yavrucuğum'a

semaaa29 .!.:

Tek bir gece var benim hayatımda
Ömür boyu nöbeti sürecek olan tek bir gece. hayatımın en karanlık,en çaresiz gecesi.öncesi yok sonrası hiç olmadı

“Anneciğim”seni gördüğüm hayatımın en uzun en kısa saniyelerinde dudaklarımdan dökülen tek sözcük.
Anneciğim duydunmu sana seslenişimi
sende anneciğini gördünmü. Tanıdınmı anneciğini…hissettin mi hissettiklerini


Meleklerin kanatlarını annesinin kollarına tercih eden yavrucuğum, Bir saniye dahi kokunu duyuracak kadar da mı sevmedin anneciğini. Coşkuyla beklenen vuslatı çok mu gördün anneciğine.Cennette kavuşacaksınız diyorlar.Cennetin kapısında beklerken annemi almadan cennete girmem diyecek diyorlar.Sahi beni de alacakmısın yanına.tanıyacakmısın anneciğini.
Kalp kalbe karşıdır diyorlar. Doğrumu bu anneciğim?
Sende seviyormusun beni, benim seni sevdiğim gibi.
Seninde yüreğin sızlıyormu hasretin acısıyla.

Anneciğim sen hayata merhaba derken, Ben kaybolmayı öğrendim maalesef Kaybederek. Şimdiyse silik hayalin durur hep, yitirdiğim aklımda.yüreğimde ise sırılsıklam özlemin.bu özlem nasıl anlatılır ki,bilenler bilir, meleği olan anneler bilir bunun sızısını.isterim ki başka anneler öğrenmesin yaşamasınlar karanlık geceleri.


kavuşma ümidim bilinmeyen bir zamana ertelenen yavrucuğum, sende beni seviyorsan
beni de yanına al. Kavuştur beni sana…

Genişletmek için tıkla...

semaaa29 .!.:

Tek bir gece var benim hayatımda
Ömür boyu nöbeti sürecek olan tek bir gece. hayatımın en karanlık,en çaresiz gecesi.öncesi yok sonrası hiç olmadı

“Anneciğim”seni gördüğüm hayatımın en uzun en kısa saniyelerinde dudaklarımdan dökülen tek sözcük.
Anneciğim duydunmu sana seslenişimi
sende anneciğini gördünmü. Tanıdınmı anneciğini…hissettin mi hissettiklerini


Meleklerin kanatlarını annesinin kollarına tercih eden yavrucuğum, Bir saniye dahi kokunu duyuracak kadar da mı sevmedin anneciğini. Coşkuyla beklenen vuslatı çok mu gördün anneciğine.Cennette kavuşacaksınız diyorlar.Cennetin kapısında beklerken annemi almadan cennete girmem diyecek diyorlar.Sahi beni de alacakmısın yanına.tanıyacakmısın anneciğini.
Kalp kalbe karşıdır diyorlar. Doğrumu bu anneciğim?
Sende seviyormusun beni, benim seni sevdiğim gibi.
Seninde yüreğin sızlıyormu hasretin acısıyla.

Anneciğim sen hayata merhaba derken, Ben kaybolmayı öğrendim maalesef Kaybederek. Şimdiyse silik hayalin durur hep, yitirdiğim aklımda.yüreğimde ise sırılsıklam özlemin.bu özlem nasıl anlatılır ki,bilenler bilir, meleği olan anneler bilir bunun sızısını.isterim ki başka anneler öğrenmesin yaşamasınlar karanlık geceleri.


kavuşma ümidim bilinmeyen bir zamana ertelenen yavrucuğum, sende beni seviyorsan
beni de yanına al. Kavuştur beni sana…

Genişletmek için tıkla...

semaaa29 .!.:

allah razı olsun canım sizin sözleriniz acımı çoğaltmıyor.aksine kimseyle paylaşamadıklarımı paylaşabildiğim için rahatlatıyor.

9 ay boyunca çok sağlıklı bir hamilelik geçirmiştim.bebeğimizde bende son derece sağlıklıydık.herşey inanılamayacak kadar güzel gidiyordu.
o kadar büyük bir heyecanla beklemiştikki yavrucuğumuzu.eşim yerinde duramıyordu.kalan günleri sayıyorduk günler geçmek bilmiyordu.oğlumuzun herşeyi hazırdı
hele bir doğsun bakalım sonra alırsınız diyenlere inat hazırlıyorduk odasını.ailelerimizin ilk torunu olacaktı hepimiz yolunu gözlüyorduk.
doktor kontrollerimizi hiç aksatmadık en iyi hastaneye en iyi doktora gidiyorduk güya.doktorumuz ayda bir gel diyordu ben ancak 3 hafta bekleyebiliyordum.artık bizi gördüklerinde gülüşür olmuşlardı.bazen özlüyorduk bekleyemiyorduk 3 haftayı bile.
doğumla ilgili olarak yaptığımız konuşmalarda doktorumuz hep normal doğuma yönlendirdi.
ama ben korkuyordum.

sancım başlayıp hastaneye gittiğimizde doktorumda hemen geldi muayene etti.normal doğum yapabileceğimi herşeyin uygun olduğunu gerektiği anda sezeryana dönebileceğini söyleyerek normal doğuma ikna eti.daha sağlıklı olur diyordu.bende korkaklık etmeyim madem daha sağlıklı olacak, normal olsun o zaman diyerek normal doğuma karar verdim.doğumhaneye de güle oynaya girdim.bebeğimizin doğumu çok zor oldu.doğduğu ilk anda ağlamadı neler oluyor diye sordum "yok bişey annesi yorgun bebeğin" dediler poposuna vura vura ağlattılar.yarı baygınken1-2 saniye gördüğüm yüzü gerçekmiydi hayal miydi bilmiyorum. eşim yanımda elimi tutuyordu.sonra bayılmışım.çok kanamam varmış çok uğraşmışlar durdurmak için.ben daha ayılmadan doğumundan 6 saat sonra bebeğimizi kaybetmişiz.doğumda oksijensiz kalmış.bana küvezde olduğunu söylediler birkaç gün sonra öğrendim ben daha ayılmadan kaybettiğimizi. benim durumumda kritikmiş cesaret edememişler söylemeye.hiç anlayamadım tahmin edemedim. eşim nasıl dayandı anlayamıyorum hiç belli etmedi sürekli yanımdaydı.
hastaneden eve dönüş bir yıkımdı.odasının kapısının süslerini bile çıkarmışlardı herşeyi toplayıp kilitlemişlerdi odayı.o kilit bir daha açılmadı.gelir gelmez bilgisayarı açtım.bilgisayarda ultrason videoları vardı.eşim tabiki onları da çoktan kaldırmıştı.ben rüyamı görmüştüm hiç olmamışmıydı bebeğim.yüreğimdeki yangından başka izi kalmamıştı.
Dayanması çok zor,yükü çok ağır.zaman zaman aklımı nasıl kaybetmedim diye soruyorum kendime.ama mecburum başka çarem yok.onu benden alan onu bana verendi biliyorum.rabbim cennetinde kavuştursun dilemekten başka çarem yok.
vuslatı bekliyorum...

Genişletmek için tıkla...