Aynı ülkede olsak istediğim zaman gidip gelirim, şimdi senede en fazla 2 defa görüşebiliriz, bu da bana çok yetersiz gibi geliyor.
Sizi cok iyi anliyorum bana da ailemden ozellikle annemden ayrilmak cok zor gelmisti. Sizin gibi doktora egitimi icin dunyanin diger ucuna geldim, ilk zamanlar zor gecer, hem daha okulunuz baslamamis, okul baslasin derstir, arastirmadir baya bir vaktiniz dolacak, kafaniz mesgul olacak, o zaman daha rahatlarsiniz. Unutmayin baslangiclar zordur, biraz sabredin, alismaya calisin, baktiniz olmadi masterinizi alip cikarsiniz. Hem egitim icin hem de baska dunyalar tanimak icin guzel bir firsat. Siz gidersiniz, anneniz gelir derken 4 sene cabuk gecer. Bu arada anelerin sevgileri ilgileri degismez, annem bana diyor ki hic degilse seninle ne guzel karsilikli oturuyor gibi uzun uzun konusuyoruz, kiz kardesimle kosusturmadan hic boyle yapamiyormus, aralarinda bir sokak olmasina ragmen. Akademik ortamda beklentiler hep fazladir, biz isimizi iyi yaptiktan sonra sorun olmaz diye dusunuyorum.
Belki bu kadar uzun olduğu için etkiliyordurUzun dönem için ilk kez. Kısa kısa yurtdışı dil okulu, erasmus, yurtdışı stajı için ayrılmıştım.
Biraz abartmıyor musunuz?
Anneniz bir telefon uzağınızda. Ya hiç arayamayacak olan napsın?
Canım tamamını okuyamadım ama benzer şeyleri yaşadığımda 22 yaşımdaydım. Kariyer anlamında gittiğime değdi mi HAYIR (ama bu benim tercihimdi) Eşimle bu eğitim sürecinde tanıştık sonra Türkiye’den ona siyasi bir teklif gelince döndük ve burada evlendik.Yine ailemle olan görüntülü konuşmamdan sonra ağlama krizine girmiş bir şekilde yazıyorum. 10 gün kadar önce yeni bir ülkeye taşındım. Doktora eğitimim için iyi bir burs aldım ve geldim. Hazırlık sürecinde heyecanlıydım ancak pasaport kontrole girmeden önce bir anda ağlamaya başladım ve o andan beri susamıyorum! Kendimi soğukkanlı sanıyordum ama hiç değilmişim. Ailemden ayrılmak beni inanılmaz bir travmaya uğrattı. Ne zaman konuşsak ya da ne zaman boş kalsam metroda, yolda hemen ağlamaya başlıyorum. Bilinçli yapmıyorum ama kendimi tutamıyorum. Şimdiden çok özledim. Özellikle annem benim her şeyim, en yakınım, hiç ayrılmadığımdı. Şimdi eve ne kadar mutlu gelsem de evde annemi göremeyince bir anda çöküyorum. Diyorum ki değer mi? Evet, dünyanın en iyi sıralamaları üniversitelerinden birinden kabul aldım ama 4 sene boyunca ailemi çok az görmeme değecek mi? Bu bana çok ağır geliyor. Ne zaman bir aksilik olsa annem olsa bu kadar zor olmazdı, annem yanımda olsa daha güçlü olurdum diyorum. 25 yaşındayım küçük değilim ama annemi istediğim zaman görememenin yarattığı travmayı anlatamıyorum. Bu benim için de büyük bir şok oldu çünkü herkes beni güçlü biliyordu, değilmişim demek ki.
Aynı zamanda bulunduğum ülkenin iklimi sebebiyle böcek populasyonu yüksek ve ben evi sürekli ilaçlamaktan zehirleneceğim. Sürekli gözlerimle yerleri ve duvarları tarıyorum bir şey çıkacak mı diye. Anksiyete krizi geçiriyorum artık bu konu yüzünden. Bu da beni ülkeden soğutmaya yetti.
Burada benim gibi doktoraya gelmiş Türkler var (Türkiye' deki üniversitemden birkaç arkadaşım da var benden üst dönemlerde olup, buraya benden önce doktoraya gelmiş olan) ve hepsi baskıdan şikayetçi. Akademik kariyer yapanlar bilirler dünyanın her yerinde baskı çoktur, burası da bize verdikleri burs sebebiyle oldukça baskı oluşturan bir ülke doktora öğrencileri üzerinde. Ben henüz başlamadım, araştırma odaklı bir tezim olacak, supervisor ve ekibimle tanıştım. Şimdilik anlayışlı görünüyor, bana ülkeye alışmam için birkaç hafta süre verdi. Benimle ilgili planlarını anlattı ve bana çok faydası olacak bir çalışma takviminden bahsetti. Baskı tabii ki olacaktır. İçlerine tam olarak girmeden bilinmiyor tabii ki neler yaşayacağım.
Kısacası bu saydığım sebeplerden dolayı burada 4 sene geçirmek isteyip istemediğimden emin değilim. Okulun açılmasına birkaç hafta daha var ben hiç başlamadan bıraksam mı? Yoksa, bu bir süreç ve alışmayı beklemem mi gerekiyor? Aile özlemine bile alışır mı insan? Ya da en azında bir dönem deneyip, bırakmak daha mı kolay olur daha mı zor olur? Tecrübesi olan varsa yararlanmak isterim.
Kafam çok karışık ama 10 günde tek anladığım insanın annesi yanında olursa her şey daha kolay oluyor. Annem burada olsa diğer şeyler gözüme bu kadar batmazdı. Annelerinizin kıymetini bilin. Son sorum da annelere, komik gelebilir ama 4 sene uzak kalmak çocuğunuzla olan ilişkinizi etkiler mi? Ben hala gittiğimde yanına sokulup sarılacağım, annemin küçük kızı olabileceğim bir ilişkim olsun istiyorum ve uzaklık etkiler diye çok korkuyorum.
Öncelikle bu süreç çok normal olagan bir süreçten geçiyorsunuz bu aglama krizleri yalnızlık hissi ülke ve aile özlemi hepsini bir arada yaşıyorsunuz. Sakın pes etmeyin. Hepsi geçecek ve alışacaksınız. Ben ilk zamanlar anneme agladıgımj farkettirmemek için hemen kapatıyordum telefonu. Bunun yaşla felan ilgisi yok bence. Şimdi de bazen işler yolunda gitmeyince aglayıp rahatlıyorum. Buraya gelmeden önce en son ne zaman agladın deseler hatırlamazdım. Ama gurbet olayı duygusallaştırıyor en odun dediğimiz tipleri bile.
Benim ailem gelmemi hiç istemedi. Hatta beni suçladılar türkiyede de iyi bir işim vardı gerek olmadıgını düşünüyorlardı. Türkiye den ayrılırken ciddi duygusallık kastılar sanki son anda bile vazgeçerim ümitleri vardı. Hiç etkilenmedim tam bir duygusuz gibi ayrıldım. Ama geldikten sonra herşey tersine döndüAynı bu durumdayım biliyor musunuz? Görüntülü konuşurken mesela baktım ki sesim inceliyor, kendimi kasmaya çalışıyorum ağlamayayım diye, hemen bir bahane ile kapatıyorum telefonu annem fark etmesin diye. Bana belli etmiyor ama onun için de zordur, daha çok üzülmesini istemiyorum. Benim şansım burada arkadaşlarımın olması, onlar beni arkadaşlarıyla tanıştırıyor falan gayet güzel bir gün geçiriyorum diyelim. Yine de eve döndüğümde istemeden başlıyorum ağlamaya. Ben de hiç ağlamayan, aşırı tepkiler vermeyen bir insandım. Ciddi anlamda ayarlarım bozuldu.
Benim ailem gelmemi hiç istemedi. Hatta beni suçladılar türkiyede de iyi bir işim vardı gerek olmadıgını düşünüyorlardı. Türkiye den ayrılırken ciddi duygusallık kastılar sanki son anda bile vazgeçerim ümitleri vardı. Hiç etkilenmedim tam bir duygusuz gibi ayrıldım. Ama geldikten sonra herşey tersine döndü. Bu duygusal boşluğun ne yaşla ne cinsiyetle alakası yok. ülke değiştiren başka arkadaşlarımdan de benzer şeyler duydum. O nedenle gerekirse çok görüntülü arama yapmayın ben genelde sesli arama yapıyordum dışardayım musait değilim internet paketim bitiyor bahanesiyle en az 6 ay geçmesi lazım sonra alışıyorsunuz.
Bursunuz okulunuzdan mi turkiye den mi? Benim bursum okuldan olsaydi kesin olarak ilk 6 ayda donmustum ve hayatimin en buyuk pismanliklarindan birini yasiyor olurdum bundan eminim. Cunku ustesinden gelemeyeceginiz bir durum yok. Niye bir hic ugrani bu firsati tepesiniz ki. Bence donme fikrini silin kafanizdan. Anneniz cok hakli calismalar baslayinca arkadaslarla bile gorusmeye zaman kalmiyor. Ayni seyleri yasamis biri olarak soyluyorum gececek emin olabilirsiniz.
Nere kız burası Amerika mı?
Rica ederim, kendinize biraz zaman taniyin, hersey daha guzel olur zamanla merak etmeyin. Anneniz de gider gelir, dort sene goz acip kapayana kadar gecer. Benim gibi icine kapanik, ailesine cok duskun birisi yapabilmisse herkes yapabilir diyiyorum. Nacizane tavsiyem doktoranin yani sira diger imkanlardan da bolca yararlanmaya calisin, insanlarla tanisin, etkinliklere katilin.Yazdığınız için çok sevindim. Aynı yollardan geçen biri ile konuşmak her zaman çok iyi geliyor. Annem de aynı şekilde okul başlayınca düşünmeye vaktim bile olmayacağını, biraz daha sabretmem gerektiğini söylüyor. O benden daha soğukkanlı, drama kraliçesi olan benim 10 gündür. Arkadaşlarım var burada benden önce gelip aynı süreçlerden gelen onlar da biraz sabır sakın bırakma diyip duruyor :)
Allah baska turlu ayrilik vermesin, herkes yerinde iyi olsun, saglikli olsun.
Ben 8 senedir yurtdisindayim.
Ilk 6 ay zorlar, sonra alisirsiniz.
Arkadasim ayni sizin gibi annesinden ayrilinca krizler gecirdi.
2 sene dayandi ama devam edemedi ve annesinin yanina dondu.
Cok duskundu, annemsiz yarimim derdi.
Hikayenin devamini anlatmak istemiyorum..
Lutfen siz dirayetli olun ve dua edin Allah herkesi yerinde sag saglim saglikli eylesin.
Aglamak aglamak getirir,bardagin dolu tarafini gorun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?