Arkadaşlar 8 yildir evliyim ve kocamı do-yu-ra-mi-yo-rum.
Her gün istisnasız her gün yemek yaparım. Öğlen yemeğe gelir, işe gider bi de aksam yemeği yeriz. Öğlen sıcak kahvaltı hazırlarım. Mutlaka ya menemen ya börek ya patates ya krep ya da farklı tarifler denerim.
Aksam da çorba köfte baklagiller çoğunlukta olmak üzere sebze yaparım. Balık bile pişiremiyorum sevmiyor diye.
Sabah kahvaltılarını esim hazırlar. Tost yapar sadece.
Gel gelelim onca hazirladigim yemeğe rağmen tabağını bile bitimiyor ve hep ac kalıyor. Sürekli tartisiyoruz. Dışarı çıktığımızda ya da bi arkadaşa yemeğe gittiğimizde abartmıyorum 3 dolu tabak yiyor ve harika olmuş ilk defa yiyorum bu yemeği diyor. Ve bilin bakalım benim her zaman yaptığım yemeklerden biri oluyor o "ilk defa" yediği yemek. Adam eve gelince iştahı kaçıyor mübarek.
Sonra da sen benim lokmalarımı sayma, önüne bak beni takip etme , zorlama bi lokma aldım işte güzel olmuş, ben böreği boyle bütün değil kalem şeklinde seviyorum, salçası az mi olmuş, bi tuhaf kokusu var, tadı biraz eksi gibi, bunun içine ne koydun ... Vb... Ay delircem artık.
Her hafta kek, tatlı tarzı şeyler mutlaka yaparım, börek ve poğaça için her hafta fırın mutlaka çalışır, evimden ayran salata asla eksik olmaz ama benim kocam aç aç aç. Aksam yatmadan midesi kazınıyor, uyumadan önce bisküvi yiyor. Bana da afakanlar basıyor.
Bir kaç kez mutfağı ona bıraktım. Tavuğu inanır misiniz cips kıvamına getirmiş. Üzerine ketçap döktü yedi. Bir gün de irmik tatlısı yaptırdım , irmikler yaniktan hallice olduğu için şerbeti bile çekmedi dondurmayla zorla tükettik. Mahallenin bütün kedi ve köpekleri tanıyor beni sürekli yemek artığı verdiğim için.
Kocam düzelmez de ben kocamı umursamamayi nasıl öğreneceğim?
Bu arada anasının yaptığı yemekleri yer dibini ekmekle sıyırır.
Lorentz nasil gidiyo?
