Yeni evliyim evime alışamıyorum

Kutuplar için açıklama yapmak istedim
Pembik gelin değilim
Hatta birine canım bile çok zor derim
Ailemin evinde gayet rahattım
Ama kendi evime alışmakta zorlanmadım hiç
Hatta hiçbir eve, şehre, ülkeye alışmakta zorlanmadım hayatımda

Şimdi hem kendi evimde hem ailemin evinde yine rahatım
Birinden birinde daha rahat etmem gerek gibi gelmiyor bana
Ikisinde de ayrı ayrı mutluyum
 
bende de oldu evliligin bslarinda ama simdi anneme gidince rahat edemiyorum hemen kendi evime gitmek istiyorum
 
Ben de senin gibiydim. 25 yaşında evlendim ama babam vefat ettiği için anneme farklı bi bağımlılığım vardı. O yüzden evlendim ilk aylar hergün anneme gittim. Evimi hiç ihmal etmedim tabi işlerimi bitirip koşa koşa giderdim. Sonra sonra kendi düzenim oturmaya başladı. Annem de alıştı tabi hergün çağırıyor beni, kendi düzenime bi şekilde alıştıktan sonra gitmeyi seyrelttim. Sonra evime bi ısındım bi alıştım pandemi de çıktı derken şimdi ev sahibimiz seneye çıkaracak o kadar üzülüyorum ki. Evimi acayip seviyorum 4 yıllık evliyim şimdi annem çağırsa bile gitmiyorum pek haftada bir işte
 
Bende ilk zamanlarda tuvalete gidip oturunca aklıma şu gelmişti ne işim var benim bu evde diye ama ben köyde kayinvalidelerde kalmıştım bı kaç gün ondan öyle düşünmüştüm şimdi kendi evimdeyim baska evde kalasim gelmiyor alışırsın daha ilk zamanlar normal
 
18 yaşımdan beri ailemden ayrı yaşamak zorunda kaldığım için anlayamadığım duygular...neyse Allah başka dert vermesin zamanla alışırsınız herhalde ne diyelim
 
Daha çok yeni evliliğiniz. Senelerdir yaşadığınız eve kendinizi daha yakın hissetmeniz çok normal. Ama ilerde bi insanın kendi evi gibisinin olmadığını anlicaksiniz bence evim evim güzel evim
 
Eşiniz biraz soğuk mu duruyor acaba yani artık kendi eviniz olarak kabullenmelisiniz.Surekli annenize giderseniz alisamazsiniz.
 
Gig geyik yaptım ben pembik gelin diye alınmadın umarım

Bu tamamen insanın adaptasyon yeteneğiyle alakalı. Bende çok zor oluyor mesela. 18 yaşında üniversite için başka şehre gittim, yurda yerleştim, ertesi sabah hiç okula uğramadan eşyalarımı toplayıp eve döndüm ben gitmicem diye bi hafta sonra paşa paşa geri gittim tabi.

Evlenmeden önce eşimle birlikte yaşıyor gibiydik haftanın 4 günü ondaysam 3 gün evdeydim. 5 sene sevgiliydik, adamın her türlü huyunu bildiğim halde evlendikten sonra aynı evde yaşamak zorladı beni.

Tatile gitmek bile zorluyor beni. Yatağımı yastığımı arıyorum, bikaç gece huzursuz uyuyorum.
 
bende çok aglamıştım . ama zamanla alışılıyor
 
Öncelikle tebrik eder ,sonsuz mutluluklar dilerim.Daha cok ama o kadar cok yenisiniz ki zaman icinde sizi temin ederim ,bir an önce evime gideyim de rahat edeyim diyeceksiniz.Annenize cok sık gitmeye alistirmayin kendinizi ama.Sizin eviniz ,sizin sınırlarınız olmalı.Mutlaka calisin.Zaten yorulunca yattiginiz yeri bile bilmeyeceksiniz :) Calismak her seye iyi gelir ,unutmayin.
 
Bu çok doğru, eskiden ananemlerin zamanında gelin evden çıkarken birde “yas” tutarlarmış :)) ben evlenirken kına gecemde bile ağlamadım, o kadar aşıktım ki inanamıyordum kocamla evlendiğime sırıta sırıta gittim
 

Bizdeki genel bence sadece evlilikle alakali degil. Ben de mutfakta vakit gecirmeye bayilmiyorum sunum filan asla işim olmaz.
Ama yorumlari okuyunca bazilari ev degistirmeyi vs ornek vermişler ve
dusundum sadece evlilik degil eşimle birlikte ev ve sehir degistirdigimizde de yeni evi yadirgamamiştim ben.

Nereye gidersem gideyim gittigim yer beni mutlu ediyorsa ve hoşuma gitmeye devam ediyorsa triplere girmiyorum genelde.
 
Geçmişi bilmem şimdi mutluluk göz yaşları onlar.

3 gün önce yeğenimin kına gecesini yaptık. Salya sümük ağladım. Düğünde ne yapacam bilmiyorum, akmayan makyaj yaptırayım bari. Daha dün moklu bezini değiştirdiğin çocuk bugün kocaman bir genç kadın olmuş, okumuş mesleğini eline almış, sevdiği adamla yuva kuruyor, gözünün önünde kuğu gibi dans ediyor. Dev bi mutluluk ve insan mutlu olunca ağlayabilir. Yas falan değil yani.
 
Tam tersi 'kendi evim' düşüncesiyle devamlı evimde biseyler yapmak istedim ,uzunnn bir süre aile evime gitmedim,hiçte özlemedim
 
Ben de erken evlendim. 4 sene oldu. Hâla alışabilmiş değilim. Evim değilde diken sanki. Annemi babamı arıyorum hep
 
evlenecek yaşa gelip aileye bağımlı olmak biraz garip bence. çok mu rahatttınız yada çok mu mutluydunuz orda. bana çok yabancı duygular.

bence en rahat yer insanın kendi evi. kendinizi bu düşüncelerden kurtarıp evinize adapte olun.
 
Annemde evlendiğinde zorlanmış ama alışmış sizde alışırsınız mutlaka istikrarlı davranın
 
Benim de yok kocişle kahve keyfimi de story atmadım ondan alışamıyorum galiba
Ayyy onu bana dediler esim gitti iste anneme oturmaya gittim arkadaşlarım geldi mahalleden iste mutlu değil misin falan bnde sanıyorum ki esim gitti ya o yüzden diyor yani dedim nasıl mutlu olayım belli zaten hiç fotoğraf falan paylasmadin dedim ne alaka yani illa paylaşmak mi gerekiyor alaleme ne benim hayatımdan insanlar evliligi mutluluğu 7/24 paylaşmak sanıyor galiba
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…