- 11 Haziran 2020
- 267
- 701
- 33
- 37
- Konu Sahibi catlover00
-
- #61
Ebeveyn-çocuk ilişkisi 18 yaş hadi farklı ülkelerdeki farklı kanun tanımlamalarını da dikkate alırsak, en fazla 21 yaşında bitmesi gereken bir şey. Bu evlat kimliğimizi tamamen kaybetmemiz anlamına gelmiyor tabiiki de.Abartmasanız mı acaba? Ebveyn çocuk ilişkisi yetişkinlikte ya da evlenince biten bişey değil. Biz hala onların çocuğuyuz onlar hala bizim ebeveynimiz. Mutlu bir ailede büyüyen insanlar aile evinde yaş 80’de olsa huzur bulurlar. Bunun sorumlulukla, birey olmakla alakası yok. Ablam 50 yaşını geçmiş, 30 senelik evli başka şehirde yaşayan, kendi kızını evlendirmiş anneanne adayı bir kadın. Hala annemizin evine geldiğinde huzur bulduğunu söyler. Anne Baba evi huzurdur bazı insanlar için.
Kadın daha 2 haftalık evli. Alışamaması, bocalaması kadar doğal bir şey yok. Sağlıksız ya da anormal bir durum değil.
Evet ilk ayrılığımÜniversiteyi şehir dışında okumuştum, bu yüzden evlenip evden ayrılmak hiç sarsmadı. İlk ayrılığınız mı? Bu olabilir sebebi.
Eğitiminiz nedir? İnsan ruh sağlığı konusunda akademik eğitim aldıysanız susacağım. Aksi halde söyledikleriniz hayatın olağan akışında normal olan şeylere anormallik hatta hastalık yüklemek.Ebeveyn-çocuk ilişkisi 18 yaş hadi farklı ülkelerdeki farklı kanun tanımlamalarını da dikkate alırsak, en fazla 21 yaşında bitmesi gereken bir şey. Bu evlat kimliğimizi tamamen kaybetmemiz anlamına gelmiyor tabiiki de.
Sağlıklı tutumlara sahip mutlu aile ile yetişmek ile aşırı korumacı, çocuğuna sorumluluk vermeyip, daima ihtiyaçlarını karşılayan, kişisel sınır kavramının olmadığı bir aile büyümek tam olarak aynı şey değil. Tek ortak yan, evet mutlu çocukluk. Ama birisinde ruhen sağlıklı kendine yeten bireyler yetişir.
Evlilik gibi ağır bir sorumluluğu yüklenecek kadar olgun olduğunu düşünüp, yeni taşındığın evinde 2 hafta boyunca anneni babanı özleyip, adapte olamamak malesef ki çözülmesi gereken bir psikolojik problemdir.
Aynı şeyi bir erkek yazsa, ana kuzusu diye buralarda sayfalarca gömülmüştü.
Ben 1 bucuk sene böyle oldum.Merhaba hanımlar. Evleneli henüz 2 hafta oldu şu an çalışmıyorum. Evde tek başıma otururken içimi sıkıntı basıyor daralıyorum çok sıkılıyorum anne evime gidiyorum orda huzur buluyorum o evin her bir köşesi çok huzurlu geliyor bana oraya gittiğim zaman bu eve gelmek istemiyorum. Kendimi hiç boş bırakmamaya çalışıyorum ev işi yapıyorum tv izliyorum kitap okuyorum ama ne yaparsam yapayım içimdeki o sıkıntıdan kurtulamıyorum. Evliliğin ilk zamanları herkes yaşar mı böyle duygular?
İlk kez mi aileden ayrılıyorSun ? Ben de 24 yaşında evlendim ama üni okumak, çalışmak derken 18 yaşından beri ayrı yaşıyordum ve evlenince hiç d öyle hissetmedim, eşyaları eşinle beraber mi seçtin ? Yani evi ikiniz mi yerlestirdiniz yoksa büyükler falan müdahil oldu da içine sönmeyen birşeyler mi var ?24 yaş küçük mü evlilik için
bence de. kına gecelerinde kına yakılması kısmı, düğün günü ev çıkışı ağlamalar üzülmeler de gelişmiş ülkelerde yok. bu durum evliliğin bilinçaltında olumsuz kodlanmasına neden oluyor. Bence insanlar "ruh eşimi buldum çok mutlu bir hayatım olacak" şeklinde düşünüp konuyu duygusala çekmeseler daha güzel olur nasıl başlarsa öyle gider. ben bekarım gerçi ama bakış açım bu şekildeBir yetişkinkinin hala ailesiyle ebeveyn-çocuk ilişkisi içerisinde olması hiç sağlıklı bir durum değil.
Bu forumdaki sorunlu evliliklerin çoğunun altında yatan sebep de yetişkin sorumluluğundan uzak bireylerin aile olmayı denemesi.
Bu tamam basit bir örnek ama aileden kopamayan yetişkinker gerçekten kültürümüzün önemli bir sorunu.
Gelişmiş ülkelerde neden böyle durumlara az rastanıyor dersiniz? Çünkü bilinçli ebeveynler çocuklarını her zaman bakılması, pışpışlanması gereken varlıklar olarak görmüyorlar. Onlara erken yaşlarda ev, okul, spor vs gibi sorumluluklar yükleyerek sadece kronolojik olarak değil ruhsal olarak da büyüyen bireyler olmalarını sağlıyorlar.
Evin konumu odaları ışık alıp almaması mevkisi falan etkiliyor olmasın. Diğer açıdan ben hiç etkilenmedim ben evi beğenmiyorsan huzursuz olurdum onun dışında olmadimMerhaba hanımlar. Evleneli henüz 2 hafta oldu şu an çalışmıyorum. Evde tek başıma otururken içimi sıkıntı basıyor daralıyorum çok sıkılıyorum anne evime gidiyorum orda huzur buluyorum o evin her bir köşesi çok huzurlu geliyor bana oraya gittiğim zaman bu eve gelmek istemiyorum. Kendimi hiç boş bırakmamaya çalışıyorum ev işi yapıyorum tv izliyorum kitap okuyorum ama ne yaparsam yapayım içimdeki o sıkıntıdan kurtulamıyorum. Evliliğin ilk zamanları herkes yaşar mı böyle duygular?
Bende öyle olmamıştı çok kolay adapte olmuştum. Kendi evim ,kendi düzenim diye daha mutluyum aslında kendi evimde . Evinize alışmaya çalışın benimseyin ilerleyen zamanlarda evim gibisi yok diyeceksinizMerhaba hanımlar. Evleneli henüz 2 hafta oldu şu an çalışmıyorum. Evde tek başıma otururken içimi sıkıntı basıyor daralıyorum çok sıkılıyorum anne evime gidiyorum orda huzur buluyorum o evin her bir köşesi çok huzurlu geliyor bana oraya gittiğim zaman bu eve gelmek istemiyorum. Kendimi hiç boş bırakmamaya çalışıyorum ev işi yapıyorum tv izliyorum kitap okuyorum ama ne yaparsam yapayım içimdeki o sıkıntıdan kurtulamıyorum. Evliliğin ilk zamanları herkes yaşar mı böyle duygular?
Ben de de hiç öyle bişey olmadı.ben mi garibim acaba diye düşünüyordum ki sizi gördümBende öyle olmamıştı çok kolay adapte olmuştum. Kendi evim ,kendi düzenim diye daha mutluyum aslında kendi evimde . Evinize alışmaya çalışın benimseyin ilerleyen zamanlarda evim gibisi yok diyeceksiniz
Bende çok seviyorum anneme gittiğim zaman yalan yok bazen sıkılıyorum . Orda yemek yaptığım zaman bile rahat yemek yapamıyorum nedenseBen de de hiç öyle bişey olmadı.ben mi garibim acaba diye düşünüyordum ki sizi gördümhiç ailemden ayrı yaşamamıştım,baba evinde de gayet rahattım , önüme gelip önümden kalkıyodu,yiyip içip geziyodum.annemle babam da gayet iyi anlaşır kavga gürültü olmaz.ama ben kendi evimi çok seviyordum,iş yapayım,yerleştireyim çok hoşuma gidiyordu..eşim ilk zamanlar iş seyahatine gidiyordu ben baba evime kalmaya gitmezdim annemle babamı çağırıdım onlar kalırdı benle,annem kızardı bu kadar sene bu evde yaşamadın sanki niye kalmıyosun diye..aaa bu arada 14 sene önce instagram falan da kullanmıyorduk,pembik gelin kavramı yoktu,story , sunum falan bilmiyodum ama ilk evim olduğu , istediğim gibi döşediğim için galiba vakit geçirmeye bayılıyodum
Evliliğin alişma sureci denilen bir sureç var. Herkes başka geçirir. Mesela eşimle çok iyi anlaşsak da gece yatarken kendi pencere kenarindaki yatağimda yatmayi, kulaklikla sevdigim vidyolari izlemeyi falan ozlerdim. Zamanla geçiyor. Sıkıntıni normal kabul et, zamana birak, pek evde yansitma. Eşine hep guleryuz goster. Bikkin yorgun, uzgun yuzle karşilama. Yavaş yavaş geçicekMerhaba hanımlar. Evleneli henüz 2 hafta oldu şu an çalışmıyorum. Evde tek başıma otururken içimi sıkıntı basıyor daralıyorum çok sıkılıyorum anne evime gidiyorum orda huzur buluyorum o evin her bir köşesi çok huzurlu geliyor bana oraya gittiğim zaman bu eve gelmek istemiyorum. Kendimi hiç boş bırakmamaya çalışıyorum ev işi yapıyorum tv izliyorum kitap okuyorum ama ne yaparsam yapayım içimdeki o sıkıntıdan kurtulamıyorum. Evliliğin ilk zamanları herkes yaşar mı böyle duygular?
Çok yeni, normal zamanla öyle bı alisicaksinki baba evinde misafir gibi hisseceksinMerhaba hanımlar. Evleneli henüz 2 hafta oldu şu an çalışmıyorum. Evde tek başıma otururken içimi sıkıntı basıyor daralıyorum çok sıkılıyorum anne evime gidiyorum orda huzur buluyorum o evin her bir köşesi çok huzurlu geliyor bana oraya gittiğim zaman bu eve gelmek istemiyorum. Kendimi hiç boş bırakmamaya çalışıyorum ev işi yapıyorum tv izliyorum kitap okuyorum ama ne yaparsam yapayım içimdeki o sıkıntıdan kurtulamıyorum. Evliliğin ilk zamanları herkes yaşar mı böyle duygular?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?