Kızlar selam
Ben yeni bir şehre taşındım, hevesli ve mutluydum AMA ev bulamadım, işe başlama sürem yaklaştı vs derken apar topar işe ulaşımı kolay büyük bir ev tuttum. Arabam olmadığı için mecbur otobüslere göre seçim yaptım çünkü çok yokuş bir şehir burası. Ev aslında güzel, 2+1 yaklasık 90 m2 eşyalı AMA
1. ev sahibim kedim var diyince çok rahatsız edici davrandi, hala sehpaalrda sandalyelerde eski kiracısının kedisinin parçaladığı yerler duruyormuş. Her şeye kılıf alma ve hasarı karşılama konusunda anlaşıp tamam dedik ama o tavrı beni rahatsız edip soğuttu.
2. sözde temizlikçi tutmuş ama kesinlikle yalan söylediğini düşünüyorum. Bu pisliğe imkanı yok ki temizlikçi eli değsin.
3. Tv bozuk, buzdolabı bozuk, süpürge 3 dk çalışıp ısınıp kapatıyor kendini o da bozuk. Kendisi buzdolabı hariç gözüyle gördüğü arızayı bile reddedecek kadar sıkıntılı çıktı, yarın buzdolabına teknik servis gelecek sadece.
Kadın acelemizi kullandı ve maalesef ben tutmak istemesem de ailem konum avantajı nedeniyle tuttu. Şimdi memlekete gittim egldim, bu sıcakta buzdolabı yok ev pis bir sürü şahsi eşya bırakmış ve ben ÇOK titizim. Dokunduğum her eşyasından midem bulanıyor. Yem,n ederim sabahtan beri sadece ağlıyorum ve temizlik yapmaya çalışıyorum ama elimi değdiğim yerden tozlar uçuşuyor. Daha cam silme vs girişmedim.
Bu evde yaşamak istemiyorum, kimseye anlatamıyorum şımarıklık yaptığımı düşünüyorlar. Yarın ilk iş günüm ama içimde heyecan yok sadece ev için ağlıyorum. Genel mental br çöküşte oldugum için buraya yazıp paylaşmak istedim açıkçası.