Yeni doğum yaptım bana yardım edin

neslihantozan .!.:

Ya evet çoğu kişide bu durumdan rahatsız, senin depresyon yaşamaman da iyi olmuş sevindim valla

Genişletmek için tıkla...

ya ilk oğlumda yaşadım 40 gün kadar sürdü,bebeği her kucağıma aldığımda ,her emzirdiğimde ağlama krizlerine giriyordum,ben buna nasıl bakacağım,nasıl yaşatacağım ,nasıl... nasıl...,sonra kendiliğinden geçti ama eşin ,çevrendekiler destek olmalı,yorumları okumadım ama sen bebeğine bakabilirsin ve o sana ne kadar muhtaç bunu görerek ,hergün geliştiğini görerek atlatacaksın....yani benzer hislermi yaşıyorsun bilmiyorum ama beneiimki böyleydi....hatta ikinci çocuğumdada aynı şeyleri yaşamaktan korkmuştum ama çok şükür olmadı....

mrsysl .!.:

Bu lohusa depresyonunu bi ben yasamadim sanirim ya. Havalar guzel disari cikin gezin acilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

Bende yaşamadım. Sezeryandan bir gün sonra evi dolaşıyordım zaten. Ben tuhaf bir insanım sanırım. Oğlum yirmi günlüktü attım arabasına AVM' ye gittim. Yalnız lohusalık döneminin çok ağır geçtiği kadınlar var. Bence bir psikiyatra görünmelisin konu sahibi.

neslihantozan .!.:

Merhaba arkadaşlar, çok hızlı yazmak zorundayım detay yazamıyorum ben yeni doğum yaptım ve malesef loğusa hüznü , loğusa depresyonu denen sorunun tam içindeyim, yawrum sağlklı ailem yanımda, eşim destekçi ama ben bi türlü bu durumdan kurtulamadım annem bende kalyor ve o olmasa mahvolurdum ,ağlama krizlerim sevdiklerim ölcek korkusu ,aşırı iştahsızlık ve gelecek kaygısı yaşyorm yalnız kalmaktan da çok korkuyorum , benim durumum da olan varmı lütfen bana bişeyler yazın bisey söyleyin geçicek bunlar değil mi?

Genişletmek için tıkla...

güle güle büyüt bebeğini.
evet geçecek bugunler.hiç merak etme.
sen toparlandıkça bebeğinle birbirinize alıştıkça hızlıca geçecek.
her iki doğumumda da 40 gün kadar yaşadım.
ailenin desteği çok önemli.

Lohusa depresyonunu ilk 15 gün yaşadık sanırım tabii o zamanlar bunun bir depresyon olduğunu bilmeden. Doğum yaptıp eve geldikten sonra 15 gün kayınvalidem kaldı yanımda. Ben o yüzden lohusa depresyonu mu kaynana depresyonu mu tam anlayamadım :) Kızımı sadece emzirmem için veriyordu sürekli o ilgileniyordu ben anneliği anlayamamıştım bile. Sonra eşime ben bu çocuğu istemiyorum annen götürsün kendi evinde baksın, çocuğu da istemiyorum bu evde kalmakta istemiyorum duvarlar üzerime üzerime geliyor demeye başladım. 15 gün sonunda kayınvalidem artık sıkıldı ve gitti. Nisan başıydı ve ben kızımı alıp gezmeye başladım. O zaman anladım lohusalık depresyonu değil kaynana sıkıntısıymış üzerimdeki.

obiviyante .!.:

Bende yaşamadım. Sezeryandan bir gün sonra evi dolaşıyordım zaten. Ben tuhaf bir insanım sanırım. Oğlum yirmi günlüktü attım arabasına AVM' ye gittim. Yalnız lohusalık döneminin çok ağır geçtiği kadınlar var. Bence bir psikiyatra görünmelisin konu sahibi.

Genişletmek için tıkla...

Benim de annem yanimdaydi, 3 gunluktu oglum dedim bir saat bak ben bi avm ye gidip geleyim tek basima gezmeyi ozledim

mrsysl .!.:

Benim de annem yanimdaydi, 3 gunluktu oglum dedim bir saat bak ben bi avm ye gidip geleyim tek basima gezmeyi ozledim

Genişletmek için tıkla...

benim kafadan sın desene!

neslihantozan .!.:

Merhaba arkadaşlar, çok hızlı yazmak zorundayım detay yazamıyorum ben yeni doğum yaptım ve malesef loğusa hüznü , loğusa depresyonu denen sorunun tam içindeyim, yawrum sağlklı ailem yanımda, eşim destekçi ama ben bi türlü bu durumdan kurtulamadım annem bende kalyor ve o olmasa mahvolurdum ,ağlama krizlerim sevdiklerim ölcek korkusu ,aşırı iştahsızlık ve gelecek kaygısı yaşyorm yalnız kalmaktan da çok korkuyorum , benim durumum da olan varmı lütfen bana bişeyler yazın bisey söyleyin geçicek bunlar değil mi?

Genişletmek için tıkla...

Tabiki gececek sevgili uye bu
bir donem bu sendromsa ya da vesvese kaynagi neyse onemsemeyin somut gerceklere bakin aile varmi var es yanininizdami evet cocuk iyimi cok sukur eee sorun yok yani rahat olun onemsemeyin

Aynen ben de yaşamadım . Aslında depresyona girecek bir sürü sebebim vardı Fazla rahatım galiba

WOLFROG .!.:

Bir çok kişi insanların "anne olmuşsun daha ne istiyorsun" yaklaşımından çekindiği için yaşadığı bu durumdan suçluluk duyup kendi içinde yaşıyor. Bu yüzden doğum sonrası depresyonu durumunu daha az duyuyorsun. Mesela annemin depresyonu o kadar ilerlemiş ki halisünasyon görmeye başlamış. Bir akrabamız bildiğin hastanede yatarak tedavi oldu, bebeğini bile gözü görmüyordu. Başka bir tanıdığım sürekli ağlıyordu. Kuzenimin aşırı stresten ve depresyon nedeniyle herşeyi aşırı kafasına takmaktan az kalsın ilaç kullanacaktı ama düzeldi şükür. Yani çevremdeki her 10 lohusadan 6 sı yaşamış bunu ve tamamı atlatmış. Bu yüzden merak etmeyin, Allah'ın izniyle harika bir anne olacaksınız.

Genişletmek için tıkla...

WOLFROG .!.:

Bir çok kişi insanların "anne olmuşsun daha ne istiyorsun" yaklaşımından çekindiği için yaşadığı bu durumdan suçluluk duyup kendi içinde yaşıyor. Bu yüzden doğum sonrası depresyonu durumunu daha az duyuyorsun. Mesela annemin depresyonu o kadar ilerlemiş ki halisünasyon görmeye başlamış. Bir akrabamız bildiğin hastanede yatarak tedavi oldu, bebeğini bile gözü görmüyordu. Başka bir tanıdığım sürekli ağlıyordu. Kuzenimin aşırı stresten ve depresyon nedeniyle herşeyi aşırı kafasına takmaktan az kalsın ilaç kullanacaktı ama düzeldi şükür. Yani çevremdeki her 10 lohusadan 6 sı yaşamış bunu ve tamamı atlatmış. Bu yüzden merak etmeyin, Allah'ın izniyle harika bir anne olacaksınız.

Genişletmek için tıkla...

Aynen canım ağlama krizlerim ve aşırı halsizligim var suçluluk duygusu da cabası çabucak geçsin gitsin hiç gücüm yok

polyanna23 .!.:

ya ilk oğlumda yaşadım 40 gün kadar sürdü,bebeği her kucağıma aldığımda ,her emzirdiğimde ağlama krizlerine giriyordum,ben buna nasıl bakacağım,nasıl yaşatacağım ,nasıl... nasıl...,sonra kendiliğinden geçti ama eşin ,çevrendekiler destek olmalı,yorumları okumadım ama sen bebeğine bakabilirsin ve o sana ne kadar muhtaç bunu görerek ,hergün geliştiğini görerek atlatacaksın....yani benzer hislermi yaşıyorsun bilmiyorum ama beneiimki böyleydi....hatta ikinci çocuğumdada aynı şeyleri yaşamaktan korkmuştum ama çok şükür olmadı....

Genişletmek için tıkla...

polyanna23 .!.:

ya ilk oğlumda yaşadım 40 gün kadar sürdü,bebeği her kucağıma aldığımda ,her emzirdiğimde ağlama krizlerine giriyordum,ben buna nasıl bakacağım,nasıl yaşatacağım ,nasıl... nasıl...,sonra kendiliğinden geçti ama eşin ,çevrendekiler destek olmalı,yorumları okumadım ama sen bebeğine bakabilirsin ve o sana ne kadar muhtaç bunu görerek ,hergün geliştiğini görerek atlatacaksın....yani benzer hislermi yaşıyorsun bilmiyorum ama beneiimki böyleydi....hatta ikinci çocuğumdada aynı şeyleri yaşamaktan korkmuştum ama çok şükür olmadı....

Genişletmek için tıkla...

Aynen canım aynı duyguları yaşıyorum bebeğe yetememe eksik kalma başaramycak duygusu var, onun haricinde annem ve eşimi kaybetcem diye krizlere girdim herkes yanmda olsun istiyorum yalnız tek başına kalmak bana ölüm gibi birde bebeğin çok gaz sancısı var ve cok ağlyo oda beni mahvediyo

gizlibiri .!.:

Tabiki gececek sevgili uye bu
bir donem bu sendromsa ya da vesvese kaynagi neyse onemsemeyin somut gerceklere bakin aile varmi var es yanininizdami evet cocuk iyimi cok sukur eee sorun yok yani rahat olun onemsemeyin

Genişletmek için tıkla...

İnşaallah canım inşaallah geçer hemde hemen geçsin

neslihantozan .!.:

Aynen canım aynı duyguları yaşıyorum bebeğe yetememe eksik kalma başaramycak duygusu var, onun haricinde annem ve eşimi kaybetcem diye krizlere girdim herkes yanmda olsun istiyorum yalnız tek başına kalmak bana ölüm gibi birde bebeğin çok gaz sancısı var ve cok ağlyo oda beni mahvediyo

Genişletmek için tıkla...

Kıyamam yaaaa,zamanla geçecek cnm,Allah öyle bir güç ve içgüdü vermiş ki biz annelere inan herşeyin üstesinden geliyor insan....ama geçecek bu hislerin ve anneliğin tadını çıkaracaksın,sen altını temizliyorsun, karnını doyuruyorsun, eee uyutuyorsun zaten bir bebek daha ne ister nasıl yaşar yani elinden geleni yapıyorsun...o gaz için arada şekerli su damlat ağzına ...bu arada kaç günlük meleğin?

neslihantozan .!.:

Merhaba arkadaşlar, çok hızlı yazmak zorundayım detay yazamıyorum ben yeni doğum yaptım ve malesef loğusa hüznü , loğusa depresyonu denen sorunun tam içindeyim, yawrum sağlklı ailem yanımda, eşim destekçi ama ben bi türlü bu durumdan kurtulamadım annem bende kalyor ve o olmasa mahvolurdum ,ağlama krizlerim sevdiklerim ölcek korkusu ,aşırı iştahsızlık ve gelecek kaygısı yaşyorm yalnız kalmaktan da çok korkuyorum , benim durumum da olan varmı lütfen bana bişeyler yazın bisey söyleyin geçicek bunlar değil mi?

Genişletmek için tıkla...

Çok normal canım yaşadığın durum ve içinde bulunduğun psikoloji. 10 aylık kızım var benimde ve aynı şeyleri belki de fazlasını yaşadım. Üzme kendini, bebeğini kokla bol bol. Dışarıya çıkmaktan çekinme. Bebeğinden ayrılamıyorsan beraber çıkın. Ya da eşinle birlikte çıkın. 2 saat nefes alsan yeter. Yemeni aksatma. Seni ne mutlu ediyorsa onu ye :) Hepsi geçiyor emin ol. Bebişin biraz ayaklansın, gülmeye başlasın, emeklemeye... bak o zaman hayat nasılda güzel gelecek gözüne :)

psikoloğa gidebilirsin doğum sonrası depresyonu çok normal ve de geçici bir sorun çoğu anne yaşıyor.

neslihantozan .!.:

Merhaba arkadaşlar, çok hızlı yazmak zorundayım detay yazamıyorum ben yeni doğum yaptım ve malesef loğusa hüznü , loğusa depresyonu denen sorunun tam içindeyim, yawrum sağlklı ailem yanımda, eşim destekçi ama ben bi türlü bu durumdan kurtulamadım annem bende kalyor ve o olmasa mahvolurdum ,ağlama krizlerim sevdiklerim ölcek korkusu ,aşırı iştahsızlık ve gelecek kaygısı yaşyorm yalnız kalmaktan da çok korkuyorum , benim durumum da olan varmı lütfen bana bişeyler yazın bisey söyleyin geçicek bunlar değil mi?

Genişletmek için tıkla...

bendede bu kilolar gitmez kalırsa diye çok zor günlerim olmuştu hatta bebek mevlüdüne giyecek birşey bulamadım diye saatlerce ağladım çocuga süt vermedim kocama senin yüzünden ben artık çirkin şişko bir kadın olacam senin çocugun yüzünden şu yaşadıklarıma bak ,defolup gdin başımdan diye bas bas bagırdıgımı biliyorum , ama zamanla geçti seninkide geçecek inş

Ben de iki ay önce anne oldum çok şükür. Yaşadıklarını hissettiklerini çok iyi anlıyorum. Ilk günlerde büyük sarsıntı yaşadım. Bir günde yepyeni bir hayatın içine bodozlama girdim. Evim yalnızca eşime ve bana aitti. Istedigim zaman film_dizi_tv seyrederdim. Canım sıkılır dışarı çıkardım. Canım ister yapardım kahvemi. Eşimle çok eğlenir, birbirimize vakit artırırdık. Okulda öğrencilerim ve arkadaşlarımla vakit geçirirdim. Bir de baktım minicik bir yavru. Bana bağlı bir hayat. Goguslerimden süt akıyor. Vücudum deforme. Sezaryen sancıları. Benden baska herkesin çok iyi bildigi annelik. Bikbik durmadan akil veren konusan ebeveynlerimiz. Uzerine titredigim Güzelim evim başkalarının kontrolünde. Durmadan gelip giden misafirler. Mevlütler. Gece boyu iki saatte bir uyanıp emziriyorum. Eşim beni öyle gördüğü için çok hüzünlü. Bi de buna üzülüyorum. Yeteeerrr diye kaçıp gidesim geliyodu. Durmadan ağlıyordum. Üstelik cok isteyerek anne olmuştum. Sonraları bebegime ve yeni yaşantıma yavas yavaş alismaya çalıştım. Bebegim geceleri uzun uyumaya başladı. Bir uyku ve beslenme rutini olusturdu. Ona her geçen gün cok güçlü dugularla bağlanmaya başladım. Ilk zamanlar acaba bu bebegi hayatima hiç sokmasa mıydım derken yavas yavaş iyi ki seni doğurmuşum, sen olmasan ben bu kadar kimi severdim demeye başladım. Anne baba kv kp de gidince eşimle daha çok vakit gecirebildik. Kış günü bile esim bizi dışarı çıkardı. Akşamları bebek uyur uyumaz, Kendimle ve eşimle iglilendim. Bakımını ikimiz yaptık. Bebeğimi emzirirken tekrar ele geçirdiğim salonumda tv seyrettim. Haftasonlari bebegimi emzirip kuaföre gittim. Kilolar kendiliginden gitmeye başladı.En sevdigim arkadaslarimi çağırdım. Onlar kahve yaptı birlikte içtik vs. Velhasıl o zor günleri böylelikle atlattım. Çok şükür ben ve cekirdek ailem cok iyiyiz. Yeni hayatıma alıştım. Hele bebeğime can feda. Anne olabildigim icin cok sansli hissediyorum artik kendimi. Sen iyi olursan bebegin de esin de cok iyi hissedecekler. Onlar iyi hissetdikçe sen mutlu olacaksın merak etme. Çok şükür saglikli bir bebegin var. Her şey guzel olacak.

Öyle bilirim ki bu hissi...
İlk çocuğumda yaşadım Allah yasatmasin kimseye kendimi anlatmadan hemen söyleyim geçecek güneş yeniden doğacak üzerinize hiiic merak etmeyin
Zordu tabi yaşadıklarım çok istediğim bi bebek çok güzel akıllı sevimli ama yok hep ağlama hissi hep hüzün..
Kimse anlamadı beni anlamaya da çalışmadı
Simdi hâlâ en nefret ettiklerim yok çocuğu olmayan var yok sukret
Gerizekalı demek istiyorum onlara
Ben ister miyim böyle hissetmek ?
Kolay mı yavrunu görünce sevinmemek ?
Bu aptallari bi kenara bırak
Yalnız kalmamaya çalış seni mutlu eden insanlar gelsin hep yanına kuzen kardes arkadaş kimse işte onlar.
Sevdiğin şeyleri yaptır ye güzel programlar izle tadı yoksa da şimdi gelir merak etme
Güzel havalarda al yavrunu da çık güneşi kokla
Hemen değil ama zamanla geçecek

tabi gecicek ama herkes gecer dedigi icin yardim almaktan vazgecmeyin sakin.
psikolojik yardim iyilesme surecinizi hizlandirir.
ben annelige 1 senede alistim ama bende sevdiklerimi kaybetme korkusu vs yoktu..sadece bidaha hic hayatim normal devam etmeyecek endisesi vardi,zamanla herseyin yoluna girdigini yasayarak gordum acikcasi.
birde ben lohusaligmda yapayalnizdim,ne anne ne kv kimse yoktu yanimda,esimde ancak aksam geldiginde yardimci oluyordu o kadar.
anneniz yaninizda ne kadar guzel,bebeginizi doyurup cikin hava alin tek basiniza,en azindan ekmek almaya cikin..evde durmayin surekli.

Mutlaka bi yardım alın falan demiycegımmm. Aynısını yasadım oglumuda hiç sevmedım ılk bı ay hep uyumak istıyordum . Oglum tepkı vermeye basladıkca ona alıştıkca sevdıkce bu durumdan kurtuldm. Normal bi süreç.kendınızı suçlu hissetmeyın.

Senin annen yanında ne güzel ben milletin kaprisiyle uğraşmaktan bebeklerimin doğumunun sevincini yaşayamadım ne lohusa depresyonu şöyle dursun. En azından mutluluğunu paylaşabilen bir anne var yanında sezaryen doğum yaptım değil anlayış tek senmisin doğum yapan dediler,asıl depresyon bu olurdu ama ben sabrettim sende sabret .ah canım tadını çıkar dünyanın en güzel şeyi o güzel anları bu tür düşüncelerle gölgeleme sonra çok pişman olursun..