yeni evli sendromum=)

okul yıllarında evlenmek bana o kadar çok uzaktıki
evlenme lafını açan herkese çıkışıyor
büyük bi kapışma içine giriyordum
heleki ev hanımı olup çocuk doğurmak
gündüzleri kadın günlerine gitmek vs vs..
bana göre değil derdim çok büyük konuşmuşum ki
okul biter bitmez evlendim.....
pişman mıyım tabiki değilim
ilk aylar alışamadım evliliğe kaynanamların GELİN lafını çok söylemelri bana gelin diye
hitap etmeleri beni çok geriyordu...gelin olmaya bi türlü alışamadım o kabuğa giremedim
artık alıştım tam anlamda değil tabi
bulunduğumuz şehir icabı çalışmıyorum
ev kadını oldum hemde günlere giden oturmalara katılan bi kadın
evliiğin ilk aylarında en az 3 sene cocuk istemiyorum diye naralar atarken henüz 1 yıl dolmuşken çocuk olsun diye tutturuyorum
hormanlar baskın cıktı sanırım:97:
2 sene önceki halimi düşünüp gülüyorum ammada büyük konuşmuşum diyorum kendime
zamanla alıştım herşeye hiçte mutsuz değilim
bakalım zaman daha neler çıkaracak karşıma:97::97:

way be hayatımda ilk defa evlilik için bukadar olumlu seyler duyuyorumama benim sorunumu cok farklı o eve girdiğim an bi huzursuz oluyorum resmen bi bahene bulup kacasım geliyo

böyle giderse piskoljk destek almayı düşünüyorum 22 yasındaım evlilikten kopmak üzereyim ipler iyice koparsa yandım

swm_street .!.:

böyle giderse piskoljk destek almayı düşünüyorum 22 yasındaım evlilikten kopmak üzereyim ipler iyice koparsa yandım

Genişletmek için tıkla...

Psikolojik destek mi?
Ne ipi ne yangını?
22 yaşındayken evliliği aklınıza getirmek zaten normal değil ki?
Bence de evlilikten kopuk yaşayın,gençliğinizin tadını çıkarın ayol bu yaşta aklınıza neler sokuyorsunuz böyle?