yavrucuğum'a

semaaa29

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Mayıs 2009
52
0
86
Ankara
Tek bir gece var benim hayatımda
Ömür boyu nöbeti sürecek olan tek bir gece. hayatımın en karanlık,en çaresiz gecesi.öncesi yok sonrası hiç olmadı

“Anneciğim”seni gördüğüm hayatımın en uzun en kısa saniyelerinde dudaklarımdan dökülen tek sözcük.
Anneciğim duydunmu sana seslenişimi
sende anneciğini gördünmü. Tanıdınmı anneciğini…hissettin mi hissettiklerini


Meleklerin kanatlarını annesinin kollarına tercih eden yavrucuğum, Bir saniye dahi kokunu duyuracak kadar da mı sevmedin anneciğini. Coşkuyla beklenen vuslatı çok mu gördün anneciğine.Cennette kavuşacaksınız diyorlar.Cennetin kapısında beklerken annemi almadan cennete girmem diyecek diyorlar.Sahi beni de alacakmısın yanına.tanıyacakmısın anneciğini.
Kalp kalbe karşıdır diyorlar. Doğrumu bu anneciğim?
Sende seviyormusun beni, benim seni sevdiğim gibi.
Seninde yüreğin sızlıyormu hasretin acısıyla.

Anneciğim sen hayata merhaba derken, Ben kaybolmayı öğrendim maalesef Kaybederek. Şimdiyse silik hayalin durur hep, yitirdiğim aklımda.yüreğimde ise sırılsıklam özlemin.bu özlem nasıl anlatılır ki,bilenler bilir, meleği olan anneler bilir bunun sızısını.isterim ki başka anneler öğrenmesin yaşamasınlar karanlık geceleri.


kavuşma ümidim bilinmeyen bir zamana ertelenen yavrucuğum, sende beni seviyorsan
beni de yanına al. Kavuştur beni sana…
 
canim benim , Allah sana sabir versin bebisin ise ne güzel bir melek olmus ...o seni cennetin kapisi önünde bekliycek sana sarilip senin koklamak icin .. üzme canini dua et bolca
sabirli olmaya calis.....
yazini okuyunca insan kendisini tutamiyor.....
canim melegini dogumdami kaybettin ? acini cogaltmak istemem.....
 
Allah sabırlar versın .. bu sayfaları her okudugumda gozyaslarıma hakım olamıyorum ..
bız bebeklerımızın burnu aksa yuregımız sızlıyorken sız nasıl dayanıyorsunuz.. hayranım sızlere..

Allahım yenı melekler versın hepınıze.. herkesı takıp edıyorum hamıleyım yada bebegım oldu yazılarını beklıyorum .. bu acı baska turlu hafıflamaz cunku...
 
Başın sağolsun arkadaşım.ne diyimki başka. Biliyorumki söylenecek hiçbirşey senin acını hafifletemez.:teselli:
 
yazini okuyunca insan kendisini tutamiyor.....
canim melegini dogumdami kaybettin ? acini cogaltmak istemem.....

allah razı olsun canım sizin sözleriniz acımı çoğaltmıyor.aksine kimseyle paylaşamadıklarımı paylaşabildiğim için rahatlatıyor.

9 ay boyunca çok sağlıklı bir hamilelik geçirmiştim.bebeğimizde bende son derece sağlıklıydık.herşey inanılamayacak kadar güzel gidiyordu.
o kadar büyük bir heyecanla beklemiştikki yavrucuğumuzu.eşim yerinde duramıyordu.kalan günleri sayıyorduk günler geçmek bilmiyordu.oğlumuzun herşeyi hazırdı
hele bir doğsun bakalım sonra alırsınız diyenlere inat hazırlıyorduk odasını.ailelerimizin ilk torunu olacaktı hepimiz yolunu gözlüyorduk.
doktor kontrollerimizi hiç aksatmadık en iyi hastaneye en iyi doktora gidiyorduk güya.doktorumuz ayda bir gel diyordu ben ancak 3 hafta bekleyebiliyordum.artık bizi gördüklerinde gülüşür olmuşlardı.bazen özlüyorduk bekleyemiyorduk 3 haftayı bile.
doğumla ilgili olarak yaptığımız konuşmalarda doktorumuz hep normal doğuma yönlendirdi.
ama ben korkuyordum.

sancım başlayıp hastaneye gittiğimizde doktorumda hemen geldi muayene etti.normal doğum yapabileceğimi herşeyin uygun olduğunu gerektiği anda sezeryana dönebileceğini söyleyerek normal doğuma ikna eti.daha sağlıklı olur diyordu.bende korkaklık etmeyim madem daha sağlıklı olacak, normal olsun o zaman diyerek normal doğuma karar verdim.doğumhaneye de güle oynaya girdim.bebeğimizin doğumu çok zor oldu.doğduğu ilk anda ağlamadı neler oluyor diye sordum "yok bişey annesi yorgun bebeğin" dediler poposuna vura vura ağlattılar.yarı baygınken1-2 saniye gördüğüm yüzü gerçekmiydi hayal miydi bilmiyorum. eşim yanımda elimi tutuyordu.sonra bayılmışım.çok kanamam varmış çok uğraşmışlar durdurmak için.ben daha ayılmadan doğumundan 6 saat sonra bebeğimizi kaybetmişiz.doğumda oksijensiz kalmış.bana küvezde olduğunu söylediler birkaç gün sonra öğrendim ben daha ayılmadan kaybettiğimizi. benim durumumda kritikmiş cesaret edememişler söylemeye.hiç anlayamadım tahmin edemedim. eşim nasıl dayandı anlayamıyorum hiç belli etmedi sürekli yanımdaydı.
hastaneden eve dönüş bir yıkımdı.odasının kapısının süslerini bile çıkarmışlardı herşeyi toplayıp kilitlemişlerdi odayı.o kilit bir daha açılmadı.gelir gelmez bilgisayarı açtım.bilgisayarda ultrason videoları vardı.eşim tabiki onları da çoktan kaldırmıştı.ben rüyamı görmüştüm hiç olmamışmıydı bebeğim.yüreğimdeki yangından başka izi kalmamıştı.
Dayanması çok zor,yükü çok ağır.zaman zaman aklımı nasıl kaybetmedim diye soruyorum kendime.ama mecburum başka çarem yok.onu benden alan onu bana verendi biliyorum.rabbim cennetinde kavuştursun dilemekten başka çarem yok.
vuslatı bekliyorum...
 

cemredeniz allah bebeğine sağlıklı uzun ömür versin.bende yeni bebek istiyorum inşallah birkaç ay sonra bunun müjdesini de veririm.yeni bir bebek acımı hafiletmeye yetecek mi bilmiyorum.

anne bebeğinin ağlamasına bile kıyamaz biliyorum.bebekler hep gülsünler ağlamasınlar isterim ama herkes sizler kadar düşünceli değil ki.geçen gün bir yakınım doğum yaptı cesaretimi toplayıp gittim.alışmalıyın dedim kendime.bebeğinin topuğundan kan alırken dayanamadığını ağladığını anlatıyordu.benim yüreğim bebeğim hayata gözünü iğnelerle serumlarla açtı diye yanarken.böyle insanlara da alışmalımıyım
 
Başın sağolsun arkadaşım.ne diyimki başka. Biliyorumki söylenecek hiçbirşey senin acını hafifletemez.:teselli:


sağol canım.birilerinin beni anlamasını istiyorum bu bile bana yetiyor.etrafımdaki herkes normal yaşantısına döndü,ben dönemiyorum. eşim bile geçen beni ağlarken gördü ne oldu diye soruyor.bilmiyor benim uykularımı yitirdiğimi gözyaşlarımı durduramadığımı.ne oldu diye soruyor.herkes üzüldü biliyorum.ama herkes unuttu herkes için geçti.benim için geçmiyor.anne değil ki onlar. beni ancak anneler anlar.ne çok yazdım içinizi kararttım.ne olur anlayın.bu yük bana ağır geliyor taşıyamıyorum.ancak paylaşarak hafifletebiliyorum
 

Evlat acısını rabbim düşmanımın başına vermesin, dünyadaki en büyük acı bir annenin evladını yitirdiği zamanki acıdır.

Ama hayat devam ediyor, öyle yada böyle. kendine gelmelisin bir an önce. Zor belki ama imkansız değil. Toparlanmalısın. nereye kadar böyle devam edebilirsinki. Yeniden bir aile olmak için çabala lütfen.Unutma anneler güçlüdür ve sende gücünü göster.:teselli:
 
canım benim allah sana sabır ve güç versin.acın çok büyük ama sen umudunu kaybetme.ben anne değilim ama seni emin olki anlıyorum.başın sağolsun.senağlama
 
Canım geçmiş olsun, Allah sabırlar versin... Bende 10 haftalıkken kalp atışı olmadığı için kaybettim meleğimi. Çok iyi anlıyorum duygularını. Unutulmuyor elbette ama zamanla toparlanıyorsun. ınşallah Allah tekrar evlat sahibi olayı göstersin, güç versin sana.. Başın sağolsun canım..
 



semacım tabıkıde boyle ınsanlara alısmamalısın en azından sımdılık sana acı verecek herseyden uzak durmalısın .. bazen karsına cahıl ınsanlar cıkıp abuk subuk konusabılırler.... sense hep guclu gozukmeye calısıcak calıstıkca yorulucaksın.. bazı ınsanlar ıse acını doya doya yasamana yasını tutmana bıle ızın vermeyebılır.. sen kımseye kulak asmaa... o senın bebegındı kımsenın deıl..
bu engamelerın arasında bu tur ınsanları kendınden uzak tutmanı tavsıye ederım nacızane..

ınsan bazen hayatında detoks yapmalı dıye dusunuyorum .. en yakının bıle olsa acı verenı hayatından cıkar.. ben oyle yapıyorum sahsen hayata karsı baska turlu durulmuyor acılara gogus gerılmıyor ....


dılerım kı yenıden cok cok guzel bır bebegın olur.. ve hayata sımsıkı tutunursunuz.. bu dunya yalan hayat ıse oyle kısakı..

bu arada ne bıcım dr muş oyle o neden senı oyle zorlamıslarda sezeryane almamıslar..
allah bıldıgı gıbı yapsın sebep olanları..
 

saol canım.senin yüreğin ne kadar geniş.dikkatimi çekti bebeğini kaybeden herkesin konusuna mesaj yazıp teselli veriyor onlara destek oluyorsun.rabbim sana hiç acı göstermesin
 
semacım allahtan sana en büyük sabırları vermesini diliyorum.buraya yazmakla en iyisini yapmışsın,seninle aynı şeyleri yaşamayanlar en yakınında olsa seni anlamıyorlar.
bende bebeğimi daha 2 aylık hamileyken kaybettim ama bir süre doğum yapan veya hamile olanlarla görüşmek istemedim hala da görmek istemiyorum.senin acının yanında benimki belki çok küçük kalır .
daha çok güzel günlerin seni beklediğini unutma.umutlarımızı hiç kaybetmeyelim.

not:tv.de şehit annelerinin feryatları var şu anda.bizler yavrularımızla yaşayamadıklarımıza ağlıyoruz,onlar da yaşanmışlıklarına....
allah kimseye evlat acısı vermesin
 
canım ..
çok duygulandım tutamıyorum kendımı..
..
allah sabır versın
 
not:tv.de şehit annelerinin feryatları var şu anda.bizler yavrularımızla yaşayamadıklarımıza ağlıyoruz,onlar da yaşanmışlıklarına....
allah kimseye evlat acısı vermesin


Canım hele onlara hiç dayanamıyorum allah sabırlar versin düşünemiyorum bile.rabbim kimseye evlat acısı göstermesin. sanada hayırlı evlatlar nasip etsin
iyi dileklerin için çok teşekkür ederim.
 

Merhaba Semacım...Yazdıklarını okudum,benim yaşadığım şeylerin aynısın...Sadece benim oğlumun kalp atışları sezaryan tarihinden 2 gün önce durmuştu ve bebeğimi sezaryanla aldılar canım...Üzerinden 2,5 ay geçti...Bende eve geldiğimde evde bebeğime ait hiç bir şey bulamadım...Biz bu acıyı hiçbir zaman unutmayacağız,bu bizim sınavımız...İnşallah bebeğimizin kardeşleride olacak ve biz onları kucağımıza alacağız...İnşaallah kaybettiğimiz bebeğimizi cennette kucaklayacağız...Güçlü olmalıyız,dua etmeliyiz...Çünkü yapacak başka hiç bir şeyimiz yok...Seni çok iyi anlıyorum canım...
 
Semacım, akşam akşam beni ağlattın, Yüce Allah acını hafifletsin, ne desem nasıl teselli etsem inan, bilemedim, şu an benimde yüreğim yanıyor, başın sağolsun...
 
Sabah gördüm konunu...Elim varmadı yazmaya ,cesaret edemedim...Acını hafifletecek ne söylenebilir...Hangi kelimeler unutturabilir yaşadıklarını...

Seni anlıyorum...Çok iyi anlıyorum bunu bil istedim..Seni anlıyorum çünkü benim de oğlum hastane odalarında can verdi...Ben de kucağıma alamadım oğlumu doğduğunda...Benimle birlikte doğum yapanları ben de görmek istemedim..Gördüğümde benim oğlum da yaşasaydı'lı cümleleri ben de geçirdim içimden gözyaşlarım boğazımda düğüm düğümken...Ben de katlandım insanların düşüncesizliklerine...Oğlum ameliyat üstüne ameliyat olurken,aşıya götürdüklerinde dayanamadıklarından bahsettiler bana da...Oğlum öleli iki hafta olmuşken daha , bir arkadaş bana arkadaşıyla olan problemini anlatıyordu acısı benden büyükmüş gibi ağlaya ağlaya...O boşluğu ben de dolduramadım uzun süre...Kimseler anlamadı beni de senin gibi...Sabahlara kadar ağlayıp gözlerim şiştiğinde ağlamaktan, bana da sordular neyin var diye...Yaşamayanın anlamayacağını ben de anladım acı deneyimlerden sonra senin gibi, anlamaya çalışanlar müstesna...Kendimi bırakmayı,tamam bu kadarmış dünyadan nasibim demeyi çok istedim ben de senin gibi...Vazgeçmeyi çok istedim bu yalan dünyadan...Ve...Vuslatı bekliyorum şimdi ben de senin gibi....Senin gibi..Ne eksik ne fazla...Aynı senin gibi...
 

ben seni çok iyi anlıyorum canım.oğlumu kaybedeli 4 ay oldu ama ben hala ağlıyorum.eşim bile beni anlamıyor niye kendini yıpratıyorsun unut geçmişi diyor ama unutamıyorum.bizim acımızı kimse anlamaz çevremizdeki insanlar bir gün üzülür teselli eder sonra unutur.bazen eşim bile unutuyor ama ben hep içimde yaşatıyorum.bebek düşünüyorum demişsin dogumunun üzerinden ne kadar süre geçti canım.ben bebeğimi düşünürken ağlarken bile mutlu oluyorum beni benim acımı yaşanlar anlar ancak ben seni çok iyi anlıyorum canım..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…