Merhaba hanımlar, saçma gelebilir ama öyle bir ruh hali içindeyim ki... İşim çok stresli bir iş, sürekli baskı altındayım, yoğun şartlarda çalışıyorum, hep bir sorun hep bir sıkıntı. psikolojim kaldırmıyor artık.Eve geldiğimde kafam hiç rahat değil, acaba bir hata çıkar mı, ararlar mı çağırırlar mı...Sürekli hesap vermek durumundayım.Ve en ufak bir hatamız milyarlarca zarar verebiliyor.
Haftanın 6 günü çalışıyorum ve hafta içleri çoğu Zaman eve varmam 8 i buluyor.İnanın bunu sıkıntı bile yapmıyorum..
Üniversite mezunuyum ama bazen diyorum ki yemişim kariyeri... Çık git kafanın rahat olacağı bir iş bul, çok para kazanıp ne yapacaksın kafan rahat olmadığı sürece?
Ama sonra düşünüyorum... İstanbul'da tek başıma yaşıyorum 1000 tl ye yakın kira ve ev masrafım var.(Sorumlu olduğum kimse yok çok şükür)
Şuan hiç maddi sıkıntı çekmiyorum, çekip gitsem şu işten, İstanbul'da tek başıma geçinebilir miyim? Ailemin yanına dönmem zaten, bu yaşta da (25) onlardan para almak olmaz..
Kendi mesleğimi bırakayım gideyim basit ama kafa huzurum yerinde olan bir iş bulayım diyorum.Gocunmam.Millet ne derse desin.
Sizler ne düşünüyorsunuz? Hiç benim gibi kararlar verip uygulamaya geçiren var mı?
Not: bu işyerinde çalışırken başka iş bakmam çok zor o yüzden bu bir alternatif değil malesef.
ya en ufak yerde bile çalışanlar birbirinin arkasını kazıyorİnanın stressiz iş yok. Atıyorum sekreterlik yapayım dediniz ; başınız dertten stresten kurtulmaz patron kaprisi çekersiniz. Kasiyer olayım deseniz 101, BİM vs . mağazaların çalışma şartları hiç insani değil. Yani zor zor zor.
internetten iş bakabilir misiniz?Merhaba hanımlar, saçma gelebilir ama öyle bir ruh hali içindeyim ki... İşim çok stresli bir iş, sürekli baskı altındayım, yoğun şartlarda çalışıyorum, hep bir sorun hep bir sıkıntı. psikolojim kaldırmıyor artık.Eve geldiğimde kafam hiç rahat değil, acaba bir hata çıkar mı, ararlar mı çağırırlar mı...Sürekli hesap vermek durumundayım.Ve en ufak bir hatamız milyarlarca zarar verebiliyor.
Haftanın 6 günü çalışıyorum ve hafta içleri çoğu Zaman eve varmam 8 i buluyor.İnanın bunu sıkıntı bile yapmıyorum..
Üniversite mezunuyum ama bazen diyorum ki yemişim kariyeri... Çık git kafanın rahat olacağı bir iş bul, çok para kazanıp ne yapacaksın kafan rahat olmadığı sürece?
Ama sonra düşünüyorum... İstanbul'da tek başıma yaşıyorum 1000 tl ye yakın kira ve ev masrafım var.(Sorumlu olduğum kimse yok çok şükür)
Şuan hiç maddi sıkıntı çekmiyorum, çekip gitsem şu işten, İstanbul'da tek başıma geçinebilir miyim? Ailemin yanına dönmem zaten, bu yaşta da (25) onlardan para almak olmaz..
Kendi mesleğimi bırakayım gideyim basit ama kafa huzurum yerinde olan bir iş bulayım diyorum.Gocunmam.Millet ne derse desin.
Sizler ne düşünüyorsunuz? Hiç benim gibi kararlar verip uygulamaya geçiren var mı?
Not: bu işyerinde çalışırken başka iş bakmam çok zor o yüzden bu bir alternatif değil malesef.
Benimde kafama takılan bu.İstanbulda 5 parasız kalmakta var.Ama dayanamıyorum artık..Güzel hayal ama olay İstanbulda geçiyor aman dikkat...
İnternetten bakarım bakmasına ama görüşmeye çağırdıklarında gidemem... Ki çağıranlar oldu ama gidemedim izin sıkıntı, yerime bakacak insan yok...i
internetten iş bakabilir misiniz?
Ben yaptığınız işi merak ettimİnternetten bakarım bakmasına ama görüşmeye çağırdıklarında gidemem... Ki çağıranlar oldu ama gidemedim izin sıkıntı, yerime bakacak insan yok...
Yok çok vazgeçilmez bir maaş değil, ama İstanbul şartlarında bana yetiyor diyelim.Çok mu vazgeçilmez bi maaşınız var?
Bence bi araştırın piyasayı, gayet rahat çalışan da çok insan var.
Sorun genel olarak işlerde değil bence bizim ülkemizde, iş yerlerini çalışılmaz hale getiren ruh hastası egoistlerde.
Benimde kafama takılan bu.İstanbulda 5 parasız kalmakta var.Ama dayanamıyorum artık..
Çok mu vazgeçilmez bi maaşınız var?
Bence bi araştırın piyasayı, gayet rahat çalışan da çok insan var.
Sorun genel olarak işlerde değil bence bizim ülkemizde, iş yerlerini çalışılmaz hale getiren ruh hastası egoistlerde.
Seni o kadar iyi anlıyorum ki. Bir zamanlar senin gibi bir işim vardı. Gelirim mükemmeldi. Herkesin gıptayla baktığı bir pozisyondaydım. Ama haftanın altı günü ve hatta bazen yedi günü çalışıyordum. Üstelik çok da stresli bir işti. Ekonomik açıdan yeterli birikimi yapar yapmaz çevremdeki herkesin şaşkın bakışları arasında istifa ettim:) Şu an freelance çalışıyorum. Gelirim eskisi gibi olmasa da yine ortalamanın üzerinde ama kafam rahat. Ama bazen geceleri halen kendimi orada görüyorum ve kan ter içinde uyanıyorum. O kadar işlemiş ki yani bana kabuslarıma giriyor. İnan bana hayat çok uzun değil. Kafan rahat değilse, stres altındaysan para pul çare değil. Eğer şansın varsa bas git ve dediğin gibi daha rahat bir iş bul.Merhaba hanımlar, saçma gelebilir ama öyle bir ruh hali içindeyim ki... İşim çok stresli bir iş, sürekli baskı altındayım, yoğun şartlarda çalışıyorum, hep bir sorun hep bir sıkıntı. psikolojim kaldırmıyor artık.Eve geldiğimde kafam hiç rahat değil, acaba bir hata çıkar mı, ararlar mı çağırırlar mı...Sürekli hesap vermek durumundayım.Ve en ufak bir hatamız milyarlarca zarar verebiliyor.
Haftanın 6 günü çalışıyorum ve hafta içleri çoğu Zaman eve varmam 8 i buluyor.İnanın bunu sıkıntı bile yapmıyorum..
Üniversite mezunuyum ama bazen diyorum ki yemişim kariyeri... Çık git kafanın rahat olacağı bir iş bul, çok para kazanıp ne yapacaksın kafan rahat olmadığı sürece?
Ama sonra düşünüyorum... İstanbul'da tek başıma yaşıyorum 1000 tl ye yakın kira ve ev masrafım var.(Sorumlu olduğum kimse yok çok şükür)
Şuan hiç maddi sıkıntı çekmiyorum, çekip gitsem şu işten, İstanbul'da tek başıma geçinebilir miyim? Ailemin yanına dönmem zaten, bu yaşta da (25) onlardan para almak olmaz..
Kendi mesleğimi bırakayım gideyim basit ama kafa huzurum yerinde olan bir iş bulayım diyorum.Gocunmam.Millet ne derse desin.
Sizler ne düşünüyorsunuz? Hiç benim gibi kararlar verip uygulamaya geçiren var mı?
Not: bu işyerinde çalışırken başka iş bakmam çok zor o yüzden bu bir alternatif değil malesef.
İçimi o kadar rahatlattınız ki... Ancak şuan çokta fazla bir birikimim olduğu söylenemezSeni o kadar iyi anlıyorum ki. Bir zamanlar senin gibi bir işim vardı. Gelirim mükemmeldi. Herkesin gıptayla baktığı bir pozisyondaydım. Ama haftanın altı günü ve hatta bazen yedi günü çalışıyordum. Üstelik çok da stresli bir işti. Ekonomik açıdan yeterli birikimi yapar yapmaz çevremdeki herkesin şaşkın bakışları arasında istifa ettim:) Şu an freelance çalışıyorum. Gelirim eskisi gibi olmasa da yine ortalamanın üzerinde ama kafam rahat. Ama bazen geceleri halen kendimi orada görüyorum ve kan ter içinde uyanıyorum. O kadar işlemiş ki yani bana kabuslarıma giriyor. İnan bana hayat çok uzun değil. Kafan rahat değilse, stres altındaysan para pul çare değil. Eğer şansın varsa bas git ve dediğin gibi daha rahat bir iş bul.
Karar vermek kolay da uygulamaya gecmek zor. Ben de pastahane acmayi dusuyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?