Yeni evliyim evime alışamıyorum

Ebeveyn-çocuk ilişkisi 18 yaş hadi farklı ülkelerdeki farklı kanun tanımlamalarını da dikkate alırsak, en fazla 21 yaşında bitmesi gereken bir şey. Bu evlat kimliğimizi tamamen kaybetmemiz anlamına gelmiyor tabiiki de.
Sağlıklı tutumlara sahip mutlu aile ile yetişmek ile aşırı korumacı, çocuğuna sorumluluk vermeyip, daima ihtiyaçlarını karşılayan, kişisel sınır kavramının olmadığı bir aile büyümek tam olarak aynı şey değil. Tek ortak yan, evet mutlu çocukluk. Ama birisinde ruhen sağlıklı kendine yeten bireyler yetişir.
Evlilik gibi ağır bir sorumluluğu yüklenecek kadar olgun olduğunu düşünüp, yeni taşındığın evinde 2 hafta boyunca anneni babanı özleyip, adapte olamamak malesef ki çözülmesi gereken bir psikolojik problemdir.
Aynı şeyi bir erkek yazsa, ana kuzusu diye buralarda sayfalarca gömülmüştü.
 
Haftaya evleneli 1 yılım dolacak, bahsettiğiniz gibi bir durum yaşamadım ben. Yani tabii ilk haftalar annemleri bir özleme gelmişti ama kendi evime alışamadım huzursuzum gibi bir durum olmadı. Şimdilerde annemlere gittiğimizde eve gelmeye can atıyorum hatta belli bir saatten sonra. Ancak hem benim ilk evden ayrılışım olmadığından (ünide aynı şehirde olsam da yurtta kaldım ve yurtdışında 6 ay geçirdim) olabilir hem de çalıştığım için ve hatta covid sebebiyle evden çalışmaya devam ettiğimiz için çok daha kolay alışmış olabilirim. O nedenle sizden farklı olabilir. Yadırgamak ilk dönemlerde olabilir ama huzursuz olmak başka bir şey onu bilemedim.
 
Eğitiminiz nedir? İnsan ruh sağlığı konusunda akademik eğitim aldıysanız susacağım. Aksi halde söyledikleriniz hayatın olağan akışında normal olan şeylere anormallik hatta hastalık yüklemek.

Hayır bir erkek de iki haftalık evliliğe alışamamış olsa onu da normal karşılarız. Hatta iki haftalık bebeğine alışamayan anne babayı, iki haftalık işine alışamayan yeni mezunu da normal karışlarız. Çünkü insanız. Anlayabiliyoruz. İnsanın yeniliklere, değişikliklere alışması zaman isteyebilir bazen. Hemen evlenmişsin birey olamamışsın, çocuk yapmışsın ama ana olamamışsın, mezun olmuşsun ama büyümemişsin diye yaftalamıyoruz insanları. Geçecek diyoruz, moral veriyoruz.
 
ınsan kendı evıne neden alısamasın kı
belkı sık sık annenızın evıne gıtmezsenız daha kolay alısırsınız
 
Ben 1 bucuk sene böyle oldum.
 
24 yaş küçük mü evlilik için
İlk kez mi aileden ayrılıyorSun ? Ben de 24 yaşında evlendim ama üni okumak, çalışmak derken 18 yaşından beri ayrı yaşıyordum ve evlenince hiç d öyle hissetmedim, eşyaları eşinle beraber mi seçtin ? Yani evi ikiniz mi yerlestirdiniz yoksa büyükler falan müdahil oldu da içine sönmeyen birşeyler mi var ?
 
bence de. kına gecelerinde kına yakılması kısmı, düğün günü ev çıkışı ağlamalar üzülmeler de gelişmiş ülkelerde yok. bu durum evliliğin bilinçaltında olumsuz kodlanmasına neden oluyor. Bence insanlar "ruh eşimi buldum çok mutlu bir hayatım olacak" şeklinde düşünüp konuyu duygusala çekmeseler daha güzel olur nasıl başlarsa öyle gider. ben bekarım gerçi ama bakış açım bu şekilde
 
Bende bekarken babamın evinde durduğumda ruhum daralır sıkılır çalışmadığım günler asla evde duramazdım. Evlendim sonra kendi evimde duramaz oldum içim daralırdı aynı senin gibi gider babamın evinde oturur tv izler banyomu falan yapardım.
Evlendiğim eve alışmam 3 ayımı aldı şimdi babamın evinde bunalıyorum
 
Evin konumu odaları ışık alıp almaması mevkisi falan etkiliyor olmasın. Diğer açıdan ben hiç etkilenmedim ben evi beğenmiyorsan huzursuz olurdum onun dışında olmadim
 
Bende öyle olmamıştı çok kolay adapte olmuştum. Kendi evim ,kendi düzenim diye daha mutluyum aslında kendi evimde . Evinize alışmaya çalışın benimseyin ilerleyen zamanlarda evim gibisi yok diyeceksiniz
 
Bende öyle olmamıştı çok kolay adapte olmuştum. Kendi evim ,kendi düzenim diye daha mutluyum aslında kendi evimde . Evinize alışmaya çalışın benimseyin ilerleyen zamanlarda evim gibisi yok diyeceksiniz
Ben de de hiç öyle bişey olmadı.ben mi garibim acaba diye düşünüyordum ki sizi gördüm hiç ailemden ayrı yaşamamıştım,baba evinde de gayet rahattım , önüme gelip önümden kalkıyodu,yiyip içip geziyodum.annemle babam da gayet iyi anlaşır kavga gürültü olmaz.ama ben kendi evimi çok seviyordum,iş yapayım,yerleştireyim çok hoşuma gidiyordu..eşim ilk zamanlar iş seyahatine gidiyordu ben baba evime kalmaya gitmezdim annemle babamı çağırıdım onlar kalırdı benle,annem kızardı bu kadar sene bu evde yaşamadın sanki niye kalmıyosun diye..aaa bu arada 14 sene önce instagram falan da kullanmıyorduk,pembik gelin kavramı yoktu,story , sunum falan bilmiyodum ama ilk evim olduğu , istediğim gibi döşediğim için galiba vakit geçirmeye bayılıyodum
 
Bende çok seviyorum anneme gittiğim zaman yalan yok bazen sıkılıyorum . Orda yemek yaptığım zaman bile rahat yemek yapamıyorum nedense sonuçta annemin evi :) demek ki böyle oluyor belli bir zaman sonra
 
Genelde aile evinde biraz el üstünde tutulan kişilerde oluyor bu, sizi bilmiyorum da çevremde gözlemlediğim kişiler hep böyleydi. Siz de sık sık aile evine gitmek istediginize göre rahat ettiğiniz bir aile düzeniniz varmış. Alışana kadar aile evine gider gelirsiniz merak etmeyin alışırsınız da.

Eşinizle evde baş başa zaman geçirmenin iyi taraflarına odaklanın. Güzel akşam yemekleri hazırlayın, güzel güzel giyinip karşılayın. Yani onun işten geleceği ana hazırlık yapın gündüzleri.

Bir de siz aile evine gideceğinize sık sık onları davet edin. Bir evin enerjisini yükseltmek için o evde mutlu anılar yaratmaniz gerekir. Şimdi burası yeni olduğu için eski evinizi özlüyorsunuz, bütün mutlu anılarınız şimdilik orada çünkü. Evinize arkadaşlarınızı akrabalarınizi davet edin, yemeğe çağırın, evin dekorasyonuyla ilgilenin vs. Henüz 2 hafta olmuş sıkmayın canınızı alışacaksınız elbet
 
aile evinde elimi hiçbir işe sürmezdim, sürdürmezdi annem. hep ye iç yat yaşadım açıkçası ama bende evliliğe ve eve alışamama gibi bir şey olmadı. aksine evimde vakit geçirmeyi hiçbir şey yapmasam bile seviyorum. hatta aile evine gidince biraz canım bile sıkılıyor ne yalan söyleyeyim. ama çevremde bir kaç arkadaşım o şekilde olmuştu, kendine biraz zaman ver ve bu düşünceyi aklından atmaya çalış, her şey psikolojik çünkü
 
Küçük yaşta evlenmekle çok alakası yok bence ya. Ben küçük yaşta evlenmedim ama evlendikten sonra aynı şeyleri yaşadım, eve kendimi yabancı hissediyordum, kendimi çıkmaza girmiş gibi hissediyordum ben burda nasıl yaşayacağım diyordum ve ailemin yanına gittiğimde çok huzurlu oluyordum. Ben evcimen bi insanım, evime aileme çok bağlıyım bu yüzden alışma sürecim uzun sürdü biraz. Şimdi nereye gidersen gideyim hemen evimi özlüyorum, evimde kalmak istiyorum. Geçici bi durum siz de alışacaksınız
 
Evliliğin alişma sureci denilen bir sureç var. Herkes başka geçirir. Mesela eşimle çok iyi anlaşsak da gece yatarken kendi pencere kenarindaki yatağimda yatmayi, kulaklikla sevdigim vidyolari izlemeyi falan ozlerdim. Zamanla geçiyor. Sıkıntıni normal kabul et, zamana birak, pek evde yansitma. Eşine hep guleryuz goster. Bikkin yorgun, uzgun yuzle karşilama. Yavaş yavaş geçicek
 
Çok yeni, normal zamanla öyle bı alisicaksinki baba evinde misafir gibi hisseceksin
 
Tasininca bile eski evi ariyoruz.
Yazliga gidiyoruz evi ariyoruz, sonra alisiyoruz, bu sefer eve donuyoruz yazligi ariyoruz.

Biraz zaman verin kendinize. Yeni evler bana soguk gelir cunki yasanmisligi yok, enerjisi yok. Zamanla her sey yoluna girer, bu sefer de bir yere gidince eve dönmek icin can atarsiniz
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…