- 16 Nisan 2008
- 3.832
- 111
- 118
Icimde yasadiklarimi hic bir zaman disari lans etmeyen biriyim.
Mutsuz olsam dahi, mutsuz etmemek adina hep güldüm, halada öyle
Belki buraya yazarsam bir nebzede olsa rahatlarim..
22 yasindayim ve bu zamana kadar hayatim hep güzel gecti Allah'a sükür.
Hic bir sekilde bir eksigim olmadi, ailem hep yanimda oldu, hep desteklediler sagolsunlar.
Maddi ve manevi anlamda hersey güzeldi hayatimda.
Ufak tefek sIkIntilarimiz tabikide olmadi degil ama atlatilmayacak gibi degildi.
Bir cogunuzun bildigi gibi, ailemin tam anlamiyla desteklemedigi bir iliskim var 1 senedir.
Uzaktayiz birbirimize, ayri ayri ülkelerde.
Önümüzdeki engelleri asmaya calisiyoruz, saglam adimlarla.
Sevdigiminde 3.5 senedir bazi sIkIntilari var, ara sira anlattikca bende destek olmaya calisiyorum.. uzaktan ne kadar destek olabilirsem artik..
Gecen ay yeni ev aldik kredi borcuyla.
Babam 50 yasina geldi hala calisiyor.
Bende kardesimde hem okuyor hem calisiyoruz elimizden geldigince yardim ediyoruz.
Maddi anlamda büyük sIkIntilarimiz yok Allah'a sükür ama annem gelecekte bundan cok korkuyor.
Evi almadan önce kirada oturuyorduk.
Kardesimle ben bu evi almaktan yana degildik, söyledikte annemlere.
Bizim yasimiz geldi, annemlerde yaslandilar artik bu saatten sonra kredi borcunun altina giripte ev almaya gerek yoktu, ama müstakil bir evim olsun diye cok istiyordu annem bizde birsey diyemedik ve ev alindi.
Bütün bunlar yasanirken annemin hastaligi cikti ortaya.
1 aydir kendini iyi hissetmedigini söyledi.
Eve tasinalida bir ay oldu zaten, buraya alisamadim dedi.
Dün aldim doktora götürdüm.
Asiri kilo kaybindan dolayi kan testi yaptilar, fakat dün doktorda aglamasi depresyon süpheleri uyandirdi.
Zaten depresyon olabilir süpheleri vardi bende, uyku düzensizligi,asiri kilo kaybi, sürekli mutsuz olmasi, zaman zaman aglamakli hali.
Sebeblerinden bahsetti biraz.
Babama birsey olmasindan, bizim evlenip gitmemizden korkuyor ve yalniz kalmaktan korkuyor. Ben sensiz yapamam diyor sürekli bana, beni birakma diyor.
Bir kiz cocugu anneye "ben seni birakip gitmem" sözü verebilir mi?
Ne yapacagimi sasirdim. Iki arada bir derede kaldim. Annem iyilesesiye evlenmeyi düsünmüyorum zaten. Yaza bitirmem gereken bir okulum var, sevdigimin askerligi var, daha bir cok sey.
Benim aklimda konuyu aileme tekrar acmak vardi. Bu yaz türkiyeye gittigimizde aileleri tanistirmak istiyorduk. Ortadaki önyargilari kirmak istiyorduk.
Ama simdi annem bu durumdayken kesinlikle imkansiz bu.
Beklerim, sorun bu degil, buna üzülmüyorum, Allah yeter ki saglik versin.
Icinden cikamadigim tek sey, ya annem iyilestikten sonra, ben konuyu actigimda yeniden depresyona girerse?
Ne yapacagimi sasirdim.. Sadece yazip rahatlamak istiyorum..
Güclü görünüp, yorgun olmaktan biktim artik..
Mutsuz olsam dahi, mutsuz etmemek adina hep güldüm, halada öyle
Belki buraya yazarsam bir nebzede olsa rahatlarim..
22 yasindayim ve bu zamana kadar hayatim hep güzel gecti Allah'a sükür.
Hic bir sekilde bir eksigim olmadi, ailem hep yanimda oldu, hep desteklediler sagolsunlar.
Maddi ve manevi anlamda hersey güzeldi hayatimda.
Ufak tefek sIkIntilarimiz tabikide olmadi degil ama atlatilmayacak gibi degildi.
Bir cogunuzun bildigi gibi, ailemin tam anlamiyla desteklemedigi bir iliskim var 1 senedir.
Uzaktayiz birbirimize, ayri ayri ülkelerde.
Önümüzdeki engelleri asmaya calisiyoruz, saglam adimlarla.
Sevdigiminde 3.5 senedir bazi sIkIntilari var, ara sira anlattikca bende destek olmaya calisiyorum.. uzaktan ne kadar destek olabilirsem artik..
Gecen ay yeni ev aldik kredi borcuyla.
Babam 50 yasina geldi hala calisiyor.
Bende kardesimde hem okuyor hem calisiyoruz elimizden geldigince yardim ediyoruz.
Maddi anlamda büyük sIkIntilarimiz yok Allah'a sükür ama annem gelecekte bundan cok korkuyor.
Evi almadan önce kirada oturuyorduk.
Kardesimle ben bu evi almaktan yana degildik, söyledikte annemlere.
Bizim yasimiz geldi, annemlerde yaslandilar artik bu saatten sonra kredi borcunun altina giripte ev almaya gerek yoktu, ama müstakil bir evim olsun diye cok istiyordu annem bizde birsey diyemedik ve ev alindi.
Bütün bunlar yasanirken annemin hastaligi cikti ortaya.
1 aydir kendini iyi hissetmedigini söyledi.
Eve tasinalida bir ay oldu zaten, buraya alisamadim dedi.
Dün aldim doktora götürdüm.
Asiri kilo kaybindan dolayi kan testi yaptilar, fakat dün doktorda aglamasi depresyon süpheleri uyandirdi.
Zaten depresyon olabilir süpheleri vardi bende, uyku düzensizligi,asiri kilo kaybi, sürekli mutsuz olmasi, zaman zaman aglamakli hali.
Sebeblerinden bahsetti biraz.
Babama birsey olmasindan, bizim evlenip gitmemizden korkuyor ve yalniz kalmaktan korkuyor. Ben sensiz yapamam diyor sürekli bana, beni birakma diyor.
Bir kiz cocugu anneye "ben seni birakip gitmem" sözü verebilir mi?
Ne yapacagimi sasirdim. Iki arada bir derede kaldim. Annem iyilesesiye evlenmeyi düsünmüyorum zaten. Yaza bitirmem gereken bir okulum var, sevdigimin askerligi var, daha bir cok sey.
Benim aklimda konuyu aileme tekrar acmak vardi. Bu yaz türkiyeye gittigimizde aileleri tanistirmak istiyorduk. Ortadaki önyargilari kirmak istiyorduk.
Ama simdi annem bu durumdayken kesinlikle imkansiz bu.
Beklerim, sorun bu degil, buna üzülmüyorum, Allah yeter ki saglik versin.
Icinden cikamadigim tek sey, ya annem iyilestikten sonra, ben konuyu actigimda yeniden depresyona girerse?
Ne yapacagimi sasirdim.. Sadece yazip rahatlamak istiyorum..
Güclü görünüp, yorgun olmaktan biktim artik..
Son düzenleme: