Konuya başlamadan önce lütfen " ayy ilgi çekmeye çalışıyor " falan demeyin öyle bir niyetim yok. Çünkü intihar düşüncemi sadece bu anonim kimlikle yazdigim konuda anlatıyorum.
Hayatımda yolunda gitmeyen öyle çok şey var ki. Duzeltemeyecegim şeyler. Bu vakte kadar hep bastirdigim ama eninde sonunda bi şekilde karşıma çıkan yorucu detaylar. Belki ayrıntı vermeyeceğim ama sunu söyleyebilirim, özellikle aman canım hayat çok güzel yaşamayı bilmek lazim diyenlere , bir gün bile dayanamazsınız eğer yerimde olsaydınız.
Çocukluğumdan beri çok mutsuzum . berbat bir ailem var mesela . inanın babam haric hepsinden nefret ediyorum bu hep boyle oldu. Babamı kaybedeliyse iki yıl oldu. Bir tek o koruyup kollardi beni ama o da yok. Annem abim ablam görüp görebileceğiniz en ruhsuz en kotu insanlar. Annem bir gün bile beni sevip değer vermedi emin olun. ablam abimse kardeşliğini goremedigim bir gün bile abla abi ilişkisi yasamadigim adi insanlar. Ayrıntılara girersem zaten hak vereceksiniz. Ama gerek yok. Annemse her zaman onları koruyup kollar beni ezdirir asla desteklemez. Sebebine gelince . sebebi en küçük olmam. Onların benden daha fazla para kazanması benim atanıp gidememiş olmam. O yüzden ne saygıyı ne sevgiyi haketmiyorum her zaman ezilen aşağılanan hakkı yenen biri oldum uzun yıllardır. Bu da benim ozguvenimi kırıp geçti maalesef. Sevgiyi hep dışarda aradım kimi zaman sevgili de kimi zaman arkadaşta. Ama onlardan da hep bi fesatlık hep bi hainlik gördüm.
Geleceğe dair bir umudum yok . ailenden ayrıl eve çık derseniz iyi bi is bulmadan imkânsız. Ki bu da kpss ye bağlı ve bu sene kazanamadim. Ev arkadaşım vardı fakat o ayrılmak zorunda kaldığı için kendi evime dönmek zorunda kaldım. Zaten param da yetmiyordu başka evde yasamaya. Bu insanların içinde uzun sure yasamaya mecburum akrabası ayrı dert komsusu ayrj dert. İçlerinde sevgiye dair kırıntı kalmamış insanlar. Her zaman faydacı kimin faydası varsa o iyidir anlayışı olan uc evladindan birine hayvan muamelesi bile yapmayan sadece bana karsi huysuz kizgin ama diger iki cocuguna melek olan bir anne , sadece uzerimden ego tatmini yapan bir abi, ve evlenip gittikten sonra bir kardeşi bile olduğunu unutan abla.
Artik allaha inancimi yitirdim ölünce bir yerlere gidecegimi düşünmüyorum. Bana cehenemde çayır çayır yanacaksin diyenler hic uazmasin , ateistim. Hayata dair umutlarimi yitirdim çocukluğumdan bu yana gördüğüm ayrımcılık kotu muamele mahvetti beni. Evet ölmek istiyorum ama boyle dedigime bakmayın öyle korkak biriyim ki buna bile cesaretim yok ama beni sinir hastası yaptılar artik. Bir kriz anında yapabileceğimi düşünüyorum. Hayatta belli hedeflerim vardı ama onların da beni mutlu edebileceğine artik inanmiyorum. Ailem bitirdi beni resmen. Eğer onlardan biraz sevgi gorebilseydim hani olur ya normal aileler gibi huzur dolu bir evim olsaydı, bilmiyorum bambaşka olabilirdi her şey.
Bunları anlatacak kadar yakın gördüğüm kimse yok. Etrafim başkalarının dertlerine sevinen ama üzülmüş gibi yapan fesatlarla dolu. Burda içimi dökmek istedim. Teşekkürler katlandiginiz için.
Hayatımda yolunda gitmeyen öyle çok şey var ki. Duzeltemeyecegim şeyler. Bu vakte kadar hep bastirdigim ama eninde sonunda bi şekilde karşıma çıkan yorucu detaylar. Belki ayrıntı vermeyeceğim ama sunu söyleyebilirim, özellikle aman canım hayat çok güzel yaşamayı bilmek lazim diyenlere , bir gün bile dayanamazsınız eğer yerimde olsaydınız.
Çocukluğumdan beri çok mutsuzum . berbat bir ailem var mesela . inanın babam haric hepsinden nefret ediyorum bu hep boyle oldu. Babamı kaybedeliyse iki yıl oldu. Bir tek o koruyup kollardi beni ama o da yok. Annem abim ablam görüp görebileceğiniz en ruhsuz en kotu insanlar. Annem bir gün bile beni sevip değer vermedi emin olun. ablam abimse kardeşliğini goremedigim bir gün bile abla abi ilişkisi yasamadigim adi insanlar. Ayrıntılara girersem zaten hak vereceksiniz. Ama gerek yok. Annemse her zaman onları koruyup kollar beni ezdirir asla desteklemez. Sebebine gelince . sebebi en küçük olmam. Onların benden daha fazla para kazanması benim atanıp gidememiş olmam. O yüzden ne saygıyı ne sevgiyi haketmiyorum her zaman ezilen aşağılanan hakkı yenen biri oldum uzun yıllardır. Bu da benim ozguvenimi kırıp geçti maalesef. Sevgiyi hep dışarda aradım kimi zaman sevgili de kimi zaman arkadaşta. Ama onlardan da hep bi fesatlık hep bi hainlik gördüm.
Geleceğe dair bir umudum yok . ailenden ayrıl eve çık derseniz iyi bi is bulmadan imkânsız. Ki bu da kpss ye bağlı ve bu sene kazanamadim. Ev arkadaşım vardı fakat o ayrılmak zorunda kaldığı için kendi evime dönmek zorunda kaldım. Zaten param da yetmiyordu başka evde yasamaya. Bu insanların içinde uzun sure yasamaya mecburum akrabası ayrı dert komsusu ayrj dert. İçlerinde sevgiye dair kırıntı kalmamış insanlar. Her zaman faydacı kimin faydası varsa o iyidir anlayışı olan uc evladindan birine hayvan muamelesi bile yapmayan sadece bana karsi huysuz kizgin ama diger iki cocuguna melek olan bir anne , sadece uzerimden ego tatmini yapan bir abi, ve evlenip gittikten sonra bir kardeşi bile olduğunu unutan abla.
Artik allaha inancimi yitirdim ölünce bir yerlere gidecegimi düşünmüyorum. Bana cehenemde çayır çayır yanacaksin diyenler hic uazmasin , ateistim. Hayata dair umutlarimi yitirdim çocukluğumdan bu yana gördüğüm ayrımcılık kotu muamele mahvetti beni. Evet ölmek istiyorum ama boyle dedigime bakmayın öyle korkak biriyim ki buna bile cesaretim yok ama beni sinir hastası yaptılar artik. Bir kriz anında yapabileceğimi düşünüyorum. Hayatta belli hedeflerim vardı ama onların da beni mutlu edebileceğine artik inanmiyorum. Ailem bitirdi beni resmen. Eğer onlardan biraz sevgi gorebilseydim hani olur ya normal aileler gibi huzur dolu bir evim olsaydı, bilmiyorum bambaşka olabilirdi her şey.
Bunları anlatacak kadar yakın gördüğüm kimse yok. Etrafim başkalarının dertlerine sevinen ama üzülmüş gibi yapan fesatlarla dolu. Burda içimi dökmek istedim. Teşekkürler katlandiginiz için.