Arkadaş sayıyla mi veryorlar boyle yorum yapanları anlamıyorum ki. DiyoruDiyorum ki ateistim bana kuran ac inanmadigin için boyle diyorsunuz. Ben doğuştan ateist olmadım inancım son zamanlarda sarsılmaya başladı ve yazıyı iyi okursaniz çocukluğumdan beri bu aile sorunlarini yaşıyorum ben. Dini inançla ilgili değil. Ki peşin peşin soyleyim bütün anlattiklarima rağmen esas sorun sende dediginiz için sizi kınıyorum ve yorum istemiyorum sizden teşekkürlerŞimdi sen atesitim demekle 1-0 yeniksin zaten şu durumda en önemli varlığa inanmamışsınki ailene inanasın.. davranışlar davranışları doğurur... şimdi ailede herkes ile problemli olman senin aslında problemli olduğunu gösterir...sen iç dünyanda mutlu olmadığın için intihar düşünüyorsun önce yapman gereken şey kendini teraziye koyman.. yarın bambaşka bir insan ol kuranı kerim aç oku bu kainat öle boş olamaz allah sana yardım edecektir...
Ben zaten öyle faaliyetler içinde bulundum inanılmaz güzel bir duygu ama ailem maalesef ucunda para olmayan bir faaliyete girmemi istemez bu hep boyle oldu bir kedi yavrusuna yardim etsem bile bos bos işlerle uğraşma kendini kurtar mesleğini eline al sonra başkalarını düşün diyecek kadar benciller. Korkuyorum bir gün bu hastalıklı fikirleri bana da empoze edecekler mi diyeKendi hayatınızdaki mutsuzluğu bir kenara bırakıp başka insanları mutlu etmeyi düşündünüz mü hiç? Bugün Hürriyet'te bir haber vardı. Başkalarının hayatına dokunan insanlarla ilgili. Haberi okuduğumda çok etkilendim. Hayvanlar için, doğa için, çocuklar için, engelliler için, kanser hastaları için, yaşlılar için gönüllü çalışmalar yapan gencecik insanlar var üstelik maddi durumları öyle aman aman da değil. Belki kendi hayatınızı bir kenara bırakıp çevrenizde sizden daha kötü şeyler yaşayan insanlar için bir şeyler yaparak onların yalnızlığına ilaç olarak kendi yalnızlığınızı dindirebilirsiniz. Sizin gibi hisseden başka insanlar da vardır eminim ve onları bulduğunuzda kendinize mutlu büyük bir aile kurabilirsiniz. Diyeceğim o ki istediğiniz gibi bir aileniz yoksa o aileyi kendi çabalarınızla seçtiğiniz insanlarla inşa etmek için bir adım atın. İntiharı düşünerek kendinize haksızlık etmeyin zaten kimse bu dünyaya kazık çakmayacak birgün hepimiz öleceğiz.
O hastalıklı fikirlerin farkındaysanız size empoze edemezler zaten. Anladığım kadarıyla şu an en büyük sıkıntınız iş. İş sorununu çözerseniz ve ekonomik özgürlüğünüzü elinize alırsanız sizin üzerinizde hak iddia edemezler. Siz gene de o boş işlerle uğraşmaya devam edin bu arada. :)Ben zaten öyle faaliyetler içinde bulundum inanılmaz güzel bir duygu ama ailem maalesef ucunda para olmayan bir faaliyete girmemi istemez bu hep boyle oldu bir kedi yavrusuna yardim etsem bile bos bos işlerle uğraşma kendini kurtar mesleğini eline al sonra başkalarını düşün diyecek kadar benciller. Korkuyorum bir gün bu hastalıklı fikirleri bana da empoze edecekler mi diye
Tesekkur ediyorum tavsiyen için :)O hastalıklı fikirlerin farkındaysanız size empoze edemezler zaten. Anladığım kadarıyla şu an en büyük sıkıntınız iş. İş sorununu çözerseniz ve ekonomik özgürlüğünüzü elinize alırsanız sizin üzerinizde hak iddia edemezler. Siz gene de o boş işlerle uğraşmaya devam edin bu arada. :)
Yanlış anlamayın ya da anlayın farketmez...
Fazla dramatize etmemişsiniz hayatınızı?
Siz çevrenizdeki hatta bu evrendeki her insanı 'ay nasıl güzel , musmutlu yaşıyorlar' diye mi düşünüyorsunuz?
Ailenizde sevgi ve değer görmemişsiniz, dostlarınız kazık atmış ve atanamamışsınız.
Sevgi arayışınız da bu zamana kadar boş çıkmış, eee arkadaşım?
Şuan sorsam bu forumda bile sizin gibi yüzlerce parmak kalkar ayağa 'ben de ben de' diye.
Dünyada ne kötülükler, ne travmatik durumlara maruz kalan insanlar var, siz kendinizi biricik mi sandınız?
Adı üzerinde, hayat bu.
Kimse açmıyor size kollarını, hiçbir şey önünüze serilmiyor.
Tırnaklarınızla kazıya kazıya sevgi, makam, mevki biriktiriyorsunuz.
Gün geliyor, hepsi bir kişi sebebiyle başınıza da yıkılabiliyor.
Peki sonuç?
Yeniden yapıyorsunuz, bu kadar basit.
Madem inancınız da yok, bir yere gideceğinize yani cennet kavramına da inanmıyorsunuz.
Yaşamı sonlandırınca ne olacak, hiçlik ve hissizlik!
Bu mu daha mutlu edecek sizi?
Ya bir bıraksanız kendinize acımayı ve diğer herkesi kendinizden üstün görmeyi...
Neler neler başaracaksınız da haberiniz yok.
Görebiliyor, yürüyebiliyor olmak ne büyük özgürlük ne büyük bir mutluluk kaynağıdır hayatta.
Fakat elinizdekileri yitirmediğiniz için hep sizde olmayana dikmişsiniz gözünüzü.
Fazla şımarık buldum sizi...
Bebekliğinden beri zulüm, işkence gören, istismara uğrayan, bırakın okutulmayı yaşamasının tek sebebi bile 'şiddet ve işkence' eğlencesine çevrilen nice insan var koca evrende...
Onlar dururken sizin sızlanmaya hiç mi hiç hakkınız yok.
Kendinize acımayı biran önce bırakırsanız, bu saçma mağdur insan rolünüzden sıyrılıp, hayata dahil olabilirsiniz...
Yanlış anlamayın ya da anlayın farketmez...
Fazla dramatize etmemişsiniz hayatınızı?
Siz çevrenizdeki hatta bu evrendeki her insanı 'ay nasıl güzel , musmutlu yaşıyorlar' diye mi düşünüyorsunuz?
Ailenizde sevgi ve değer görmemişsiniz, dostlarınız kazık atmış ve atanamamışsınız.
Sevgi arayışınız da bu zamana kadar boş çıkmış, eee arkadaşım?
Şuan sorsam bu forumda bile sizin gibi yüzlerce parmak kalkar ayağa 'ben de ben de' diye.
Dünyada ne kötülükler, ne travmatik durumlara maruz kalan insanlar var, siz kendinizi biricik mi sandınız?
Adı üzerinde, hayat bu.
Kimse açmıyor size kollarını, hiçbir şey önünüze serilmiyor.
Tırnaklarınızla kazıya kazıya sevgi, makam, mevki biriktiriyorsunuz.
Gün geliyor, hepsi bir kişi sebebiyle başınıza da yıkılabiliyor.
Peki sonuç?
Yeniden yapıyorsunuz, bu kadar basit.
Madem inancınız da yok, bir yere gideceğinize yani cennet kavramına da inanmıyorsunuz.
Yaşamı sonlandırınca ne olacak, hiçlik ve hissizlik!
Bu mu daha mutlu edecek sizi?
Ya bir bıraksanız kendinize acımayı ve diğer herkesi kendinizden üstün görmeyi...
Neler neler başaracaksınız da haberiniz yok.
Görebiliyor, yürüyebiliyor olmak ne büyük özgürlük ne büyük bir mutluluk kaynağıdır hayatta.
Fakat elinizdekileri yitirmediğiniz için hep sizde olmayana dikmişsiniz gözünüzü.
Fazla şımarık buldum sizi...
Bebekliğinden beri zulüm, işkence gören, istismara uğrayan, bırakın okutulmayı yaşamasının tek sebebi bile 'şiddet ve işkence' eğlencesine çevrilen nice insan var koca evrende...
Onlar dururken sizin sızlanmaya hiç mi hiç hakkınız yok.
Kendinize acımayı biran önce bırakırsanız, bu saçma mağdur insan rolünüzden sıyrılıp, hayata dahil olabilirsiniz...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?