Düşünceleriniz fazla kaygılı ve gerçekçi değil.Eşimle ikimiz de özel sektörde çalışan insanlarız. Asgari ücret bir tık üstü alıyoruz . Bir oğlumuz var. 6 yaşında, İkinciyi yapmıyorum çünkü bırakabilecegim kimse yok. Ana istiyorum . Bakıcı parası dünya para bunun yerine iş biraksam geçinmek aşırı zor.
Bazen yaşlılığı düşünüyorum
Bir evladım var başka kimsem yok anne baba kardeş yok. Bu evladım da hayırsız çıkabilir bana bakmıyorum diyebilir. Ya da bana bakıcı tutacak gücü de olmayabilir. Keza benim de bu gidişle olmaz zaten.
Belki yatalak olacağım .
Huzur evine giderim . Devletin böyle imkanlari var. Ama orası da anlatılanlardan dolayı korkutuyor.
Bilmiyorum ya bu sıralar beni bı gelecek kaygısı yaşlılık kaygısı sardı.
Tabiki çocuk bana baksın diye yapılmaz ama aranıp sorulmak isterim en azından. Biri aramazsa öbürü arar diyebilmek isterdim . İkinci çocuk isterdim ama yapamam.
Öyle bir iç döküş konusuydu . İyi geceler![]()
siz şu an çocuğunuzu seviyor, sayıyor, gönlünü hoş tutuyorsanız o da zaten size aynı duygularla karşılık verir ya da en kötü minnet duygusuyla ilgilenir zaten ileride.
Annemin 2 çocuğu var da ne oldu
Yaşlanınca huzur evine gideceğim derdi ama hastalanıp yatağa bağımlı oldu ve hiçbir huzur evi böyle bir kişiyi kabul etmiyor. Huzurevine gidebilmek için de sağlıklı ve paralı olmanız gerekiyor :)
10 tane de çocuğunuz olabilir ve hepsi farklı şehirlerde ya da yurtdışında yaşıyor olabilir, böyle durumlarda zaten bi ona bi ona atıyorlar yaşlıları kimse istemiyor. Ya da yine tüm sorumluluk 1 kişide oluyor. Evlenmeyen kız evlatta falan oluyor, o kişinin de hayatı ana baba bakmakla geçiyor.
Benim de yaşlılık kaygım var ama benimki şu şekilde. Tek bir çocuğum var, bana bakmak zorunda mı kalacak? Umarım kafam yerindeyken ve elden ayaktan düşmeden ölürüm şeklinde bir dileğim var benim de. Hele ki annemin hastalığından bende de çıkarsa kesin olarak kararlıyım ki (hastalığın tedavisi yok) kendi hayatıma son vereceğim. Çünkü hiçbir evlat ebeveynini öyle görmemeli, ona bu şekilde bir yük olmamalı. Benim tek bir kızım var. Sürekli Anasının babasının hastalığı ile uğraşıp durmasını istemem. Çok fazla yıpranmadan Kendi hayatını yaşamaya fırsatı kalsın isterim. Yani yaşlanınca en kötü sonuç kimse bizle ilgilenmezse ölürüz, sağlıksız sağlıksız yaşayacağıma ölsem daha iyi zaten :)