlar istediği yaşta çocuk yapar baharlarını yaşamaya haklarını var biz yaşamasınlar demiyoruz zaten dibine kadar yaşasınlar ama çocuksuz :D Sizi anlıyorum o yüzden. Benim annem 47 yaşında şuan ben 25 yaşındayım. Şimdiden sağlık sorunları başladı şuan yalnız olduğu için bırakamıyorumda olduğum şehirde de iş bulamıyorum ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum gerçekten insanın ödü kopuyor bi şey olacak diye ama tartışmadan da olmuyor onun yaşı gereği sinir eden tavırları bizim gençliğimizin verdiği sabırsızlık bi arada olunca kavga çıkıyor sonra pişman oluyorsun :) Bu yüzden aileden uzak yaşamak iyi aslında en azından bi düzene alıştırıyorsun kendini.
 
Bir çocuğum olsun diye kendimi paralıyorum ne zamandır, şimdi bi düşünce aldı beni, ben kendimi bu kadar paralarken, zar zor doğurduğum bebe benden utanacak demek ki. Zalımsın dünya

Bu arada eşimin ve benim ailelerimiz çok genç öldüler, 45lerini bile göremediler. Ama babannem 95 yaşında ve hayatta, eşimin de dedesi ve babannesi 90+ ve hayatta

Yani boş triplere giriyorsunuz benim annem babam 22 yaşında çocuk sahibi oldular da yanımda mı kalabildiler? Hepsi bir gün ölecek ne mutlu ki size hala hayattalar ve yanınızdalar, eşim gencecik yaşında ebeveynlerinin kemoterapilerine koşturmak zorunda kaldı, yaşlı olsalar onları mı suçlayacaktık sizin gibi. Sanmıyorum. Kişilik meselesi.

Ha bir de yakın zamanda kuzenim vefat etti 35 yaşında ve 8 yaşında ikizleri vardı, onlar büyüyünce kime isyan etmeli. Kafanızın içindekini kullanın biraz, etrafınıza bakın insanlar neler yaşıyor.
 
Annem 21 yaşında beni doğurmuş babam 24 imiş. Sizin aksinize ben de okula başladığımda kimsenin benim annemi ciddiye almadığını düşünüyordum çünkü arkadaşlarımın anneleri daha bi anne anneydi benimki abla gibi 😃 o yüzden sanmayın ki diğer türlüsünde çok mutlu olacaktınız.
Ben 30larımın sonuna doğru anne olacağım şimdi bebek beklerken düşündüğüm hazırlandığım o kadar çok şey var ki bazen kendi kendime yahu beni Allah korumuş minicik bebek 21 ve 24 yaşında iki ebeveynle diye düşünüyorum 🙂 sorumluluk isteyen iş çünkü, gelişimi beslenmesi bilmem ne yani annem gibi yirmilerin başında aklım bi karış havada olsaydı acaba bebeğime yeterince özen gösteremez miydim diye düşünüyorum. Ölüm herkesin başında, artık yaştan ziyade nasıl yaşlanıyorlar diye bakın. Mutlular mı huzurlular mı stres kilo spor hareket bunlar önemli. İnsanı en çabuk stres çökertiyor
 
ihanettengerikalan .!.:
merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Ben de çok asi bir ergenlik geçirdim yaptıklarımı,söylediklerimi anlatmaya utanıyorum.Yaşlı değillerdi ama ergen aile çatışması yaş farkına bakmıyor.2O li yaşlarda ben de bunun vicdan azabını yaşadım çünkü erginliğe ulaştıkça aslında onların kaygılarını daha iyi anlayıp onların penceresinden bakabiliyorsunuz, işte bu noktada kendi hatalarınız da ayna gibi parlıyor gözünüze. Sonra öğretmen oldum tam ergenlerle çalışıyorum ve şunu çok net ve kesin şekilde ifade edebilirim. Eğer ki sallabaş,özgüvensiz,silik sönük değil ise her ergen aile ile çatışma yaşar.Bunun dozunu ayarlayan ergen değil ailedir.Aile ne kadar onun zıttına gider tatmin etmeyen yasaklar koyarsa o ölçüde tepki ile karşılaşır.Aile ne kadar bilinçli ne kadar bilgili ise kriz anlarını o derece iyi yönetir ve ergeni öfkelendirmez .Tabi her aile bir sene önce sözlerinden çıkmayan yavrularının bir sene sonra içinden çıkan şeytanı,kendilerine çemkirmesini kabullenemez ; bastırmaya çalıştıkça da daha büyük sorunlar yaşar çocuk gitgide aileden uzaklaşır.

Yani demek istediğim yaşadığınız durumlar sizin hatanız değildi, sağlıklı her bireyin yaşadığı sıradan durumlar.Aranızda 40 yaş fark olsa da 18 yaş fark olsa da aynılarını yaşayacaktınız.Ölümde yaştan bağımsız 90 yaşında dedesi sağ olan arkadaşım 36 yaşında aşılardan önce coronadan hayatını kaybetti.Biri 5 biri 2 yaşında iki evladı babasız kaldı.
 
ihanettengerikalan .!.:
merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Allah'ımmmmm 🙈16 sene sonra oğlum burada bu konuyu mu açacak 😅 O (inşallah) 20 yaşındayken ben 58 oluyorum 😃
 
ihanettengerikalan .!.:
merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Ben 26 yaşındayım annem beni 35 yaşında doğurmuş . Babamla ikisi yaşıt. Bende anaokuluna giderken arkadaşlarımın annelerinin anneme abla demesinden durumu çakmaya baslamistim .benimde annem ve babam geri kafalı değil modern ve anlayışlı. 20 yasinda insanlar ne kadar eğitimli olursa olsun hayata karşı deneyimsizlikten cahil oluyor .buyuzden olgun akıllı hayat tecrübesi olan ebeveynlere büyümenin heyet iyi olduğunu düşünüyorum ,🥰🥰🥰🥰🥰🥰
 
Son düzenleme:
ihanettengerikalan .!.:
merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Ben de aynı sorunları yaşadım. Annem beni dogurdugunda 32 babam 36 yaşındaymış. Size göre az tabi hatta bu devirde normal bile ama genel arkadaş çevremde gördüğüm kadarıyla ve o zamanlar için çok fazlaydı . Eskiden farkında değildim çok sonra annem kanser olunca ölüm korkusuyla fark ettim. Annemi kaybettim. Hep babamı da kaybetme korkusu yaşadım. Evlenirsem bir ailem olursa geçer diye düşündüm bu his ama geçmiyor çünkü içime işlemiş. Şimdi belki utanıyor onlara öfke duyuyor arkadaşlarına söylemeye utanıyor olabilirsin. Ama yaşın olgunlaştıkca bu durumun onların da elinde olmadığını fark edeceksin. Onlar da böyle olsun istemezdi. Her şeyi kontrol edemezsin. Sosyalles kardeşlerin yoksa bol bol arkadaş edin akrabaların iyilerse onlarla yakinlas. Bu düşünceleri kafandan çıkarmaya çalış. Evet bir gün onları kaybedeceksin ama bu 20 yaşında anne baba olmuş ebeveynlerin çocukları için de geçerli
 
Ben de 38 de doguracagim kismetse bikac gun icerisinde. Esim de 45 yasinda:) ah bize vah bize o zaman:) ailem bana hep sevgi dolu yaklasir bana haram yedirmez hickimseye muhtac etmez hastayken basimda sabahlar derdimi dinler merhem olur diye dusunmek yerine bizimki 12-13 yasinda bizden utanacak demek ki. Boyle dusunmenize uzuldum hem de cok. Artik insanlar kendini hazir hissetmiyor veya hissetse bile hemen olmuyor. Belki siz de 30 larin sonunda dogurabileceksiniz belki de 40 veya hic olmayacak. Ayrica olum su an su saniye de gelebilir. Yasli diye olmek zorunda degil insanlar. 20lerimde 6 arkadasimi kaybettim cesitli sebeplerden. Bol bol gidin ailenize sarilin onlari sevin yanlarinda olun. Hayatiniz icin tesekkur edin.
 
Benim babamla aramda 48 yaş vardı. Hiç sizin gibi bi kafa yapısına sahip olmadım. 2 sene önce onu sonsuza kadar kaybettim. Yeri geldi beni lünaparklara getirdi yeri geldi evde oturup dinlendi ve ben her koşulda saygı duydum. Siz de bu durumu kabullenin. Çok yoruluyorlar ve dinlenmeleri gerek. Sürekli sizinle ilgilenemezler. Kurban psikolojisine girmek yerine hayatınızı daha güzelleştirmeye bakın.
 
34 yaş anne olmak için son derece normal bir yaş, yaşlı değil ki? 55 baba olmak için geç bir yaş ama evet. Babanın annenden 21 yaş büyük olmasına takmıyorsun da bir de üstüne ikisini aynı kefeye koyuyorsun yaşlılar diye... Annen, babanın çocuğu olabilecek yaşta, bilmem farkında mısın? Kadını yaşlı göreceğine önce bir bunu düşün.
 
ihanettengerikalan .!.:
merhaba arkadaşlar günün birinde bana biri böyle sitelere kendimi dökeceğimi söyleseydi gülerdim ama hiç arkadaşım olmadığından kendimi burda buldum.
Annemle aramda 34 babamla ise 55 yaş var maalesef aşk evliliği değil ikisininde 2.evliliği.Çocukken böyle şeyleri asla farketmezdim taaki okula başladığım dönem arkadaşlarımın aileme özellikle babama olan bakışları,insanların deden mi soruları beni gerçekten duygusal bir insan olduğu için çoğu zaman sosyalleşmemi eksilttirdi.Ailem eski kafalı değildir çoğu zamanda iyi anlaşırız fakat tecrübeli deneyimli olmaları çoğu zaman bende üstüme geliyorlar bazen düşünüyorum acaba 20lerinde beni doğuran bir annem 20lerinde olan bir babam nasıl olsaydı diye çok şükür ellerinden geldiğince benim hiçbişeyimi eksik etmediler fakat ben ergenlik dönemimde onların bu konuda kalplerini çok kırdım ama inanın nasıl düşünmeliyim hiç bilmiyorum bu sene 20 yaşıma gireceğim.Fakat bu bahsettiğim durumları yenebilmiş değilim ve üstüne üslük yaşlanıyorlar diye her an ölürler düşüncesi benim kafamı allak bullak ediyor.aynı durumu yaşayan birileri veya bir büyüğüm varsa bana yardımcı olabilir mi?Kafamı nasıl rahatlatabilirim.Çok yazdım sanırım,iyi geceler.
Genişletmek için tıkla...
Neden bu kadar dert ediyorsun ki kendine , ben de 34 yaşımda doğurdum :) ileride çocuğum böyle kaygıları yaşarsa üzülürüm ... ailenize sahip çıkın üzmeyin, kendinizi de ailenizide , annem' de yaş farkımız var genç yaşta evlensede sonrada dünyaya gelmişim ... tek üzüldüğüm enerjılerının azalması ve sağlık sorunlarının başlaması asla annemden de babamdan da utanmadım
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Sizce çalışmalı mıyım?
Yorumlar
15
Görüntüleme
807
Berenco
B
H
10 yıldır hasta olma sebebim kocammis
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
3K
Siyah Palto
Siyah Palto
Cihandan
Fikir almak istiyorum
Yorumlar
14
Görüntüleme
1K
Cihandan
Cihandan
cemilesahin_eski
K.B.B. - Kulak-Burun-Boğaz Lenf bezleri hakkında korkuyorum
Yorumlar
10
Görüntüleme
1K
cemilesahin_eski
cemilesahin_eski
B
çok severek evlendim ama çok mutsuzum eşimle vakit geçirmek istemiyorum
6 7 8
Yorumlar
150
Görüntüleme
17K
MFF
M
Back
X