Basliga bakinca esinle problemlerin var diye dusundum, korktum, Allah'a sukurler olsun ki bi sorununuz yok anladigim kadariyla.. Hem aliskanliklarindan vazgecmek hem hamilelik hem yeni duzen derken bunalmissin.. Ani kararlar alma kesinlikle.. Su an inandirici gelmese de orda da bi cevren ve duzenin olunca degisecek bakışın Allah'in izniyle.Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım(
her gün ediyorumBen de eşimin memleketine gittim herşeyi bırakıp, yaşadıklarını yaşadım ve benim kocam da istemiyordu memleketini bırakmak, asla diyordu ki öyle bir inatçıdır ki anlatamam
Sonuç annemlerin memlekette iyi bir iş teklifi aldı ve topuklarını poposuna vura vura oraya gitti hatta ben kaldım orada işime devam ettim bir süre sonra gittim anamın yanına.
Yani Allah'a dua et, hayırlısını dile hakkında, olmayanı oldurur canım, emin ol hayırlısını verir.
her gün ediyorumumarım bizimde öyle olur şu an çok zor görünse de .
Bende evlendim hemen hamile kaldımMerhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım(
32. Haftamdayım açıkçası hala bir değişiklik yok artı hamile halimle antidepresanda alıyorum. Ama çevrem bana bebek gelince değişeksin diye telkinde bulunup duruyor alışacakmışım yeni şehre herşey daha güzel olacakmış bende kendimi buna inandırmaya çalışıyorum. Eşimde öğretmen birgün belki benim memleketime yerleşiriz ümidini de taşıyorum bakalım..sanırım bu da bizim imtahanımız.sabrediyorum ama bi an oluyo patlıyor resmen .umarım bebek doğunca herşey farklı görünür gözüme.siz doğum yaptınız mı?Bebek cidden fikirlerinizi değiştirdi mi?
Bebeğe zarar vermez mi ilaç içmek. Hamileyken ruh hali farklı oluyo ama sabırlı olmak lazım.32. Haftamdayım açıkçası hala bir değişiklik yok artı hamile halimle antidepresanda alıyorum. Ama çevrem bana bebek gelince değişeksin diye telkinde bulunup duruyor alışacakmışım yeni şehre herşey daha güzel olacakmış bende kendimi buna inandırmaya çalışıyorum. Eşimde öğretmen birgün belki benim memleketime yerleşiriz ümidini de taşıyorum bakalım..
Canım ben ağır depresyon hastasıyım. Hamileliğin ilk ayında 11 kilo verdim. Hareket edemez hale geldim vucudum fazla oranda kortizol üretince bebeğin beyin gelişimine zarar vereceği için hem kadın doğumcum hemde pskiyatrimin ortak kararıyla hafif bi antidepresana başlatıldım. Anlayacağın kar zarar dengesine bakıyorlar diğer halim bebeğe daha çok zarar vereceği için mecburen başladım.Bebeğe zarar vermez mi ilaç içmek. Hamileyken ruh hali farklı oluyo ama sabırlı olmak lazım.
Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım(
Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım(
hamilelikten. hormonlar tavan yapmış. ayrıca bu dönemde gezegenlerde de değişik açılar olmalı etrafımdaki herkes de bi bunalım. bekar evli herkes. bende ankarayı bırakıp küçük bir ile geldim. ama ben burayı seviyorum. birazda gittiğim yeri kendime benzetme huyum var. bu yüzden mutluyum. ayrıca bu hamilelik dönemlerinde eşin dünya iyisi olsa da davranışları batabilir. bana bir gün pilav lapa olmuş demişti. ben oturup hüngür hüngür ağlamıştım. bunlar geçici şeyler. mutlu olabileceğin bir şeyler bul. seni ne mutlu eder onları keşfet. zamanım olsa ben de bir sürü şey yapmak istiyorum ama işlerim çok yoğun. vakit yok.Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım(
Ohooo benim gibi bırak şehir değiştirmeyi ülke değiştirenler ne yapsın o zaman?ben bu ülkeye geldiğimde lisanini bile bilmiyordum birde bunun bunalimini yaşadım. Kendinize zaman verin.eğer yapamıyorsanız taşının. Yine olmuyorsa o zaman düşünün ayrılmayı. .Hem şehir ama esas eski işinin ortamı,seni tatmin etmesi, sevmen vs.. burada yaptığın işten nefret etmen iyice tetikledi.Gerçekten çok zormuş bence herkes kendi memleketinden biriyle evlensin..Ben neden evlendim diye her gün kendime soruyorum..
Merhaba bayanlar.. Burada o kadar büyük sıkıntısı olan insan gördüm ki bazen kendime kızıyorum şükret saçmalama diye ama elimde değil insan yaşadığını biliyor.Sanırım piskolojim iyi değil çünkü sağlıklı düşünemiyorum.
Ben 32 yaşındayım yeni evlendim ve hemen hamile kaldım.Aslında hemen yapanlara karşı olan ben,nasıl oldu diceksiniz, haklısınız.Bazen insanın basireti bağlanıyor.
Ben öğretmenim ama 6 yıldır Ankara da bir kurumda güzel bir görevde çalışıyordum.Eşim ise ufak bir şehirde çalışıyordu.Çevre gerektiren bir iş olduğu için ankaraya gelemedi.Ben o dönem gözüm bir şey görmeden kabul ettim.Sevdiğim işimi,ailemi arkadaşlarımı ve çok sevdiğim şehri bırakıp buraya geldim.Hiç sevmediğim bir okulda çalışıyorum ,sevmediğim bir şehirde yaşıyorum.Kaynanam 2 sokak ötemde . Eşim iyi biri bir zararı yok ama 6 aydır inanılmaz mutsuzum.Her gün ağlıyorum.Eşimle birlikte olmak istemiyorum .Resmen kaçıyorum aman yaklaşmasın diye.Hatta eşim beni boşasa da gitsem,vs.. diye okadar ilginç düşünceler geçiyor ki beynimden.Bekarken fazla sosyal olmanın dezavantajı olabilir bu belki. Her gün tası tarağı toplayıp dönmeyi düşünüyorum ama bebek elimi kolumu bağlıyor.Bugun psikoloğa gitmeyi antidepresan bile kullanmayı düşünüyorum çünkü hayat okadar anlamsız ve zor geliyorki.
Ben nasıl bu şekilde yaşıyacağım(
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?