yaşadığım şehre katlanamıyorum, sığamıyorum. Mesela insanlar küçük şehirlerde yaşarlar güzel, huzurludur, veya büyük şehirlerin bir takım kalabalık, trafik vs gibi sıkıntılarına katlanır ama çok da güzellikleri vardır. Yaşadığım şehir büyük bir yer , en işlek caddede oturuyorum sevmiyorum , toz pis, gürültü ama bunlara katlanmama değecek en ufak bir güzelliği yok bu lanet şehrin. Küçüklüğümden beri burada doğmuş olmayı haksızlık olarak gördüm, annem üniversiteye şehir dışına göndermedi yine burada kaldım. Belediyecilik denen şeyin sıfır olduğu, insanlar desen karmakarışık her cins insan var düzen yok, kentleşme almış yürümüş, inanın yaşamadan anlayamayacağı bi yer burası Okul bitecek de evlenicem veya yüksek lisans için defolup gidicem burdan diye gün sayıyorum ama daha iki yıl var. En son Bursa'ya gittim, sık sık gezen bir insanım Diğer şehirleri gezdikçe "ne güzel yeni yerler gördüm" deyip mutlu olamıyorum buraya gelip bu insanın insan muamelesi görmediği yere döndüğüm için kahroluyorum. Artık baş edemediğim bi problem oldu bu Bursa dan dün geldim Dün gece yarılarına kadar oturdum ağladım Ordaki insanlardan biri neden ben değilim diye Artık ruhum kabul etmiyor burda yaşamayı, mutlu olamıyorum ben bu şehirde Napıcam ben böyle ya hayatı kendime zehir ettim iyice
Adana ya aşık bi insandan da bu beklenir Sanane sevmek zorunda mıyım
